Η Άποψή μας για την Παράσταση «Ay, Carmela!», του Χοσέ Σάντσις Σινιστέρα, σε σκηνοθεσία Εσθέρ Αντρέ Γκονζάλες, στο “Faust Bar-Theatre-Arts”.

Ένα όνειρο;  Ανεπτυγμένη φαντασία;  Μια πραγματική ιστορία;  Το σίγουρο είναι ότι τέτοια γεγονότα υπήρξαν, δυστυχώς, στα πλαίσια εσωτερικών πολέμων και στιγμάτισαν μνήμες, χαρακτήρες και πορείες...

Ο  Χοσέ Σάντσις Σινιστέρα, ένας σύγχρονος Ισπανός θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός, γεννημένος στην πολύπαθη Βαλένθια, αμέσως μετά το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, έγραψε το βραβευμένο του έργο «Ay, Carmela!», περιγράφοντας γλαφυρά τις ανυπέρβλητες πολιτικές (και σχεδόν πάντα οικονομικές) διαφορές μεταξύ των Εθνικιστικών Δυνάμεων του Φράνκο και των Δημοκρατικών του Αθάνια.

Σ΄αυτό το ανισόρροπο ιστορικά πλαίσιο, μεταφερόμαστε με το έργο του Σινιστέρα σ΄ένα στρατόπεδο Εθνικιστών, όπου ένα ζευγάρι καλλιτεχνών βαριετέ (κόντρα στις δικές του προσωπικές πεποιθήσεις) δίνει μια ψυχαγωγική μουσικοχορευτική παράσταση για τους στρατιώτες του Φράνκο, αλλά και για τους αντίπαλους στρατιώτες (κρατούμενους που θα εκτελεστούν την επόμενη μέρα).   Εκεί το δίδυμο των Παολίνο και Καρμέλα, θα προσπαθήσει να ξεπεράσει την όποια ηθική αναστολή και να φερθεί άκρως επαγγελματικά.  Όμως αυτό δεν είναι πάντα εύκολο...  Κι ενδεχομένως ν΄αποβεί καταστροφικό!

Πολύ καλός ο Βαγγέλης Ανδρέου, στο ρόλο του αδύναμου χαρακτήρα Παολίνο.  Δειλός και φοβισμένος, αλλά παράλληλα ευρηματικός κι αποτελεσματικός.  Χαλαρός, χωρίς ένταση, αλλά πολύ γοητευτικός, έβγαλε όλη την καλλιτεχνική του ευαισθησία, καταφέρνοντας να μας πείσει ότι δοκιμάστηκε πολύ από την απώλεια της συντρόφου του.  Ευδιάθετος στο μεγαλύτερο κομμάτι του έργου (όπως απαιτείτο), έπαιξε το ρόλο του με εξαιρετική επιμέλεια και ανταπεξήλθε επάξια στο δύσκολο κομμάτι με τα παιχνίδια μυαλού.

Χαρισματική η Ελένη Ορνεράκη, στο ρόλο της Καρμέλα.  Την κατατάσσω σ΄αυτή την αγαπημένη κατηγορία νέων ικανότατων Ελληνίδων ηθοποιών, που δε φοβούνται να στραπατσάρουν εκφραστικά το πρόσωπό τους και να δείξουν τα “υποκριτικά” τους αισθήματα!   Παραστατικότατη, μας έδειχνε με τους υπέροχους μορφασμούς της τι θα πει πριν ακόμη το πει.  Δυναμική, έξυπνη, τολμηρή, με λεπτότητα, δεξιότητα και προφανώς ταλέντο.  Θά΄θελα δε να τονίσω, ότι μιλά εξαιρετικά καθαρά, με σωστή προφορά (δεν αναφέρομαι στην ξένη γλώσσα) και άψογη άρθρωση των συλλαβών και διατύπωση των λέξεων, με αποτέλεσμα τα λόγια της -  και τα νοήματα πίσω από αυτά - να είναι εύληπτα στο κοινό.  Κι όλα αυτά, για έναν μάλλον απαιτητικό ρόλο, που έπρεπε να μιλά, να χορεύει και να τραγουδά.  Και στο τέλος να απομένει ημίγυμνη στη σκοτεινή σκηνή, χωρίς ίχνος χυδαιότητας ή προστυχιάς.  Αντ΄αυτού, πονέσαμε κι εμείς με τον σύντροφό της και βιώσαμε σε βάθος τη θλίψη του.

Η Εσθέρ Αντρέ Γκονζάλες, η Μεξικανή σκηνοθέτις, επιδιώκει να μεταφέρει στο Ελληνικό κοινό πτυχές της ισπανικής σύγχρονης ιστορίας.  Με ανώτατες σπουδές στην υποκριτική και η ίδια και με προφανή ιστορική γνώση της αντίστοιχης Μεξικανικής Επανάστασης (του Μεξικανικού Εμφυλίου Πολέμου των αρχών του προηγούμενου αιώνα), η Γκονζάλες κατάφερε να συνταιριάξει με επιτυχία τα δραματικά με τα ελάχιστα κωμικά στοιχεία του έργου του Σινιστέρα.  Εξωτερικεύει τα βαθιά αντιδιαστελλόμενα ζεύγη συναισθημάτων με ευκολία, χωρίς υπερβολές, επιτρέποντας σ΄αυτό το δυαδικό σύστημα χαρακτήρων να λειτουργήσει παραπληρωματικά, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα ψυχικών καταστάσεων.



Κι όλα αυτά, σ΄ένα μικρό αλλά χαριτωμένο μικρό σκηνικό (με την επιμέλεια του Χρήστου Κωνσταντέλλου), με λίγα αλλά συμβολικά αντικείμενα, που δε βαραίνουν την οπτική του θεατή.

Μια πολύ ωραία παράσταση, που δίνει το κίνητρο για λίγη επιπλέον μελέτη της σύγχρονης Ευρωπαϊκής (κι όχι μόνο) Ιστορίας.  Αξίζει να τη δει κάποιος την τρέχουσα θεατρική σεζόν.  Στο πάντα ιδιαίτερο “Faust”.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: https://quintatheater.blogspot.com/2018/12/ay-carmela-faust.html

Της Βικτώριας Πέππα, 09/04/19