- Το ΓΤΠ είναι η απάντηση στο Αιδοίων Μονόλογοι. Πες μας δυο λόγια για το έργο.
Το έργο είναι αυτό που λέει, είναι για το πέος. Με την έννοια του ότι αφορά στο πέος και ό,τι αυτό μπορεί να συμπεριλαμβάνει.
- Επέλεξες να ανεβάσεις ένα δικό σου έργο. Τι σε οδήγησε στην συγγραφή του έργου και στο ανέβασμά του?
Η συγγραφή δεν είναι μόνιμή μου απασχόληση αν και τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που συμβαίνει όλο και συχνότερα. Στην συγγραφή με οδήγησε κάτι που συνέβη και ήδη έχει αλλάξει τη ζωή μου. Το ανέβασμα είναι κάτι που προέκυψε. Δεν γράφω κάτι αν δεν ξέρω πως κάποια στιγμή θα πάρει κάποιον δρόμο, οπότε το λογικό και για το Γ.Τ.Π. ήταν να παρουσιαστεί. Επέλεξα δύο φεστιβάλ τον Μάη, κερδίσαμε το ένα και ο δρόμος οδήγησε και στο ανέβασμά του.
- Η παραγωγή και η σκηνοθεσία του έργου είναι δική σου. Πόσο δύσκολο ήταν να σκηνοθετήσεις τον εαυτό σου αλλά και μια ομάδα νέων ηθοποιών?
Πρόκειται για την πρώτη μου επίσημη σκηνοθεσία και ήταν πολύ ευχάριστη και χρήσιμη εμπειρία. Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τον ηθοποιό στεγνά ως όργανο που μεταφέρει την οδηγία και το όραμά μου μόνο. Για μένα αυτό που προκύπτει, είτε ο ηθοποιός το καταλαβαίνει, είτε όχι, είναι συνδιασμός αυτού που φαντάστηκα, αυτού που θέλω, αυτού που μου αρέσει, αυτού που φέρει εκείνος, αυτού που προκύπτει από την κοινή μας δουλειά στο χτίσιμο του χαρακτήρα, κι όλα αυτά μαζί με όχι ακριβώς τον ίδιο τρόπο με τον κάθε ηθοποιό, πράγμα που δίνει και σε μένα διαφορετικές οπτικές στην μέθοδο που δουλεύω εγώ ως ηθοποιός. Και με κάποιον τρόπο αυτό πέραν από «κέρδος» για εμένα, μου ήταν με κάποιον τρόπο εύκολο. Ως προς εμένα, έχοντας δύο πολύ καλές βοηθούς, έδωσα αρχικά τις οδηγίες μου ως προς το τι θέλω να βγει από τα κομμάτια μου και με σκηνοθέτησαν αυτές. Δεν ξέρω αν κάποιος που αυτοσκηνοθετείται είναι γελασμένος ή υπερταλαντούχος, αλλά δεν είμαι σε κανένα από τα δύο άκρα και χρειάστηκα την βοήθειά τους, δεν ήταν κάτι που μπορούσα ή ήθελα να κάνω μόνος μου.
Θα παραλείψω το «πιο». Έχουμε ένα φαινομενικά χαμηλό για παράσταση production value, όλα όμως γίνονται χωρίς εκπτώσεις σε όλα τα επίπεδα. Δεν βασιζόμαστε σε σκηνικά ή κοστούμια αλλά έχουμε όλα τα απαραίτητα, έχουμε επενδύσει πάρα πολύ σε χρόνο και κόπο με πολύμηνες και πολύωρες πρόβες, απασχολώ επαγγελματίες ηθοποιούς και συντελεστές και το μόνο που μας λείπει για να θεωρηθεί ολοκληρωμένη δουλειά για μένα, είναι η ανταπόκριση που πιστεύω πως πρέπει να έχει.
- Θα ξανά ασχοληθείς με την σκηνοθεσία και την παραγωγή?
Αν θεωρήσουμε πως ό,τι μου προκύψει θα έχει να κάνει απόλυτα με την δική μου θέληση, με την παραγωγή όχι. Είμαι πολύ συγκεντρωτικός, δεν μου αρέσει να αναθέτω δουλειές ακόμα κι αν πρέπει και αυτό μου δημιουργεί επιπλέον άγχη. Η σκηνοθεσία είναι κάτι που μου άνοιξε νέα παραθυράκια στο μυαλό μου. Αν προκύψει ξανά θα το ξανακάνω και θα το ξανακάνω εκτός κι αν νιώσω πως κάποιος δεν μου εμπιστεύεται την ερμηνεία του ή πως οι ιδέες μου δεν περνάνε στο κοινό ή επαναλαμβάνονται.
- Τι εισπράττεις από το κοινό για την παράσταση?
Έχουμε κάνει μόλις πέντε παραστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά ως δείκτες είναι αρκετές ώστε να πω πως η αποδοχή είναι καθολικά θετική. Αυτό που δείχνει το ότι όντως η παράσταση αρέσει είναι το ότι μετά από την παράσταση, άνθρωποι που δεν ξέρω, με περιμένουν να μου δώσουν τα συγχαρητήριά τους, την γνώμη τους για τους χαρακτήρες, να μου πούνε τι τους άρεσε περισσότερο και να καταλήγουν να απαριθμούν σχεδόν ότι είδαν. Δεν το λέω με έπαρση, το λέω με ικανοποίηση μιας και έχουμε κάνει όλοι πολύ δουλειά και η ανταμοιβή είναι υπέροχο να έρχεται με τέτοιον τρόπο και σε τέτοια ποσότητα.
- Πως προέκυψε η υποκριτική για σένα?
Νομίζω πως πάντα ήμουν για αυτό. Το ήθελα, το ήξερα, το πήρα απόφαση οριστικά στην Δευτέρα λυκείου παρακολουθώντας το «Ελευθερία στη Βρέμη» στο θέατρο Ιλίσια.
- Τι είναι για σένα υποκριτική?
Η υποκριτική για μένα δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Είναι κάτι που έχει καταλάβει τα πάντα μου, αυτό που στοιχειώνει το μυαλό μου. Όπου κι αν βρίσκομαι πάντα υπάρχει κάτι προς παρατήρηση, κάτι που πρέπει να βρω τον τρόπο να μπορώ να αναπαράγω κι εγώ. Θεωρώ τον εαυτό μου συλλέκτη των πάντων, κινήσεων, μορφασμών, συμπεριφορών και συναισθημάτων... Πραγμάτων που όταν χρειαστεί θα ανακαλώ και θα αναπαράγω σε σύνθεση τέτοια που θα σχηματίζω έναν νέο ρόλο.
- Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις εν μέσω κρίσης για κάτι πιο σίγουρο ή παραμένεις εραστής του ονείρου μέχρι τέλους?
Μη γελιόμαστε. Ειδικά εν μέσω κρίσης δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο έτσι κι αλλιώς. Απλώς από όλα τα αμφίβολα που μπορεί, όταν μπορεί, να κάνει κάποιος σήμερα, επιλέγω μέχρι στιγμής αυτό που προτιμώ. Αλλά κάνω πάντα κι άλλα πράγματα. Η δουλειά μου έτσι κι αλλιώς δεν αποδίδει επιβίωση από μόνη της...
- Τα τελευταία χρόνια έχεις σταθερές συνεργασίες με τον Γιώργο Φρατζεσκάκη και τον Βαγγέλη Λεμπέση. Νιώθεις σιγουριά να έχεις σταθερούς συνεργάτες?
Ο σταθερός συνεργάτης είναι πάντα ένας πρώην ευχαριστημένος από εσένα συνεργάτης. Εφόσον αυτό που θα μου προτείνει κάποιος είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω, το να το κάνω σε συνεργασία με κάποιον που ήδη ξέρω ή ακόμα περισσότερο, έχω γίνει φίλος και ξέρουμε ο ένας τον τρόπο του άλλου, είναι ευτυχία. Από την άλλη, όσο ωραία είναι αυτή η άνεση, είμαι πάντα σε διάθεση να συνεργαστώ με ανθρώπους που δεν έχω ξανασυνεργαστεί, είναι κάτι που με εξιτάρει.
- Έχεις ασχοληθεί και με κινηματογράφο και με τηλεόραση και με θέατρο. Ποιο μέσο είναι αυτό που είναι πιο κοντά σε σένα?
Το κάθε μέσο θέλει διαφορετική προσέγγιση μεν, όλα συγκλίνουν στο ότι πρέπει να παίξω δε κι αυτό είναι το ζητούμενο για εμένα. Ίσως το θέατρο να είναι ένα τσικ παραπάνω πιο κοντά μου από τα υπόλοιπα.
- Ποια θεωρείς την καλύτερη συνεργασία σου μέχρι σήμερα?
Δεν μπορώ να ιεραρχήσω τέτοια πράγματα. Από κάθε τι που έχω κάνει, με κάποιον τρόπο πέραν από αυτό που κάνω κι από αυτό που μένει πίσω, εγώ παίρνω κι ένα μαθηματάκι, με κάποιον τρόπο πάντα διαφορετικό, το οποίο και χτίζει το τι είμαι και τι κάνω σε αυτή τη δουλειά. Δεν μπορώ να ιεραρχήσω ποιο ή τι είναι σημαντικότερο, όλα είναι λιθαράκια εξίσου σημαντικά. Και τα μαθηματάκια μου και οι συνεργασίες.
- Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια επιστροφή των θεατών στο θέατρο παρά τις οικονομικές δυσκολίες. Πως το εξηγείς?
Επανεκτίμηση του είδους διασκέδασης, απροσδιόριστα τεράστιο φάσμα επιλογών... Θα είμαι ειλικρινής, δεν με νοιάζει καθόλου ποιος είναι ο λόγος. Πραγματικά χαίρομαι πολύ να ακούω κάποιον να λέει πως πήγε και είδε μια παράσταση. Λες και κερδίζω κάτι προσωπικά...
πληροφορίες για την παράσταση:
http://quintatheater.blogspot.gr/2016/10/eliart.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου