Συνέντευξη - Γιώργος Κατσιφής

Ο Γιώργος Κατσιφής είναι ένας νέος ταλαντούχος θεατρικός συγγραφέας.  Παρ'όλο το νεαρό της ηλικίας του έχει να παρουσιάσει μια σειρά αξιοσημείωτων έργων με τελευταίο το Lost Drive που παρουσιάζεται στο Faust με μια πεντάδα νέων ταλαντούχων ερμηνευτών.

Η γραφή του είναι σαφώς επηρεασμένη από τον Ανδρέα Φλουράκη, το ύφος του ακόμα διαμορφώνεται αλλά κύριοι άξονες είναι ο προβληματισμός του για το αύριο, τα προβλήματα της γενιάς του αλλά και οι ανησυχίες του για το μέλλον.

-Είστε ένας νέος συγγραφέας, μόλις 21 ετών, αλλά αρκετά δημιουργικός.  Ποια ήταν τα ερεθίσματα για την δημιουργία του Lost Drive;
Ήταν ένα ξέσπασμα. Πράγματα που έπρεπε να βγουν από μέσα μου.

-Ποιοι συγγραφείς θεωρείς ότι έχουν επηρεάσει την γραφή σου;
O Ανδρέα Φλουράκης, η Ανχέλικα Λίντελ, ο Τόρστεν Μπουχστάινερ , ο Βασίλης Μαυρογεωργίου  και άλλοι. Επίσης έχω αρκετές επιρροές στη γραφή μου από κινηματογράφο και series.

-Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο; Η συγγραφή ή η σκηνοθεσία της παράστασης;
Δε θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη «δυσκολία» . Κάθε διαδικασία δημιουργίας είναι σαν μία γέννα. Έχει άγχος και πόνο όμως καταλήγει σε μεγάλη χαρά.

-Μίλησε μας για αυτούς τους πέντε ήρωες και τις περιπέτειες τους στο νησί.
Είναι πέντε νέα παιδιά, που γνωρίζονται από επτά χρονών, συναντιούνται κάθε καλοκαίρι στο νησί τους. Ο Στέφανος (Γιώργης Παρταλίδης)  είναι ένα παρορμητικό παιδί που για να ζήσει ακόμη και μια στιγμή όπως την ονειρεύεται ρισκάρει να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τη παρέα. Ο Μάνος (Νίκος Σιγάλας) είναι ο αρχηγός της παρέας, πάρτι άνιμαλ, ο τύπος που στο σχολείο ήθελαν όλοι να κάνουν παρέα μαζί του. Η Ναταλία (Φανή Παρλή) είναι το «παιδί» της παρέας, λίγο στο κόσμο της, λίγο ξέφρενα πάρτι και χορός δίχως αύριο. Το Κορίτσι 1 (Άλκηστις Χριστοπούλου) που το όνομα της δε θυμόταν κανένας στο νησί, είναι ένα ρομαντικό κορίτσι που περιμένει τον ήρωα ή το πρίγκιπα της για να γίνει γυναίκα, όμως στη πορεία συνειδητοποιεί  ότι η ζωή δεν είναι όπως τα παραμύθια. Και τέλος το Κορίτσι 2 (Ιόλη Κιστάνη) που είχε δύσκολο όνομα κι έτσι έμεινε να τη φωνάζουν κορίτσι 2 -και καλό παιδί.  Είναι κάπως ο συνδετικός κρίκος της παρέας, αυτή που θα πάρει πάντα πρώτη τηλέφωνο, αυτοί που νοιάζεται αν όλοι περνάνε καλά κι ας εκείνη ντρέπεται να χορέψει ή να φλερτάρει όπως οι άλλοι. Προσπαθεί επίσης να ανακαλύψει τη ταυτότητα της μέσα σε όχι τόσο ευνοϊκές συνθήκες.

-Τι συμβολίζει το νησί για τους ήρωες αλλά και για σένα;
Καλοκαίρι, παρέα, διακοπές, αναμνήσεις και νοσταλγία των παιδικών χρόνων.

-Όταν ξεκίνησες την συγγραφή του έργου είχες στο μυαλό σου τους ήρωες και την εξέλιξη ή όλα προέκυψαν στην πορεία;
Αναλόγως το έργο. Στο συγκεκριμένο όλα προέκυψαν.

-Στο έργο προβάλλεται μια εικόνα της νεολαίας που αποτελείται από αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ, και χορό μέχρι τελικής πτώσης. Θεωρείτε ότι αυτή είναι η εικόνα της σημερινής νεολαίας;
Όχι εξ ολοκλήρου η γενιά μου. Αλλά ναι, κάποιοι -λίγοι ή πολλοί- είμαστε έτσι. (Γέλια)



-Στο έργο κάνετε αναφορά σε όλη την σύγχρονη pop κουλτούρα. Ποια είναι τα στοιχεία της αυτά που σας γοητεύουν πιο πολύ;
Είναι ένα μέρος της καθημερινότητας μου. Είναι επίσης ένας τρόπος να μιλήσεις για «βαριά» θέματα με ανάλαφρη διάθεση και χιούμορ. Πιστεύω ότι χρειάζεται αυτό στη δραματουργία του εικοστού πρώτου αιώνα.

-DC ή MARVEL;
Χμμ, DC, λόγω του Batman.

-Υπάρχουν στοιχεία δικά σου μέσα στους χαρακτήρες;
Δικά μου, φίλων μου, τυχαίων ανθρώπων που είχαν την ατυχία να κάτσουν δίπλα μου σε ένα μπαρ ή μες στο μετρό.

-Είναι δύσκολο να είσαι super ήρωας το 2019;
Νομίζω πως είμαστε σε μια εποχή που κυριαρχεί το «εγώ», δεν είναι  δύσκολο. Μας βολεύει να είναι.

-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από την παράσταση;
Είναι πολλά. Αν έπρεπε να επιλέξω μόνο ένα θα έλεγα να ζούμε. Κάθε μέρα. Σαν να μην υπάρχει αύριο.

-Αν έπρεπε να διαλέξεις μόνο ένα πράγμα που σε κρατάει ικανό να συνεχίσεις να δημιουργείς τι θα ήταν αυτό;
Γραφή. Χωρίς δεύτερη σκέψη.

Του Περικλή Μπίκου, 6/2/19