Την Αθηνά δεν γίνεται να μην την προσέξεις. Με καταπράσινα εκφραστικότητα μάτια, γεμίζει την σκηνή με την παρουσία της ως μία τολμηρή, πληθωρική γυναίκα του νότου, περισσότερο αντράκι από πολλούς άλλους άντρες της παρέας. Αλλά και στην "Δύναμη του Σκότους" ο Τολστόι συμπυκνώνει στο χαρακτήρα της όλα τα χαρακτηριστικά των χωρικών όπως η αφέλεια η κουτοπονηριά η θρησκοληψία και η σκληράδα.
Η Αθηνά Αλεξοπούλου εκτός από εξαιρετική ηθοποιός είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος. Απολαύστε την συζήτηση που είχαμε μαζί της.
- Έχεις ένα εντυπωσιακό βιογραφικό που περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος σεμιναρίων και δεξιοτήτων πέρα από τις σημαντικές παραστάσεις που έχεις συμμετάσχει. Πιστεύεις ότι ο ηθοποιός πρέπει να εξελίσσεται διαρκώς;
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει γενικά ένας ηθοποιός. Ούτως ή άλλως εξελισσόμαστε διαρκώς σαν άνθρωποι και αυτό μας κάνει να εξελισσόμαστε και στη δουλειά μας. Αυτό που ξέρω είναι ότι εμένα μου αρέσει να δοκιμάζω συνέχεια καινούργια πράγματα. Έχω μπόλικη ενέργεια και κάπου πρέπει να τη διοχετεύσω! Ξέρω σίγουρα ότι χρειάζεται να βρισκόμαστε διαρκώς σε επαφή με το υλικό μας, με αυτό που φέρουμε σαν άνθρωποι...
- Έχεις ασχοληθεί και με την σκηνοθεσία. Σε γοητεύει αυτό το κομμάτι ή προτιμάς την υποκριτική;
Τυχαία μάλλον.. Από ανάγκη να εκφράσω αυτό που είχα μέσα μου με τον δικό μου τρόπο.. Άλλωστε μέχρι ενός σημείου ένας ηθοποιός πάντα αυτοσκηνοθετείται. Ναι, με γοητεύει, αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η στιγμή του να είναι ζωτικής σημασίας για 'μένα να σκηνοθετώ. Θέλω να παίζω!
Κανένας ρόλος και κανένα έργο. Υπάρχουν σκηνοθέτες με τους οποίους θέλω πολύ να δουλέψω και κείμενα και ιδέες πάνω στα οποία θέλω να δημιουργήσω.
- Από το 2008 έχεις μία σταθερή συνεργασία με τον θέατρο Επί Κολωνώ. Τι είναι αυτό που σε δένει με τον χώρο; Νιώθεις εμπιστοσύνη όταν δουλεύεις με έναν σταθερό πυρήνα συνεργατών;
Ναι, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια με διάφορους τρόπους. Το Επί Κολωνώ έχει φιλοξενήσει 2 παραστάσεις της ομάδας Anada Kada, που δημιουργήθηκε απ' τον Χάρη Μπόσινα κι εμένα. Έχω παίξει με την ομάδα Νάμα έναν πολύ αγαπημένο ρόλο, τη Θέκλα στους Δανειστές του Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη. Και τώρα έρχεται να δέσει το γλυκό με τη συνεργασία μου με την Ελένη Σκότη. Όπως καταλαβαίνεις με δένουν πολλά με το Επι Κολωνώ! Κυρίως αμοιβαία εκτίμηση, σεβασμός και εμπιστοσύνη. Ναι, αισθάνομαι ωραία να βρίσκομαι με συνεργάτες που γνωριζόμαστε κι έχουμε κοινό κώδικα. Είναι απελευθερωτκό.
- Φέτος συνεργάζεσαι σε δύο παραγωγές της ομάδας Νάμα. Πως αισθάνεσαι για αυτό;
Πάντα θαύμαζα τη δουλειά της Ελένης Σκότη και είναι μέσα στη λίστα αυτών των σκηνοθετών που σου έλεγα πιο πριν ότι θέλω να συνεργαστώ μαζί τους, οπότε νιώθω μεγάλη χαρά!!
- Στο λεωφορείο ο Πόθος ερμηνεύεις την Γιούνις. Έναν μικρό αλλά ολοκληρωμένο ρόλο. Ήταν στοίχημα για σένα φεύγοντας ο θεατής να θυμάται την Γιούνις;
Δεν το σκέφτηκα έτσι. Απλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι. Δούλεψα για τη Γιούνις, όπως θα δούλευα για οποιοδήποτε άλλο ρόλο. Την αγάπησα. Μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση που τη θυμούνται φεύγοντας, που έχει αγγίξει κάτι στους θεατές. Αλλά και από γραφής θεωρώ ότι η Γιούνις είναι σημαντικός χαρακτήρας. Αντιπροσωπεύει την "κοινή λογική".Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό.
Και οι δύο αυτές γυναίκες παλεύουν να επιβιώσουν, η καθεμία με τον τρόπο της.Κάτι που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τις κάνει σκληρές με τον ίδιο τους τον εαυτό και κατ' επέκταση με τους άλλους. Έχω υπάρξει μαχητής στη ζωή μου, οπότε τις καταλαβαίνω...
- Και στις δύο παραστάσεις υπάρχει βία απέναντι στις γυναίκες. Είτε σωματική, είτε λεκτική. Τι σκέψεις σου γεννάει αυτό;
Δυστυχώς ζούμε σε μία εποχή που η βία είναι έκδηλη γύρω μας, σε σημείο που την έχουμε συνηθίσει πια. Ο καθένας ξερνάει πάνω στον άλλο τη σαπίλα που κουβαλάει και μάλιστα αυτό γίνεται με έναν υπόγειο, ύπουλο τρόπο, γι' αυτό και άκρως επικίνδυνο..Δεν έχει να κάνει με το αν είναι γυναίκα ή άντρας. Για' μένα είναι το ίδιο.
- Η Γιούνις προτρέπει την Στέλλα να κλείσει τα αυτιά της και να συνεχίσει την ζωή της με τον Στάνλευ. Θα μπορούσες να κάνεις κάτι ανάλογο;
Όχι. Ποτέ και για κανένα λόγο! Μάλλον θα τη φιλοξενούσα σπίτι μου και θα της σύστηνα τον ψυχοθεραπευτή μου.
Προσωπικά στο παρελθόν με έλκυε πολύ το σκοτάδι. Τώρα πια αναζητώ το φως! Δε θέλω άλλο σκοτάδι. Κουράστηκα. Αλλά έχουμε μέσα μας και το φως και τη σκιά. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν υπάρχει το θηρίο μέσα μας, γιατί κάποια στιγμή θα μας κατασπαράξει. Χρειάζεται που και που να το βγάζουμε καμιά βόλτα να πάρει αέρα..
- Υπάρχουν ελαφρυντικά για τις πράξεις των ηρώων στο σκότος;
Πάντα υπάρχουν ελαφρυντικά..Αλλά τι σημαίνει αυτό? Μία δολοφονία είναι μία δολοφονία. Αυτό δεν αλλάζει .Πρέπει να ζήσεις μ' αυτό. Φυσικά σαν ηθοποιοί καλλούμαστε να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε έναν "αρνητικό" χαρακτήρα, αυτή είναι η δουλειά μας.
- Τι σε γοήτευσε και στα δύο έργα για να δεχτείς να συμμετέχεις;
Όταν διάβασα τη δύναμη του σκότους γοητεύτηκα! Και τρόμαξα μαζί.. Είπα: Είναι πολύ δύσκολο. Πως θα το κάνουμε? Για το Λεωφορείο τι να πω? Είναι λατρεμένο μου έργο. Το βασικό για μένα για να δεχτώ ήταν ότι θα τα σκηνοθετούσε η Ελένη.
- Τι αξίζει περισσότερο στη ζωή; Η απόκτηση ολοένα και περισσότερων αγαθών ή καθαρότητα της ψυχής σου;
Έπεσες στην περίπτωση! Ποτέ δεν είχα πολλά αγαθά. Καλοδεχούμενα τα περισσότερα, μπορούν να βοηθήσουν. Αλλά η καθαρότητα της ψυχής μου είναι αυτό που επιθυμώ, αυτό που έχω ανάγκη. Γι' αυτό και κάνω αυτή τη δουλειά. Το ένα πάντως δεν αναιρεί το άλλο... Ας είμαστε ειλικρινείς και καθαροί απέναντι στους εαυτούς μας και τα αγαθά θα έρθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου