Η Άποψή μας για την παράσταση «Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού - Η Διάφανη» στον Πολυχώρο VAULT THEATRE PLUS

Πιο “διάφανη” δε θα μπορούσε να υπάρξει αυτή η μάνα...Έβγαλε στη σκηνή τα εσώψυχά της...Για την ίδια, τους γονείς της, τους συντρόφους της και φυσικά τον πρωτότοκό της...

Από μικρή, η Αγγέλικα Νίκλη βίωσε τη σκληρότητα της χαμηλής κοινωνικής τάξης στη δύση του 18ου αιώνα, στη μαγευτική σήμερα, αλλά φτωχή τότε και - κατά συνέπεια - σκληρή κι απάνθρωπη Ενετική Ζάκυνθο.  Πωλήθηκε στον πάμπλουτο Κόντε του νησιού, για να σωθεί η ίδια και να σώσει την οικογένειά της.  Η υπηρέτρια/ερωμένη όμως - του ηλικιωμένου από τότε Κόντε - υπέφερε τα πάνδεινα για την επιλογή της οικογένειάς της.  Βίωσε μέχρι το τέλος της ζωής της (ακόμη και μετά την αποκατάσταση της τιμής της) τον εξευτελισμό, τη ντροπή και την εν γένει κοινωνική κατακραυγή.  Και στο τέλος, την απόρριψη από το παιδί της και μετά – ακόμη χειρότερα – το θάνατό του...

Αδύναμος χαρακτήρας;  Ναι.  Αγράμματη; Ναι;  .....  Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι αυτή η γυναίκα γέννησε (και μεγάλωσε μέχρι ενός χρονικού σημείου) τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Διονύσιο Σολωμό, που κατάφερε να εδραιώσει και να καθιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας, με το ποίημά του “Ύμνος Εις Την Ελευθερίαν”, που έμελλε να γίνει ο Εθνικός Ύμνος Ελλάδος και Κύπρου.  Και που ο ίδιος στιγμάτισε πολιτιστικά την εποχή του, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη πολιτισμένη Ευρώπη.

Παρά την περιορισμένη εμπειρία της στο θεατρικό σανίδι, με σπουδές όμως στο θέατρο (και με υποτροφία), η Μάγδα Κατσιπάνου αποδεικνύει στη σκηνή του Vault, ότι μπορείς να καταφέρεις και το πιο δύσκολο, αν υπάρχει θέληση, ικανότητα, γνώση, σκληρή δουλειά, το σωστό timing και φυσικά ταλέντο.  Και ο μονόλογος των 80 περίπου λεπτών πέρασε απογοητευτικά γρήγορα...

Η Κατσιπάνου μελέτησε σε βάθος όλες τις λεπτομέρειες της ζωής αυτής της γυναίκας, τις φάσεις που πέρασε, τις όψεις του χαρακτήρα της και τις πτυχές της προσωπικότητάς της, τις ψυχικές της μεταπτώσεις, από τις πιο αδύναμες έως τις ελάχιστες και ελάχιστα ισχυρές.

Από την πρώτη εμφάνισή της στη σκηνή, με το βαρύ φόρεμα εποχής (τα εύσημα στον Μάριο Βουτσινά), τα λαμπερά μαλλιά της πιασμένα σ΄ένα χαμηλό χαλαρό σινιόν και το βαρύ συμβολικό μακιγιάζ της, η “πληθωρική” φιγούρα της Μάνας Αγγέλικας Νίκλη μας εντυπωσίασε βαθιά.  Και μετά μας καθήλωσε ο λόγος της, η ζωή της και το πρόβλημά της.  Και στο τέλος, όταν πέταξε από πάνω της όλα τα βάρη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ξαλάφρωσε κι έμεινε απολύτως “διάφανη”...  Με καθαρό πρόσωπο, φοβερή εκφραστικότητα κι αυτή τη ζωηρή λάμψη στα μάτια...

Απαιτητικός, δύσκολος ρόλος, προσαρμοσμένος από τον σκηνοθέτη και την ίδια με μία ιδιαίτερη μουσικότητα, που οφείλεται και στην εύστοχη και ιδιατέρως ευχάριστη (κι επίσης συμβολική) παρουσία του βιολοντσελλίστα Κωνσταντίνου Χίνη.

Μεγάλη προσωπική επιτυχία του Περικλή Μοσχολιδάκη.  Από τη συγγραφή του έργου, με ότι συνεπάγεται αυτό (πολύωρη και δύσκολη έρευνα για τη ζωή τόσο του Σολωμού και ακόμη δυσκολότερη για της μητέρας του, υιοθέτηση και προσαρμογή μιας πολύ συγκεκριμένης διαλέκτου, της γνήσιας Επτανησιακής, που αδυνατίζει με την πάροδο του χρόνου και τείνει να εξαφανιστεί), έως την επιλογή των συνεργατών-συντελεστών και την υλοποίησή του.  Συγκινητική η ηχητική παρέμβαση (φωνή Διονυσίου Σολωμού), δια στόματος του ιδίου του σκηνοθέτη.

Η παράσταση ανεβαίνει στα πλαίσια του γνωστού πια project των επτά μονολόγων με θέμα “Η Μάνα”, που το αγαπημένο Vault Theatre Plus ανεβάζει τις τελευταίες σεζόν με εκπληκτική επιτυχία.  Δικαίως παίζεται και 2η σεζόν και - αν είχα έστω κι ένα ψήγμα δικαιοδοσίας - θα επέμενα να συνεχιστεί και την επόμενη!


Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο:  https://quintatheater.blogspot.com/2018/11/vault_28.html#more

Της Βικτώριας Πέππα, 14/2/19