Συνέντευξη - Πουπέτα Λάππα

Η Πουπέτα Λάππα είναι μια πολυδιάστατη καλλιτέχνης.  Μουσικός, συνθέτης, ψυχοθεραπεύτρια μέσω της μουσικής σίγουρα σου κεντρίζει το ενδιαφέρον να την γνωρίσεις καλύτερα.  Την συναντήσαμε στον Πολυχώρο Αίτιον όπου ανεβάζει την παράσταση "Ταξίδι χωρίς Πυξίδα" που βασίζεται στο μονόπρακτα του Ζαν Κοκτώ σε σκηνοθεσία του Γιώργου Βασιλειάδη.  Μεταξύ άλλων μας μίλησε για τις μουσικές της επιρροές, για τις δυσκολίες του να δημιουργείς μουσική εν μέσω κρίσης, για την παράσταση και τους συνεργάτες της.  Η Πουπέτα Λάππα είναι μια γυναίκα που έχει άποψη και ξέρει να την εκφράσει.

-Είστε συνθέτρια, ερμηνεύτρια, έχετε γράψει μουσική για ταινίες, για διαφημίσεις, ασχολείστε με την μουσική ως θεραπευτικό μέσο... Τι είναι αυτό που προσδιορίζει την Πουπέτα;
Οι πρώτες μου μνήμες στην Αφρική καταγράφηκαν με ρυθμό. Ρυθμούς από τύμπανα και από νταούλια, από τις ζεστές φωνές του Louis Armstrong,Nat King Cole της Ella Fitzgerald και αργά το ηλιοβασίλεμα τις όπερες του παππού μου Οδυσσέα Λάππα που πρωτοπόρος του παγκόσμιου μελοδράματος, παρά τη Διεθνή του  καριέρα, είχε την υπομονή και το χρόνο να με διδάξει τις νότες κ τις αξίες τους.
Την πρώτη μου σύνθεση την έκανα 7 χρονών πλέον στην Αθήνα με 5 νότες, μου πήρε 30 χρόνια κ πολλών συνθέσεων εμπειρία να καταλάβω ότι μια καλή σύνθεση είναι πάντα στηριγμένη σε 5 νότες. Αν ένα πράγμα με καθόρισε σ όλη μου τη ζωή είναι η σύνθεση, είτε ως μουσικός είτε ως τραγουδίστρια, πάντα με κέρδιζε η κρυφή σύνδεση της κάθε νότας με την επόμενη και η μαγεία της σύνθεσής τους  .

-Αυτήν την περίοδο σας συναντάμε στην παράσταση "Ταξίδι χωρίς Πυξίδα" στον Πολυχώρο Αίτιον.  Μια παράσταση που συνδυάζει τα μονόπρακτα του Κοκτώ με την μουσική.  Πως γεννήθηκε αυτή η παράσταση; Τι περιμένουμε να δούμε σε αυτήν;
Αυτή η παράσταση γεννήθηκε πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο! Ο Ζαν Κοκτώ σε συνεργασία με τον Pablo Picasso δημιούργησαν ένα χορευτικό έργο το ‘’Parade ‘’ορίζοντας έτσι για πρώτη φορά τη λέξη σουρεαλισμός. Ένα δροσερό απόγευμα του Ιούλη αυτή η φόρμα με ενέπνευσε καθώς διάβαζα τα Μονόπρακτα του κ πριν  χαθεί το φως της μέρας είχα πάρει τον σκηνοθέτη- συγγραφέα θεατρικών έργων και φίλο Γιώργο Βασιλειάδη να μοιραστεί την ιδέα μου για μια performance όπου θα συνυπάρχουν οι τέχνες του θεάτρου της μουσικής και του χορού για ένα πολυθέαμα .

-Στην παράσταση συνεργάζεστε με μία ηθοποιό και μία χορεύτρια.  Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και πως τελικά λειτούργησε;
Ήταν φυσικό αμέσως να αναζητήσουμε κάποιο-α ηθοποιό που να μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτής της παράστασης και με χαρά δέχτηκα την πρόταση του Γιώργου Βασιλειάδη για την ηθοποιό Μαρία Δρακοπούλου που γνώριζα κι εγώ από καιρό έχοντας βαθειά εκτίμηση στο ταλέντο και τη δυναμική παρουσία της. Την ομάδα συμπλήρωσε η Δήμητρα Παρτσανάκη μια νεαρή χορεύτρια και χορογράφος στην οποία αμέσως διέκρινα την πρωτότυπη δημιουργικότητα στις χορογραφίες και τον τρόπο που προσέγγισε και αγάπησε το έργο. Στα τραγούδια της παράστασης που είναι και αυτά πρωτότυπα έγραψε τους στίχους η στιχουργός Χρυσούλα Λέζη μέσα από μια πετυχημένη χημεία που έχουμε χρόνια . Έτσι μαγικά γίναν όλα μας τα όνειρα για αυτή την παράσταση,πραγματικότητα.

-Η Παράσταση λέγεται "Ταξίδι χωρίς Πυξίδα".  Αφήνεστε σε ένα τέτοιο ταξίδι ή θέλετε να έχετε τον έλεγχο σε όλα;
Είναι αποτοξινωτικό να μην έχεις πυξίδα για να θυμάσαι πως υπάρχουν πάντα τα αστέρια εκεί ψηλά, η διαίσθηση και η καρδιά που θα σε οδηγήσουν στο Ταξίδι.  Οσο αφορά τον έλεγχο που με ρωτάτε αν κ οι σπουδές μου στο θέατρο κ στο χορό θα μου επέτρεπαν να ελέγχω τα πάντα, η αρχή μου στο ότι δεν μπορείς να είσαι ο καλυτερος ταυτόχρονα στα πάντα με απάλλαξε από τις εμμονές αυτές .

-Πόσο δύσκολο είναι για μία μουσικό να ακολουθήσει το όραμά της εν μέσω κρίσης;
"Ο πόνος κρύβει ελευθερία" έλεγε ο Δ. Σαββόπουλος οι καλλιτέχνες αισθάνονται πιο ελεύθεροι να εκφραστούν μιας και δεν παίρνουν ρίσκα να χάσουν κάτι γιατί τα χουν χάσει όλα. Φυσικά πάντα οι δύσκολες συνθήκες δημιουργούν έκρηξη στις αναζητήσεις και κατά προέκταση στην δημιουργικότητα των καλλιτεχνών, πώς να το πω… βγαίνουν πιο εύκολα από το καβούκι τους συζητάνε, συναντώνται, φτιάχνουν ομάδες και έτσι η τέχνη ανθίζει στους δύσκολους καιρούς. Η πραγματική τέχνη γιατί η εμπορική είναι μια άλλη συζήτηση. Βέβαια εμείς υπήρξαμε τυχεροί στη δική μας αναζήτηση βρίσκοντας στέγη στον φιλόξενο πολυχώρο "Αίτιον" του Στάθη Μπαρνασσά.

-Πως θα περιγράφατε την μουσική σας;
Διεθνή με πολυπολιτισμικές επιρροές .

-Ποιοι μουσικοί έχουν επηρεάσει τον ήχο σας;
Ότι έχω ακούσει μέχρι σήμερα κ δεν είναι λίγα Θες από Bach, Wagner, Sattie, Debussy, D Ellinghton,G Gershwin, K Jarrett, H Hancock, R Charles, C Santana, C Jobim, T Puente, Paco de Lusia, R Sakamoto, B Eno, J Lennon, Pink Floyd, Attic, Μ Χατζιδάκι, Β Παπαθανασίου, Γ Σπανό κ τόσους άλλους .

-Από τι εμπνέεστε για να γράψετε την μουσική σας; Υπάρχουν κάποιες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια σας;
Από την ίδια τη ζωή και μιας και η ζωή δεν έχει πάντα έναν ίδιο τρόπο έτσι και η έμπνευση κάθε φορά πηγάζει από άλλο ερέθισμα. Μια εικόνα, ένα ποίημα, ένα συναίσθημα, ένα πρόσωπο είναι κάποιες από τις στιγμές έμπνευσής μου. Όσον αφορά την ιστορία τους ας μην το πούμε σήμερα… πάντως υπάρχει story….!

-Απολαμβάνετε περισσότερο την σύνθεση ή την εκτέλεση των τραγουδιών;
Η σύνθεση είναι μια γέννα ,δηλαδή έχει όλα τα σταδια της εξέλιξης μιας γέννας. Την αγωνία, τον κόπο, τον πόνο, τη λύτρωση και την ανείπωτη χαρά . Πάντα έτσι και με αυτά τα συναισθήματα υποδέχομαι κάθε νέα μου σύνθεση
Η εκτέλεση [δεν εννοούμε την ερμηνεία ] είναι πάντα μια οικονομική εξίσωση πόσα -τι-πότε-πώς-ποιος μπορεί σήμερα –ποιος μπορεί αύριο…..

-Τι θα λέγατε σε εκείνους τους μουσικούς που κάνουν εκπτώσεις στην τέχνη τους;
Να προσπαθήσουν να κατευθύνουν περισσότερη ενέργεια και ζωή στην τέχνη τους . Ποτέ δεν είναι αργά .

-Εκτός από το "Ταξίδι χωρίς Πυξίδα" περιμένουμε και κάτι άλλο από εσας;
Δεσμεύομαι να πω λεπτομέρειες, ένα όμως μπορώ να πω το επόμενο πολυθέαμα που ετοιμάζουμε θα βασίζεται σε πολύ περισσότερες τέχνες ενώ παράλληλα θα στηρίζεται στη διαδραστικότητα με το κοινό !