Στην Ελλάδα, ορισμένες από τις επαγγελματικές της επιτυχίες ως χορογράφος, είναι : «So You Think You Can Dance» (2008), MAD VMW (2004 – 2005), Μουσικά Βραβεία Κύπρου (2006-2007), Greek Idol (2010) κ.α. Χορογράφησε κορυφαίους καλλιτέχνες όπως οι : Άννα Βίσση, Έλενα Παπαρίζου, Χρήστος Δάντης,Ευριδίκη, One, Δημήτρης Κοργιαλάς, τόσο σε ζωντανές τους εμφανίσεις όσο και στα video clips τους.
Δημιούργησε τις χορογραφίες στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, το 2002 με τη συμμετοχή των One (Gimme), και το 2007 με τη συμμετοχή της Ευρυδίκης & του Δημήτρη Κοργιαλά (Comme Ci, Comme Ca).
Είναι υπεύθυνη του New York Acting Studio στα τμήματα musical theatre dance performance, jazz και κλακέτες.
Με την ιδιότητα της συγγραφέως αλλά και αυτή της σκηνοθέτη στην παράσταση "Φιλί στα φτερά της" είχαμε μια πολύ όμορφη συζήτηση για τον χορό στην Ελλάδα και για την παράσταση που ανεβάζει.
-Διδάσκετε musical theatre jazz. Θέλετε να μας πείτε 2 λόγια γι αυτό το είδος της jazz;
Η jazz είναι ένα είδος χορού που έχει ξεκινήσει από ένα mix από Caribbean and afro-american ethnic είδη. Από εκεί πήρε τις ρίζες και φτιάχτηκε μια τεχνική μορφή για να γίνουν οι κινησεις πολύ συγκεκριμένες. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσαν επίσης να το χρησιμοποιήσουν και στα θέατρα. Είναι ένα είδος που απαιτεί να χρησιμοποιήσει ο χορευτής διαφορετικά επίπεδα στο σώμα αλλά και δυναμικές στη κίνηση. Οι φόρμες του μπορεί να είναι από δυναμικές μέχρι λυρικές ή κοφτές κινήσεις. Σε αυτά έχουν προστεθεί παράλληλα και άλλα είδη της τζαζ (σχολές, τεχνικές κτλ) όπως του Fosse , Luigi , Katehrine Dunham κ.α.
-Ποιο είναι το πιο δύσκολο όταν διδάσκετε μια χορογραφία;
Συνήθως όταν κάποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί τη μουσική ή δεν έχει σπουδάσει ποτέ χορό.
Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν μόλις 18 χρονών. Το είδα σαν περιπέτεια περισσότερο σε αυτή την ηλικία και όχι σαν ένα μεγάλο βήμα για την καριέρα μου. Επίσης, όταν ήρθα συνεργαζόμουν ήδη με ένα γκρουπ Άγγλων χορευτών (12 άτομα). Και οι επόμενες συνεργασίες μου που ακολούθησαν ήταν ομοίως με ξένους καλλιτέχνες, οπότε δεν είδα τόσο μεγάλη διαφορά στο επίπεδο που βρισκόμουν εγώ τότε. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν η αντίδραση του κόσμου στη Ελλάδα όταν άκουγαν το επάγγελμα “χορεύτρια”. Στην Αγγλία νιώθει περήφανη μια καλλιτέχνις να πει ότι είναι χορεύτρια, και αυτό γιατί για να φτάσει σε ένα καλό επίπεδο χορού σημαίνει ότι έχει τελειώσει μια πολύ δύσκολη σχολή.
-Πως βλέπετε το μέλλον του χορού στην χώρα μας;
Τα τελευταία 15 χρόνια το επίπεδο των χορευτών που έχει η Ελλάδα έχει καλυτερεύσει πολύ. Τώρα η Ελλάδα μπορεί να πει πως έχει χορευτές με πραγματικά καλές γνώσεις. Αλλά, στον τομέα του χορογράφου-όπως ο δικός μου- γνωρίζω πως υπάρχουν αρκετές ελλείψεις σε γνώση στις επαγγελματικές σχολές. Αυτό συμβαίνει επειδή οι επαγγελματικές σχολές αρνούνται να βάλουν την τζαζ ως μάθημα. Αποτέλεσμα είναι όταν οι χορευτές μπαίνουν σε επαγγελματικές δουλειές, να μην έχουν την απαιτούμενη γνώση και πρέπει να γίνουν οι χορογράφοι, δάσκαλοι από την αρχή. Αυτό είναι κρίμα για τα παιδιά.
Ο κάθε καλλιτέχνης και η κάθε δουλειά για μένα είναι κάτι ξεχωριστό που κάθε φορά πρέπει να προσεγγίσω εκ νέου. Κάθε συνεργασία έχει τις δικές της απαιτήσεις. Όλοι οι καλλιτέχνες που δούλεψα , τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι και μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, γιατί με σκληρή δουλειά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Θα έλεγα ότι η εμπειρία μου σαν χορογράφος στο «So you think you can dance» ήταν ιδιαίτερη, γιατί το υλικό ήταν νέα παιδιά, με δίψα για να δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν προκειμένου να βελτιωθούν. Αυτό είναι κάτι που λατρεύω να βλέπω σε νέους ανθρώπους.
-Η συγγραφή και το θέατρο πως μπήκαν στη ζωή σας;
Το θέατρο ήταν στη ζωή μου από 5 χρονών. Από τότε, δεν έφυγε ποτέ ουσιαστικά. Πάντα ήταν εκεί. Η συγγραφή είναι μια άλλη πτυχή του εαυτού μου, είναι κάτι άλλο. Βρισκόμουν πριν χρόνια σε μια θεατρική δουλειά, όπου ένας από τους ηθοποιούς άρχισε να μου μιλάει σχετικά με κάτι που αφορούσε εμένα. Κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω.
-Τι σημαίνει χορός και τι θέατρο για σας;
Ο χορός είναι όλη μου η ζωή μόλις από τα 2,5. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το χορό. Το θέατρο είναι ένας χώρος που σέβομαι πολύ. Για μένα είναι κάτι ιερό, είναι μια τελετουργία.
-Προτιμάτε να χορεύετε ή να σκηνοθετείτε τους άλλους;
Αν είχα μακροχρόνια τις αντοχές ενός νέου ανθρώπου, θα προτιμούσα το χορό. Αλλά από τη στιγμή που δεν είναι εφικτό αυτό, ενθουσιάζομαι με την ιδέα να αναδείξω το ταλέντο νέων ανθρώπων πάνω στη σκηνή. Είναι μια ιδιαίτερη συνεργασία αυτή του σκηνοθέτη και του performer.
Η σκηνοθεσία και η συγγραφή είναι τομείς που με κάνουν να θέλω να εξελιχθώ, σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης.
-Το φιλί στα φτερά της είναι ένα αρκετά σκοτεινό έργο. Θέλετε να μας πείτε 2 λόγια γι' αυτό;
Το «Φιλί στα φτερά της» είναι ένα έργο που αρχίζει από μια φωτεινή ιστορία και περνάει μέσα από το σκοτάδι, για την ηρωίδα, έτσι ώστε να ξαναβγεί στο φως. Θέλω να περάσω το μήνυμα πως ό,τι και να συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου, άμα έχει επιμονή και θέληση να ξεπεράσει τα εμπόδια, μπορεί να συνυπάρξει με τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Είναι ένα project που ξεκίνησε από βιβλίο και κατέληξε σε θεατρικό κείμενο με τη μορφή που έχει σήμερα. Πρόκειται για μια σημαντικη ιστορία , κοινωνική, που αγγίζει κάθε άνθρωπο σε ένα βαθμό.
Η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2015, και έπειτα από την ανταπόκριση που είχε από το κοινό, αποφασίσαμε να το επαναλάβουμε αυτή τη χρονιά. Χαίρομαι που εξακολουθεί να έχει όλο και μεγαλύτερη απήχηση. Σημαίνει ότι παραμένει ένα έργο διαχρονικό.
Είναι βασισμένο κατά ένα μέρος σε αληθινά γεγονότα. Η γνωριμία μου με δυο άντρες με έκανε να συνθέσω έναν χαρακτήρα με τα χαρακτηριστικά και των δυο. Επειτα, είχα την περιέργεια να δω πώς θα βίωνε ένα θύμα, ένας άνθρωπος που πέφτει θύμα μιας κατάστασης, την συνέχειά του στη ζωή και τη λεγόμενη “επόμενη μέρα”. Ο άνθρωπος έχει τεράστια δύναμη και μεγάλα ψυχικά αποθέματα, και πιστεύω πάρα πολύ στη σωματική και πνευματική-ψυχική αγάπη. Θεωρώ πως μέσα από αυτό το είδος αγάπης, όλα μπορούν να διορθωθούν, γιατί είναι ανιδιοτελής.
Όχι. Μπορεί να λυπηθώ έναν άνθρωπο σαν το αγόρι ή κάθε άνθρωπο που έχει μεγαλώσει με αυτό τον τρόπο και έχει υποστεί διάφορα στη ζωή, όμως αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για τις πράξεις του. Είναι μέρος μιας κοινωνίας και ενός συνόλου και δεν μπορώ να το συγχωρήσω.
-Τι θα ευχόσασταν για το κορίτσι;
Η ηρωίδα βρίσκει το φως μέσα της , έπειτα από προσωπικές, εσωτερικές μάχες, και καταλήγει στην αληθινή αγάπη. Αυτό εύχομαι για κάθε άνθρωπο που περνάει δύσκολα, να βρίσκει στο βάθος τη θέληση και τη δύναμη να δει στον ορίζοντα το ουράνιο τόξο.
-Στην παράσταση ξεχωρίζει η Κορίνα Κοσκινά, τόσο στην κίνηση όσο και στον λόγο. Θέλετε να μας πείτε για την συνεργασία σας;
Την Κορίνα τη γνώρισα ως χορεύτρια σε μια ακρόαση. Μου άρεσε πολύ το στυλ της και για μένα είναι εξαιρετικη χορεύτρια. Έτσι γίναμε συνεργάτες και φίλες παράλληλα. Ο ρόλος της Μπεθ (κορίτσι) στο έργο, είχε πολλές χορευτικές απαιτήσεις και ήθελα μια χορεύτρια που να μπορεί να εκφράσει όλο το χαρακτήρα με ολόκληρο το σώμα της. Πιστεύω πως ένας καλλιτέχνης που είναι καλός σε ένα είδος και δουλεύει πάνω σε αυτό, δεν θα αφήσει τον εαυτό του να μην εξελιχθεί και σε άλλο είδος. Συνεπώς, η Κορίνα είναι σπουδαία χορεύτρια και κατάφερε να είναι εξίσου καλή και στο λόγο της, χάρη σε αυτή την πειθαρχία της. Είμαι χαρούμενη επίσης που έμεινε πιστή στις σκηνοθετικές οδηγίες και τη γραμμή που δόθηκε από την αρχή. Είναι μια ταλαντούχα επαγγελματίας.
-Στην παράσταση συμμετέχετε σε έναν ρόλο έκπληξη. Πως προέκυψε;
Ήταν μια αυθόρμητη συμμετοχή που προέκυψε ξαφνικά στις πρόβες. Εξελίχθηκε όμως σε ρόλο κλειδί.
-Τα μελλοντικά σας σχέδια τι περιλαμβάνουν;
More theatre, more writing, more dancing!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.gr/2017/09/wendy-gibbins.html#more
Του Μπίκου Περικλή, 6/11/17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου