Συνέντευξη - Ελένη Καρακάση

Η Ελένη Καρακάση είναι μια πολύ ταλαντούχα ηθοποιός και ένας εξαιρετικά γενναιόδωρος άνθρωπος.  Με μουσικές σπουδές και δίπλωμα στο κλασσικό τραγούδι δεν σε εκπλήσσουν οι εμφανίσεις της σε μουσικές σκηνές.  Φέτος την συναντάμε στην Σφίγγα σε ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στις "Θάλασσες μέσα μας" σε επιμέλεια του Δημήτρη Χαλιώτη.  Μιλήσαμε μαζί της για μουσική, για τη νυχτερινή διασκέδαση και για τα συναισθήματα εκείνα που νιώθει με αφετηρία την θάλασσα.  Την ευχαριστούμε πολύ.

-Επιστροφή στη μουσική σκηνή Σφίγγα έπειτα από ένα χρόνο και τις sold out εμφανίσεις στο ''Θανατερά'' με την παράσταση ''Οι θάλασσες μέσα μας''. Τι είναι αυτό που σας δημιουργεί την επιθυμία να έρθετε πάλι σε επαφή με το κοινό σε ένα μουσικό πρόγραμμα;
Είναι κάτι που απολαμβάνω εξίσου με το θέατρο. Εδώ το πράγμα έχει μία άλλη αμεσότητα, μία άλλη επικοινωνία με τον κόσμο. Μπορώ να τους απευθυνθώ, να τους πειράξω πάντα με χιούμορ, να τους καλέσω να τραγουδήσουν μαζί μου σε κάποιες στιγμές. Είναι μία άλλη διαδικασία. Επίσης, το να τραγουδάω είναι κάτι που αγαπώ πολύ και το κάνω πολλά χρόνια. Δεν ξεκίνησα με τα «Θανατερά».

-Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε και επιλέξατε να παρουσιάσετε τις ''Θάλασσες'' με τον Δημήτρη Χαλιώτη;
Η ιδέα ανήκει στον Δημήτρη. Στις παραστάσεις αυτός επιλέγει το θέμα και έχει όλη την καλλιτεχνική επιμέλεια. Φυσικά είπα αμέσως το ναι και γιατί με τον Δημήτρη δουλεύουμε πια μαζί πέντε χρόνια και τον εμπιστεύομαι, αλλά και γιατί η θάλασσα για μένα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου και στην ψυχή μου. Με ηρεμεί. Είναι το καταφύγιο μου. Μου άρεσε λοιπόν να τραγουδήσω γι’ αυτήν.

-Ποιο είναι το μουσικό πλαίσιο στο οποίο κινείται η παράσταση και τι περιμένουμε να ακούσουμε σε αυτή;
Ο τίτλος είναι «Οι θάλασσες μέσα μας». Φανταζόμαστε το μέσα μας σαν μία θάλασσα που άλλοτε γαληνεύει, άλλοτε αφρίζει, άλλοτε γίνεται λιμάνι κι αγκαλιά, άλλοτε παίρνει αυτό το γκρίζο χρώμα της μελαγχολίας. Όπως ακριβώς και η ψυχή μας. Μια θάλασσα κρύβουμε όλοι μέσα μας γεμάτη σκοτάδια, αλλά και μαργαριτάρια. Σ’ αυτές τις θάλασσες κάνουμε βουτιά με μια αγκαλιά σπουδαία και αγαπημένα τραγούδια, που χρησιμοποιούν τη θάλασσα ή στοιχεία της για να μιλήσουν για την ψυχή μας. Στο πρώτο μέρος, που είναι πιο ατμοσφαιρικό, θα ακούσετε τραγούδια όπως το «Θάλασσα» του Μικρούτσικου, το «Πέλαγο είναι βαθύ» του Χατζιδάκι, το «Κι αν τα μάτια σου» του Λοΐζου και το «Πάω να πιάσω ουρανό» του Κραουνάκη. Όλα αυτά τα τραγούδια είτε μιλάνε ευθέως για τη θάλασσα είτε την αναφέρουν με πλάγιο τρόπο. Ας πούμε στο «Πάω να πιάσω ουρανό» υπάρχει ο στίχος «Μόνη μου θα διασχίσω πάλι τον ωκεανό».  Στο δεύτερο μέρος πάλι, που είναι πιο εξωστρεφές και γιορτινό, έχουμε επιλέξει τραγούδια θαλασσινά, αλλά πιο εύθυμα, όπως το «Βάρκα στο γιαλό» του Θεοδωράκη ή το «Με βάρκα την Ελλάδα» του Νικολόπουλου. Σίγουρα το δεύτερο μέρος είναι πιο λαϊκό, αλλά με τραγούδια που έχουν γράψει ιστορία. Τι να σας πρωτοπώ… «Όνειρο δεμένο», «Με τον βοριά», «Ηλιοβασιλέματα», «Παποράκι του Μπουρνόβα»…

-Ποιος είναι ο στόχος της νέας σας μουσικής παράστασης;
Να κάνουμε ένα μουσικό ταξίδι ψυχής. Να μελαγχολήσουμε, να γιορτάσουμε, να συγκινηθούμε, να γελάσουμε, να τραγουδήσουμε παρέα. Όπως συμβαίνει δηλαδή σε όλες τις μουσικές παραστάσεις. Εμείς απλώς παίρνουμε ως αφορμή τις… θάλασσες. Και τα τραγούδια γίνονται τα πλοία μας για να ανοιχτούμε στον ορίζοντα.

-Σας αρέσει να εμφανίζεστε μόνη με ένα μικρόφωνο μπροστά στο κοινό;
Δεν νιώθω μόνη. Είμαστε μια αγκαλιά με τον κόσμο από κάτω και είμαι παρέα με τους εξαιρετικούς μουσικούς μου (Δ. Κουφογιώργος, Α. Καρανίκας, Στ. Φραγκούς, Στρ. Σκουρκέας) πάνω στη σκηνή. Δεν νιώθω αμήχανα μέσα σ’ όλο αυτό. Ταξιδεύω κι εγώ με τα τραγούδια.

-Εάν σας πρότειναν να εμφανιστείτε σε ένα μεγάλο μουσικό σχήμα τι θα κάνατε;
Δεν θα ήμουν αρνητική. Εξαρτάται με ποιους, σε ποιο μέρος, με τι συνθήκες… Το βασικό είναι να υπάρχει κάπου που να νιώθω ότι με εκφράζει. Δεν ξέρω τι εννοείται μεγάλο μουσικό σχήμα, αλλά φυσικά και θα ήθελα να συνεργαστώ με ανθρώπους που θαυμάζω και αγαπώ. Και είναι πολλοί αυτοί. Και γνωστοί.

-Σας απασχολεί περισσότερο η διασκέδαση του κοινού ή η προσωπική καλλιτεχνική έκφραση;
Νομίζω χρειάζεται μία ισορροπία. Θέλω να μπορώ να εκφράζομαι καλλιτεχνικά μέσα από αυτό που κάνω, αλλά την ίδια στιγμή με αφορά να μην αφήνω τον κόσμο έξω από αυτό. Φυσικά και μ’ ενδιαφέρει να αρέσει αυτό που κάνουμε στον κόσμο. Αλλά ξέρετε κάτι, το να περάσει καλά κάποιος δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να χορέψει, να ανέβει στο τραπέζι ή να ανοίξει σαμπάνιες. Μπορεί και να συγκινηθεί, να τραγουδήσει μαζί σου, να μελαγχολήσει, να λυτρωθεί μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια.

-Ποιο θεωρείτε επιτυχημένο μουσικό πρόγραμμα;
Αυτό που έχει συγκεκριμένη άποψη και αισθητική. Να είναι δηλαδή συνεπές ως προς αυτό που πρεσβεύει.

-Όταν κοιτάτε από την σκηνή κάτω τι θέλετε να αντικρίζετε;
Ανθρώπους που τους νιώθω ότι είναι εκεί, μαζί μου, ζούνε τη στιγμή. Με αφορά πολύ η επικοινωνία μου με τον κόσμο, γι’ αυτό και ζητάω από τον Δημήτρη να μην μου σβήνει τελείως τα φώτα κάτω. Να μπορώ να διακρίνω πρόσωπα. Θέλω να υπάρχει αυτό το πάρε δώσε.

-Το Ελληνικό τραγούδι, έτσι όπως το αντιλαμβάνεστε και το υπηρετείτε, έχει την αντιμετώπιση που του αξίζει στη νυχτερινή διασκέδαση;
Δεν υπάρχει μία ενιαία νυχτερινή διασκέδαση. Αλλιώς διασκεδάζεις στα μπουζούκια, αλλιώς στις μουσικές σκηνές, αλλιώς στα μπαρ που διοργανώνουν live. Εγώ νομίζω ότι υπάρχει χώρος για να δοκιμάσεις πράγματα και να καταθέσεις αυτό που σε εκφράζει. Το θέμα είναι να τολμάς και να διαμορφώνεις μ’ έναν τρόπο και το κοινό σου.

-Όταν ετοιμάζατε το πρόγραμμα ήταν εύκολο να καταλήξετε στα τραγούδια;
Τα τραγούδια τα διαλέγει, κατά βάση, ο Δημήτρης. Εγώ φυσικά μπορεί να έχω κάποια ένσταση σε κάποιο ή να ζητήσω να μπει ένα αγαπημένο μου, εφόσον χωράει στο εκάστοτε  concept μας φυσικά. Αλλά ο Δημήτρης είναι αυτός που στήνει το πρόγραμμα και πρέπει να σου πω ότι σε τραγούδια που επιμένω να πω, παρά την αρχική δική μου αντίδραση, έχει δίκιο. Τελικά καταλήγουν τα πιο αγαπημένα μου. Ίσως να με ξέρει καλύτερα κι από μένα. (γέλια)

-Τι σας προσφέρει η ενασχόληση με τη μουσική παράλληλα με το θέατρο;
Σίγουρα δεν με κάνει πλούσια. (γέλια) Είναι απλώς άλλη μία μεγάλη μου αγάπη κι ένας ακόμα τρόπος να εκφράζομαι. Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτό;

-Εμφανίζεστε και στην παράσταση "Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα" στο Θέατρο Αλίκη.  Διπλή μουσική συγκυρία.  Πείτε μας 2 λόγια για την παράσταση και τον δικό σας ρόλο.
Είμαι ευτυχής που συμμετέχω σε μία πολύ ωραία μουσικοθεατρική παράσταση του Πέτρου Ζούλια που είναι αφιερωμένη στο έργο και στη ζωή του Γιώργου Ζαμπέτα. Είμαι διπλά ευτυχής, γιατί βρίσκομαι ανάμεσα σε πολύ αγαπημένους και σημαντικούς συναδέλφους μου, όπως η Βίκυ Σταυροπούλου, ο Τάσος Χαλκιάς, ο Λευτέρης Ελευθερίου και η Χριστίνα Τσάφου. Εγώ υποδύομαι τη Νότα, την αδελφή του Ζαμπέτα, που για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής της ήταν γεροντοκόρη. Το σκηνικό είναι η αυλή του σπιτιού του Ζαμπέτα. Εκεί συναντιούνται η οικογένεια, η γυναίκα του, οι φίλοι και συνεργάτες του και μέσα από αυτούς ταξιδεύουμε στην περιπετειώδη ζωή του μεγάλου Ζαμπέτα. Με όχημα πάντα τον ίδιο και τα σπουδαία τραγούδια του. Ευτυχώς η ανταπόκριση του κόσμου είναι εξαιρετικά θερμή και κάθε βράδυ γεμίζει το θέατρο από τον κόσμο.

Του Μπίκου Περικλη, 21/11/17