Έχει συμμετάσχει σε αρκετές παιδικές παραστάσεις στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, όπως «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Σαίξπηρ, « Ο Φιλάργυρος» του Μολιέρου και « Υπηρέτης Δυο Αφεντάδων» του Γκολντόνι , σε σκηνοθεσία Τούλας Ζαχαριουδάκη. Στο Δημοτικό Περιφερειακό θέατρο Ρούμελης στο έργο «Ο Διγενής και ο Δράκοντας» του Μιχάλη Χατζάκη σε σκηνοθεσία Σέργιου Γκάκα.
Έχει παίξει σε κινηματογραφικές ταινίες όπως « Μην περνάς ανάβει κόκκινο» του Ντίνου Κατσουρίδη-Ισαβέλλας Μαυράκη, «Γαλάζιο Φόρεμα» του Γιάννη Διαμαντόπουλου, «Delivery» του Νίκου Παναγιωτόπουλου και «Κλεοπάτρα VS Ρόκκου» του Αντώνη Σπίνουλα.
Ο Ηθοποιός Βασίλης Θελούρας μας συστήνεται:
Όταν είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, οι γονείς μου πάγωσαν. Είμαι από την πόλη της Λαμίας και για ένα παιδί που έρχεται από την επαρχία τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Σίγουρα δεν είχαν άδικο αλλά το πείσμα και η προσήλωση στο στόχο μου, τους έπεισαν ότι τίποτα δεν θα κατάφερνε να κλονίσει την επιθυμία μου, γι’ αυτό και με στηρίζουν μέχρι και σήμερα στα όνειρά μου.Σπούδασα και Βοηθός Ιατρικών και Βιολογικών εργαστηρίων αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να ακολουθήσω τα παραϊατρικά επαγγέλματα. Ίσως η αγάπη μου για το θέατρο υπερισχύει. Δεν αποφάσισα να γίνω ηθοποιός μέσα σε μια νύχτα. Το ήθελα από πολύ μικρός.
Χρόνια τώρα παλεύω σε ευκαιρίες που μου δίνονται θεατρικά, διότι πιστεύω πως απ’ όποια δουλειά περάσεις , σίγουρα κάτι έχεις να πάρεις. Χρειάζεται να δουλεύεις πολύ, να διαβάζεις, να ακούς και να μη φοβάσαι να εκφράσεις την άποψή σου.Η δουλειά μου με βοηθά να αντιστέκομαι, έστω και λίγο, στη μιζέρια που επικρατεί γύρω μας.Είναι σπουδαίο για έναν ηθοποιό να ξέρει ότι μπορεί να αγγίξει την ψυχή έστω και ενός θεατή και ίσως να τη φωτίσει λιγάκι. Το κοινό ζητάει αλήθεια.Να είσαι απλώς ο εαυτός σου. Όλα τα άλλα έρχονται ως φυσικό αποτέλεσμα.Τα επόμενα χρόνια θα επιθυμούσα ο κόσμος γύρω μου να είναι πιο όμορφος, πιο δίκαιος και πιο «ελεύθερος». Και βέβαια με ενδιαφέρει η αναγνωρισιμότητα που προσφέρει η τηλεόραση αλλά μέχρι στιγμής δεν είμαστε ιδιαίτερα «φίλοι» παρά μόνο με τον κινηματογράφο.Θεωρώ πως η τηλεόραση είναι ένα πολύ δυνατό μέσο και έχει βοηθήσει την καριέρα πολλών ηθοποιών -δεν ανήκω σε αυτούς- επομένως τα βήματα που έχω να διανύσω είναι πολύ πιο αργά και μεγάλα. Την ίδια στιγμή όμως είναι και ένα επικίνδυνο μέσο, μιας και εύκολα μπορεί να σε «κάψει» και να σου κλείσει πόρτες. Η αλήθεια είναι ότι είμαι ιδιαίτερα τυχερός που ασχολούμαι με το θέατρο. Προσδοκώ πάντα να δουλεύω με ανθρώπους που με βοηθούν να εξελίσσομαι, που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος χωρίς απωθημένα και ανταγωνισμό.Το παιδικό θέατρο είναι πιο δύσκολο είδος διότι τα παιδιά είναι πιο αληθινά και αν δεν τους αρέσει κάτι δεν μασάνε τα λόγια τους, στο δείχνουν.Υπάρχουν άνθρωποι που με έχουν στηρίξει, με έχουν διδάξει και συμβουλεύσει , που είναι δίπλα μου όταν τους χρειάζομαι και εκτός καλλιτεχνικού χώρου και θέλω να τους ευχαριστήσω γι αυτό. Μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος σε ανεβάζει και ο κόσμος είναι αυτός που σε κατεβάζει. Τα χρήματα βγαίνουν με κόπο και έχουν αξία και όταν πληρώνουν οι θεατές για να έρθουν να δουν μια παράσταση, πρέπει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα να τους αποζημιώνει .Ναι, οι γνωριμίες και η τύχη παίζουν μεγάλο ρόλο, αλλά όσοι παραγωγοί, σκηνοθέτες και να σε επιβάλουν αν δεν «τα λες», αν δεν έχεις αυτό το κάτι πάνω στο σανίδι, δεν προχωράς.Υπάρχουν πολλοί νέοι ηθοποιοί που έχουν ταλέντο, έχω συνεργαστεί με αρκετούς από αυτούς. Και μέσα από θεατρικές ομάδες δημιουργούνται ωραίες και ενδιαφέρουσες δουλειές. Χαίρομαι που ο κόσμος παρακολουθεί και νέους δημιουργούς και τους εμπιστεύεται.
https://www.facebook.com/vasilisthelouras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου