Η Άποψή μας για την παράσταση "Το Σώσε" στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Το έργο: Noises Off (1982) του Michael Frayn. Η ιδέα για να γράψει το έργο ήρθε στονFrayn το 1970 όταν παρακολουθούσε από τα παρασκήνια μια παράσταση του έργου του ‘’The Two of Us’’, μια φάρσα που είχε γράψει για την Lynn Redgrave. Είπε: «Ήταν πιο αστείο από τα παρασκήνια απ 'ό,τι από την πλατεία και σκέφτηκα ότι κάποια μέρα πρέπει να γράψω μια φάρσα για τα παρασκήνια». Αρχικά έγραψε το μονόπρακτο ‘’Exits’’, το 1977. Κατόπιν παραίνεσης του συνεργάτη του Michael Codron, ο Frayn το ανέπτυξε και του έδωσε τον τίτλο Noises off. Στην Ελλάδα ανέβηκε πρώτη φορά από την «Ελεύθερη σκηνή» το 1983 στο θέατρο Μινώα σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά με τον τίτλο «Το Σώσε»..

Υπόθεση: Το Noises Off, είναι μια κλασική φάρσα, ένα στην κυριολεξία θέατρο μέσα στο θέατρο. Στην πρώτη πράξη βλέπουμε έναν θίασο της συμφοράς κατά την γενική δοκιμή μιας παραδοσιακής ερωτικής φάρσας με τίτλο Nothing On,  η οποία πηγαίνει κατά διαόλου. Στην δεύτερη πράξη το σκηνικό γυρίζει και βλέπουμε τον θίασο, ένα μήνα μετά την πρεμιέρα, κατά την διάρκεια μιας «ματινέ»* παράστασης του έργου αλλά από τα παρασκήνια κι ενώ η παράσταση είναι σε εξέλιξη (εμείς μόνο την ακούμε) βλέπουμε τον θίασο να είναι έτοιμος να εκραγεί ή να έχει εκραγεί ήδη! Στην Τρίτη και τελευταία πράξη βλέπουμε την παράσταση λίγο πριν τελειώσει η περιοδεία του θιάσου και φυσικά τίποτα δεν λειτουργεί και γίνεται πραγματικά το σώσε.

Η παράσταση: Στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ο Έκτορας Λυγίζος ανέβασε αυτήν την κλασική βρετανική φάρσα αλλά δυστυχώς την στέγνωσε από τους χυμούς της μόνο και μόνο για να μην κάνει ένα συμβατικό ανέβασμα. Μου θύμισε πολύ την «Φρουτόμυγα» που είχαμε δει στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2007 από τον Christoph Marthaler. Το αποτέλεσμα ήταν μια φάρσα εργαστηρίου. Θα ήθελε να είναι μεταμοντέρνο αλλά τελικά το έργο είναι τόσο ισχυρό που αυτό που είδαμε ήταν μια οπτική μουτζούρα. Ο Λυγίζος είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης άρα δεν χρειάζεται να αποδεικνύει συνέχεια ότι είναι του ‘’ποιοτικού’’, ακόμα και στην συγκεκριμένη κακή του στιγμή αντιλήφθηκε το έργο και τον ρυθμό του και δεν είχαμε μια παταγώδη αποτυχία αλλά μια εύρυθμη, ευχάριστη ‘’μεταμοντερνιά’’. Οι υπόλοιποι συντελεστές κινήθηκαν στην γραμμή της σκηνοθεσίας αλλά έχοντας στην διάθεση τους όλες τις παροχές της Στέγης έκαναν μια φαντασμαγορική δουλειά.   

Ερμηνείες: Ο θίασος ήταν εξαιρετικός αλλά η σκηνοθεσία τους ισοπέδωσε. Ξεχώρισε η Έμιλυ Κολιανδρή και η Σοφία Κόκκαλη στην τρίτη πράξη. Ο Γιάννης Κλίνης ήταν ο μοναδικός που έπαιξε κωμωδία και ήταν ο μοναδικός που προσπάθησε να φτιάξει χαρακτήρα. Κρίμα για τον θίασο.

Εν κατακλείδι: Η παράσταση ήταν εκεί και έτοιμη να απογειωθεί αλλά εκεί ήταν δυστυχώς και το άγχος να μην είμαστε συμβατικοί και του εμπορικού.

*ματινέ είναι η απογευματινή παράσταση στο θέατρο.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.com/2018/10/blog-post_36.html

Του Γιάννη Τζέμη, 25/10/18