"Μητρούτσκα μου" στο Θέατρο Παραμυθίας

Επί σκηνής Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Τσάρλς Μπουκόφσκι χαράσσουν τις πένες τους για το γυναικείο ζήτημα με αντιπάλους τις συγγραφείς Βιρτζίνια Γούλφ και Ελισσάβετ Μαρτινέγκου. Η ηρωίδα του Παπαδιαμάντη Λαλλιώ νοσταλγεί την εφηβεία της και θέλει να αφήσει τον άντρα της για να επιστρέψει στους γονείς της. Η γιαγιά Μητρούτσκα του Μαξίμ Γκόργκι αφηγείται στην εγγονή της το ταξίδι αυτό της επιστροφής. Ο θεατής καλείται να ταξιδέψει μαζί της ακούγοντας τη φωνή της κόρης, της μάνας και της συζύγου που ζητούν να καθορίσουν οι ίδιες τη ζωή τους. Έως το τέλος, μία μία σβήνουν και μας ρωτούν αν ποτέ θα ξαναζήσουν ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Μία ηθοποιός επί σκηνής αναμετρά τη δύναμη της φωνής της με τον λόγο πέντε ηρωίδων που έθεσαν τα προσωπικά τους όρια στον πατριαρχισμό και παράλληλα δοκιμάζει την αντοχή της στις πράξεις που είναι αναγκασμένες να κάνουν μέσα στο σπίτι. Ποιητικός λόγος και δράσεις ρουτίνας από ένα σώμα που εξερευνά συνεχώς τα όριά του, αγωνιζόμενο οι πράξεις του να γίνουν αντίστοιχα ποιητικές.

Πηγές της παράστασης

Η γιαγιά Μητρούτσκα από τα Παιδικά Χρόνια του Μαξίμ Γκόργκι με την εγγονή της μας αφηγούνται την ιστορία που πρωταγωνιστεί
Η Νοσταλγός του Παπαδιαμάντη Λαλλιώ με τον συγχωριανό της Μαθιό
Η Μαρτινέγκου με την αυτοβιογραφική της εξομολόγηση στη Ζάκυνθο του ’21
Η Alice στη χώρα των θαυμάτων της Νέας Υόρκης του Μπουκόφσκι και μας ταξιδεύουν σε μια ιστορία που όλες τους μάχονται τις πολύ καλά φυτεμένες νόρμες του πατριαρχισμού με σκοπό την ατομική τους ελευθερία.

α. ας αναλογιστούμε τους κοντινούς μας ανθρώπους. έχουμε κάποιους που νιώθουμε όμορφα για αυτούς; ποιοί είναι; ποιοί από αυτούς είναι γυναίκες; ας σκεφτούμε για λίγο μία από αυτές. εκείνη που θα θέλαμε πιο πολύ να δούμε. πότε ήταν η τελευταία φορά που ειδωθήκαμε;
β. τί σχέση νιώθουμε να μας συνδέει μαζί της; πώς θα την ονομάζαμε;
γ. εκείνη πώς θα ονόμαζε αυτή τη σχέση;
δ. θα χαιρόταν να δεχτεί κάτι από εμάς. τί θα ήταν αυτό;
ε. θα χαιρόμασταν να πάρουμε κάτι από εκείνην. τί θα ήταν αυτό; ΑΝ ήταν να παίξουμε ένα παιχνίδι μαζί της, ποιό θα ήταν αυτό; ΖΕΙ η γυναίκα αυτή μέσα στην παράσταση; ΤΟΤΕ ΠΩΣ είναι να ταξιδεύεις μαζί της;

Διάρκεια
1:20'

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ 27
Αθήνα
Τηλέφωνο
2103457904
ΜΗΤΡΟΥΤΣΚΑ ΜΟΥ - Θέατρο Παραμυθίας

Μαρία Μαραγκουδάκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Αριστούχος απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Ίασμος (2016) και της Οδοντιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (2002). Έχει παρακολουθήσει εργαστήρια υποκριτικής με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και τον Σαββα Στρούμπο (Θέατρο Αττις, 3 κύκλοι, 2015), τον Θωμά Μοσχόπουλο και τον Περικλή Μουστάκη, ενώ κατέχει επάρκεια μεταγλώττισης απο το εργαστήριο του Ακίνδυνου Γκίκα. Έχει συμμετάσχει μεταξύ άλλων στις παραστάσεις ''Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα'', Θέατρο Παραμυθίας(2017), ''Αντιγόνη'' στα αρχαία ελληνικά, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2016), και στις παραστάσεις ''Ο Οίκος των Ασερ'', Θέατρο επι Κολωνώ και στη Site specific παράσταση ''38.43'', σε σκηνοθεσία Γρηγόγη Χατζάκη (2013). Ηταν 5 χρόνια μέλος της Θεατρικής Ομάδας Φοιτητών Ιατρικής Σχολής Αθηνών (1998-2003). Συμμετείχε ως ηθοποιός στην ταινία ''1968''του Τάσου Μπουλμέτη, και στη νέα τηλεοπτική σειρά του Πάνου Κοκκινόπουλου ''Ου φονεύσεις'' στα επεισόδια ''Χαμένοι'', ''Ευτυχία'', ''Τρέχα'' (2018).

Άρης Πλιός

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην καλαμάτα. αποφοίτησε μηχανικός οικονομίας και διοίκησης πανεπιστημίου αιγαίου στο νησί της χίου και ταξιδεύει έκτοτε στην αθήνα. παίζει θέατρο από το 1998 με την καθοδήγηση δασκάλων της τεχνοτροπίας του καρόλου κουν. έκτοτε συμμετείχε σε εργαστήρια θεάτρου, μουσικής, παραδοσιακού χορού και τραγουδιού, παραμυθιού και κινηματογράφου ενώ συνεργάστηκε ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη σε κλασικό και σύγχρονο ρεπερτότιο με τα δη.πε.θέ. κοζάνης και καλαμάτας, το μικρό θέατρο λάρισσας, καθώς και με το ινστιτούτο νεολαίας και βια βίου μάθησης ως εκπαιδευτής θεάτρου σε δημόσιο ιεκ. εθελοντικά συμμετέχει στο πρόγραμμα διάδοσης της τέχνης του χορού σε μαθητές δημοτικού “σκυτάλη”. Μαθήτευσε στις σχολές θεάτρου “θέατρο των αλλαγών” και “αρχή” νέλλης καρρά όπου και αποφοίτησε ενώ έχει δοκιμάσει τη σκηνοθεσία τριών παραστάσεων (διψασμένοι του Ουαζντί Μουαουάντ (2011), Ορέστεια του Αισχύλου (2015), αρειανά χρονικά του Ρέυ Μπράντμπερυ (2018) ). ενδιαφέροντά του η μεγιστοποίηση του κοινωνικού αντίκτυπου ενός παραστατικού έργου τέχνης και η εφαρμογή βιωματικών εργαλείων στην εκπαίδευση.