Η Άποψή μας για την παράσταση “Victims” σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού, στο “Studio Κυψέλης”.

Ένα πολιτικό και ψυχολογικό θρίλερ, όπως συστήνεται μέσα από το Δελτίο Τύπου της παράστασης.  Με θρησκευτικές και φυσικά κοινωνικές προεκτάσεις.  Ο Michael Howard (Michael Schnessel) έγραψε το 1980 ένα έργο σύγχρονο και διαχρονικό πια, τολμηρό, αλλά κι ενδιαφέρον, που δικαίως έχει γίνει παγκοσμίως αναγνωρίσιμο.

Ένας επίδοξος ζωγράφος και ένα περιστασιακό μοντέλο συναντιούνται – όχι για πρώτη φορά – σ΄ένα καλλιτεχνικό στούντιο, για εξάσκηση του πρώτου στη ζωγραφική.  Με ένα μικρό τέχνασμα, αυτή τη φορά θα είναι μόνο οι δυο τους.

Victims!  Θύματα... Ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα;  Οι ρόλοι εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια της παράστασης...  Ποιος κρύβει μεγαλύτερα μυστικά;  Ποιος καταφέρνει να επιβληθεί;  Υπάρχει πνευματική και ψυχική σωτηρία;  Αποδέσμευση από το παρελθόν;  Από το κλειστό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον;  Ενδεχομένως...

Ο Ντέιβ (Μιχάλης Ιατρόπουλος) είναι ένας νέος άνθρωπος, που προσπαθεί απεγνωσμένα να κόψει τους αρρωστημένους δεσμούς με τη θρησκεία και την οικογένεια.  Ο Ιατρόπουλος αποποιείται το γνωστό επιτηδευμένο brutal χαρακτήρα του, δεν παγιδεύεται στις γνωστές υποκριτικές ατροπούς και υιοθετεί μια σαφώς πιο προσιτή και ευαίσθητη προσωπικότητα, που του ταιριάζει απόλυτα και την αποδίδει σωστά.  Στον αντίποδα, η γλυκιά Σόνια Κωτίδου στο ρόλο της Μαρίας, μίας απλής καθημερινής κοπέλας, με έντονη και ισχυρή ταυτότητα, που μπορεί να μεταφορφωθεί σε ύαινα, οδηγούμενη σε ακραίες καταστάσεις.  Αφουγκράζεται τις συναισθηματικές αλλαγές της ηρωίδας της και τις διαχειρίζεται κατάλληλα.  Αποφεύγει - με χαρακτηριστική συστολή - τη μανιέρα της όμορφης και καλλίγραμης ingénu και εστιάζει στις βαθύτερα συναισθηματικές ανάγκες του ρόλου.  Ωραίο ζευγάρι υποκριτικά οι Ιατρόπουλος-Κωτίδου, εξαιρετικά ταιριαστό, που καταφέρνει να δημιουργήσει ερωτική ατμόσφαιρα κι αγωνία, παράλληλα.

Πολύ προσεκτικός ο σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός, διευθέτησε με σεβασμό σοβαρά θέματα, όπως είναι η θρησκευτική και η οικογενειακή καταπίεση, καθώς και οι αδυναμίες των χαρακτήρων του έργου.  Αποφεύγει υπερβολικά άκομψες εξάρσεις κι εκφράσεις, αποβάλλει ακραίες αντιδράσεις της άκρατης θρησκευτικής απόρριψης κι εστιάζει στις συναισθηματικές μεταπτώσεις.  Και στο τέλος, εγκρίνει κι αποδέχεται τη συναισθηματική εκτόνωση και διέξοδο δια μέσου της Τέχνης...  Κι όλα αυτά, μέσα στο τεχνηέντως καλλιτεχνικά κλειστοφοβικό σκηνικό περιβάλλον της Γιοβάννας Πρασσίνου, μετά της μουσικής κάλυψης του Σάκη Τσιλίκη.  Κατάλληλος και ο φωτισμός της παράστασης, την επιμέλεια του οποίου είχε ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Πληροφορίες για την παράσταση:
http://quintatheater.blogspot.com/2019/02/victims-michael-howard-studio.html

Της Βικτώριας Πέππα 24/04/2019