Αν και η πρώτη έκδοση του Folio (1623) των έργων του Σαίξπηρ αναφέρει το έργο ως ιστορικό δράμα, η παλαιότερη έκδοση του Quarto του 1597 το ονομάζει «Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου του Β».
Υπόθεση: Η πλοκή του έργου, αν και περιγράφει τα δύο τελευταία χρόνια της βασιλείας του Ριχάρδου, περιλαμβάνει πολλά ιστορικά στοιχεία από την ιστορία της Αγγλίας. Πολιτικές διενέξεις, σφετερισμοί, εξορίες, δολοπλοκίες, δολοφονίες, αυλοκόλακες και πολλά άλλα. Όπως πάντα υπάρχουν ισχυροί άρχοντες που υποστηρίζουν τον βασιλιά και άλλοι εξίσου ισχυροί που προετοιμάζουν την πτώση του. Ο Ριχάρδος κάνει επαναλαμβανόμενα λάθη. Παίρνει λανθασμένες αποφάσεις, αυθαιρετεί και σε πολλές περιπτώσεις δεν παίρνει καθόλου αποφάσεις. Τελικά όλα αυτά τα λάθη, που συνήθως πληρώνονται, δίνουν την ευκαιρία στον αντίπαλο Μπόλινμπροκ και στους οπαδούς του να ετοιμάσουν τον εκθρονισμό του, να τον φυλακίσουν και να τον δολοφονήσουν. Ο βασιλιάς δολοφονείτε ουσιαστικά με εντολή του Μπόλινμπροκ ο οποίος γίνεται βασιλιάς (Ερρίκος ο ΙV).
Η παράσταση: Στο θέατρο Άλφα – Ιδέα ανέβηκε μια διασκευή του έργου του Σαίξπηρ για δύο άντρες ηθοποιούς σε σκηνοθεσία της Marlene Kaminsky. Κράτησε την κλασική, σπουδαία μετάφραση του Κώστα Καρθαίου. Έγινε μια γενναία διασκευή του έργου αλλά η υπόθεση παρέμεινε αναλλοίωτη. Η σκηνοθεσία λιτή και ουσιαστική βασίστηκε στην δύναμη του κειμένου και στην υποκριτική δεινότητα των ηθοποιών. Η Kaminsky έστησε μια παράσταση με σωστό ρυθμό, εύληπτη, με απλά μέσα αλλά ουσιαστική. Απόλυτοι σύμμαχοι στην επιτυχία της παράστασης οι υπόλοιποι συντελεστές στα σκηνικά και κοστούμια και κυρίως στην μουσική και στους φωτισμούς.
Ερμηνείες: Ο Τάσος Νούσιας απόλυτος κυρίαρχος της σκηνής και των εκφραστικών του μέσων, αν και πολύ νεότερος από τον ήρωα, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Έπαιξε μεταξύ τρέλας και συνειδητοποίησης. Αν και όλο το βάρος της παράστασης ήταν επάνω του δεν έχασε ποτέ το νεύρο και την σωματικότητα του.. Μεγάλο μπράβο γιατί η κινησιολογία του είναι σκέτο μάθημα υποκριτικής. Μικρή λεπτομέρεια, πρέπει να καθαρίσει λίγο τον λόγο του γιατί κάποιες φράσεις δεν κατεβήκαν καθαρά στην πλατεία.
Μαζί του ο Αλέξανδρος ΦΙλιππόπουλος ο οποίος ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα. Εξαιρετική τεχνική, παρουσία που γράφει και μένει στην μνήμη του θεατή. Δίπλα στον οδοστρωτήρα Νούσια θα μπορούσε να είχε εξαφανιστεί κι όμως ο Φιλιππόπουλος στάθηκε αντάξιος του πρωταγωνιστή. Μπράβο του, περιμένω να τον δω και σε επόμενες δουλειές του.
Εν κατακλείδι: Δείτε την παράσταση, αξίζει τον χρόνο σας. Περιμένω η ίδια ομάδα, μετά από χρόνια, να ανεβάσει ξανά τον Ριχάρδο αλλά πλέον ολόκληρο έργο και όχι μια διασκευή για δύο ηθοποιούς, πρέπει να το τολμήσουν.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.com/2018/08/blog-post_61.html#more
Του Γιάννη Τζέμη, 17/10/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου