Η Άποψή μας για την παράσταση «Το ημερολόγιο ενός Τρελού» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Το ημερολόγιο ενός τρελού που παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης είναι η θριαμβευτική επιστροφή του Σωτήρη Χατζάκη στη σκηνή μετά από 17 χρόνια.  Με μια σύγχρονη ματιά επάνω σε ένα κλασικό και πολυπαιγμένο έργο φέρνει τον ήρωά του αντιμέτωπο με την τρέλα αλλά και όλους εμάς αντιμέτωπους με την τρέλα που βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή.

Το ημερολόγιο δημοσιεύτηκε στην συλλογή διηγημάτων "Αραβουργήματα" που κυκλοφόρησαν το 1835.  Μαζί με τα "παντρολογήματα", τον "επιθεωρητή", το "παλτό" και το "νεκρές ψυχές" (που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα στην παγκόσμια λογοτεχνία) αποτελούν τα πιο αναγνωρίσιμα έργα του Νικολάι Γκόγκολ.

Σε μια περίοδο όπου στα Ρώσικα γράμματα κυριαρχούσαν ο Ντοστογιέφσκι, ο Πούσκιν και ο Τολστόι, ο Γκόγκολ άργησε να βρει την καταξίωση.  Μετά από πολλές απορρίψεις ως ποιητής θα πετύχει την αναγνώριση μέσα από τα διηγήματά του αρχικά και τα θεατρικά του έργα μετέπειτα.  Στο ημερολόγιο παρακολουθούμε την ζωή ενός κατώτερου υπαλλήλου υπουργείου, ο οποίος βλέπει να διαψεύδονται όλες του οι προσδοκίες και σταδιακά βυθίζεται σε ένα μεγαλομανιακό παραλήρημα για να καταλήξει στο φρενοκομείο.

Ο Ποπρίτσιν είναι ερωτευμένος με την κόρη του αφεντικού του.  Είναι όμως ένας έρωτας αδιέξοδος και μονόπλευρος.  Σταδιακά αρχίζει να χάνει και το ενδιαφέρον του για την δουλεία του όταν συνειδητοποιεί ότι οι χαφιέδες της υπηρεσίας του και το αδηφάγο σύστημα της γραφειοκρατίας δεν θα του επέτρεπαν να ανέλθει στην ιεραρχία.  Νιώθει ευάλωτος και αδικημένος.  Εναντιώνεται στο σύστημα και σταδιακά αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους άλλους και αριστοκράτη.  Αρχίζει να χάνει την επαφή του με τον κόσμο, να βυθίζεται στις σκέψεις του μέχρι να μεταμορφωθεί σε ένα άλλο ον.

Ο Σωτήρης Χατζάκης δεν προσεγγίζει το κείμενο με τις κλασικές φόρμες του μονολόγου.  Το προσεγγίζει περισσότερο με την έννοια των σκέψεων και των εμμονικών ιδεών που τον βασανίζουν.  Δημιουργεί μια κωμικοτραγική φιγούρα και έναν ήρωα που περνάει απ΄τα ταπεινά αισθήματα της θέσης του, στην έπαρση και τέλος στην αυτοταπείνωση.  Η ερμηνεία του είναι γεμάτη πόνο, έρωτα, πόθο, τρέλα, και είναι δοσμένη ολοκληρωτικά στον ήρωά του μέχρι την απόλυτη ταύτιση.
Τα σκηνικά της παράστασης και ο εντυπωσιακός φωτισμός αποτελούν από μόνα τους μια αυτόνομη παράσταση καθώς αντανακλούν τα αισθήματα του ήρωα και υποδηλώνουν την μικρότητα της ύπαρξης και την ασημαντότητα του ανθρώπου.

Το ημερολόγιο εν έτη 2017 είχε την τύχη να έχει το ανέβασμα που το αξίζει και μια καθηλωτική ερμηνεία από ένα σπουδαίο θεατράνθρωπο.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο:http://quintatheater.blogspot.gr/2017/10/blog-post_46.html#more

Του Μπίκου Περικλή, 16/11/17