Η παράσταση «IRAQ ‒ 9 τόποι επιθυμίας» από την συγγραφέα Heather Raffo σε μετάφραση Πέπης Μοσχοβάκου και σκηνοθεσία Μαρίας Τσαρούχα παίζεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον στον Άγιο Δημήτριο και εξιστορεί την ζωή εννέα Ιρακινών γυναικών, κατά την διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου, δίνοντας έμφαση στην θέση της γυναίκας σε μία χώρα μαστίζεται από τον πόλεμο.
Ο Πόλεμος του Κόλπου αποτέλεσε σύρραξη τριάντα‒ ενός κρατών υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. εναντίον του Ιράκ. Ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1990 με εισβολή των συμμαχικών δυνάμεων στο Ιράκ και έληξε τον Φεβρουάριο του 1991. Τελειώνοντας, ο πόλεμος άφησε πίσω του τεράστιες περιβαλλοντικές συνέπειες και κατέστρεψε συθέμελα το Ιράκ.
Οι εννέα γυναίκες του έργου της Raffo περιγράφουν η κάθε μία την φρίκη, από την δική της οπτική. Μία μητέρα που είδε τον σύζυγο και το παιδί της να χάνονται (Μυρτώ Λοντόρφου), μία ερωτική καλλιτέχνις (Έφη Μεράβογλου), δύο αστές Ιρακινές που μένουν η μία στο Λονδίνο (Κατερίνα Μπουζάνη) και η δεύτερη στην Νέα Υόρκη (Δέσποινα Νικητίδου) και παρατηρούν από μακριά, αλλά με περίσσια αγωνία τα πολιτικά δρώμενα, μία ευαίσθητη Βεδουίνος (Σωτηρία Χρυσικοπούλου), μία γιατρός (Ιωάννα Κυρίτση), μία έφηβη (Δήμητρα Σκέμπη) και μία μικροπωλήτρια (Μαρία Τρυγώνη) αφηγούνται τις δικές τους προσωπικές ιστορίες και μοιράζονται τις σκέψεις τους γύρω από την Καταιγίδα της Ερήμου.
Το κείμενο έχει ταξικό και πολιτικό χαρακτήρα που βασίζονται περισσότερο στις προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως, η οποία σε μία δεύτερη ανάγνωση φαίνεται ότι παίρνει θέση. Εντούτοις, οι χαρακτήρες είναι πλασμένοι άριστα και το κείμενο δυνατό, ικανό να στριμώξει και να σοκάρει, ειδικά σε ό,τι αφορά την περιβαλλοντική καταστροφή όπου ο μονόλογος της οργισμένης γιατρού συγκλονίζει με την Ιωάννα Κυρίτση να αποδίδει άριστα το βάθος του ρόλου της. Παράλληλα, η Μυρτώ Λοντόρφου εξαιρετική, δίχως υπερβολές, η Έφη Μεράβογλου, πληθωρική και συναισθηματική, η Κατερίνα Μπουζάνη και η Δέσποινα Νικητίδου, πειστικότατες, στέκονται αντάξιες απέναντι στις σκληρές αλήθειες που ξεστομίζουν οι ρόλοι τους. Επιπλέον, η Σωτηρία Χρυσικοπούλου, γλυκύτατη και παραστατικότατη, η Δήμητρα Σκέμπη, συγκινητική, αποδίδει άψογα τα σκαμπανεβάσματα της νεαρής Ιρακινής που υποδύεται, ενώ, τέλος η Μαρία Τρυγώνη ενσαρκώνει με ιδιαίτερο τρόπο την ξεχωριστή φιγούρα της μικροπωλήτριας.
Η σκηνοθεσία της Μαρίας Τσαρούχα ορθά συγκροτημένη, αφαιρετική μα και αισθαντική σινάμα, καταφέρνει να αναδείξει μοναδικά το κείμενο και τις υπέροχες ερμηνείες των ηθοποιών. Η μουσική και το φως που βρίσκονται στα χέρια του Βασίλη Ντόντου δένουν άριστα με το ύφος του έργου και προσδίδουν ατμοσφαιρικότητα, εντείνοντας την συγκίνηση.
Εν κατακλείδι, το «IRAQ ‒ 9 τόποι επιθυμίας» της Heather Raffo, σε σκηνοθεσία Μαρίας Τσαρούχα είναι μία παράσταση που, έστω από μία συγκεκριμένη οπτική, καταφέρνει να δώσει ξεκάθαρη εικόνα για τις σκέψεις και τις ανησυχίες των γυναικών του Ιράκ, την περίοδο της αμερικανικής εισβολής στην χώρα. Ένα δυνατό κείμενο, μία ολόσωστα μετρημένη σκηνοθεσία, εξαιρετικές, χωρίς περιττούς θεατρινισμούς ερμηνείες, φως και σκοτάδι, ένταση και σιωπή, συνδέονται και συντελούν ένα έργο κοινωνικο‒ ιστορικού ενδιαφέροντος που κάθε ανήσυχος θεατής και θεατρόφιλος οφείλει να παρακολουθήσει.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο:http://quintatheater.blogspot.gr/2017/11/raq-9.html#more
Της Μαρίας-Ελπινίκης Ζαφειράκη, 7/12/17
Ο Πόλεμος του Κόλπου αποτέλεσε σύρραξη τριάντα‒ ενός κρατών υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. εναντίον του Ιράκ. Ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1990 με εισβολή των συμμαχικών δυνάμεων στο Ιράκ και έληξε τον Φεβρουάριο του 1991. Τελειώνοντας, ο πόλεμος άφησε πίσω του τεράστιες περιβαλλοντικές συνέπειες και κατέστρεψε συθέμελα το Ιράκ.
Οι εννέα γυναίκες του έργου της Raffo περιγράφουν η κάθε μία την φρίκη, από την δική της οπτική. Μία μητέρα που είδε τον σύζυγο και το παιδί της να χάνονται (Μυρτώ Λοντόρφου), μία ερωτική καλλιτέχνις (Έφη Μεράβογλου), δύο αστές Ιρακινές που μένουν η μία στο Λονδίνο (Κατερίνα Μπουζάνη) και η δεύτερη στην Νέα Υόρκη (Δέσποινα Νικητίδου) και παρατηρούν από μακριά, αλλά με περίσσια αγωνία τα πολιτικά δρώμενα, μία ευαίσθητη Βεδουίνος (Σωτηρία Χρυσικοπούλου), μία γιατρός (Ιωάννα Κυρίτση), μία έφηβη (Δήμητρα Σκέμπη) και μία μικροπωλήτρια (Μαρία Τρυγώνη) αφηγούνται τις δικές τους προσωπικές ιστορίες και μοιράζονται τις σκέψεις τους γύρω από την Καταιγίδα της Ερήμου.
Το κείμενο έχει ταξικό και πολιτικό χαρακτήρα που βασίζονται περισσότερο στις προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως, η οποία σε μία δεύτερη ανάγνωση φαίνεται ότι παίρνει θέση. Εντούτοις, οι χαρακτήρες είναι πλασμένοι άριστα και το κείμενο δυνατό, ικανό να στριμώξει και να σοκάρει, ειδικά σε ό,τι αφορά την περιβαλλοντική καταστροφή όπου ο μονόλογος της οργισμένης γιατρού συγκλονίζει με την Ιωάννα Κυρίτση να αποδίδει άριστα το βάθος του ρόλου της. Παράλληλα, η Μυρτώ Λοντόρφου εξαιρετική, δίχως υπερβολές, η Έφη Μεράβογλου, πληθωρική και συναισθηματική, η Κατερίνα Μπουζάνη και η Δέσποινα Νικητίδου, πειστικότατες, στέκονται αντάξιες απέναντι στις σκληρές αλήθειες που ξεστομίζουν οι ρόλοι τους. Επιπλέον, η Σωτηρία Χρυσικοπούλου, γλυκύτατη και παραστατικότατη, η Δήμητρα Σκέμπη, συγκινητική, αποδίδει άψογα τα σκαμπανεβάσματα της νεαρής Ιρακινής που υποδύεται, ενώ, τέλος η Μαρία Τρυγώνη ενσαρκώνει με ιδιαίτερο τρόπο την ξεχωριστή φιγούρα της μικροπωλήτριας.
Η σκηνοθεσία της Μαρίας Τσαρούχα ορθά συγκροτημένη, αφαιρετική μα και αισθαντική σινάμα, καταφέρνει να αναδείξει μοναδικά το κείμενο και τις υπέροχες ερμηνείες των ηθοποιών. Η μουσική και το φως που βρίσκονται στα χέρια του Βασίλη Ντόντου δένουν άριστα με το ύφος του έργου και προσδίδουν ατμοσφαιρικότητα, εντείνοντας την συγκίνηση.
Εν κατακλείδι, το «IRAQ ‒ 9 τόποι επιθυμίας» της Heather Raffo, σε σκηνοθεσία Μαρίας Τσαρούχα είναι μία παράσταση που, έστω από μία συγκεκριμένη οπτική, καταφέρνει να δώσει ξεκάθαρη εικόνα για τις σκέψεις και τις ανησυχίες των γυναικών του Ιράκ, την περίοδο της αμερικανικής εισβολής στην χώρα. Ένα δυνατό κείμενο, μία ολόσωστα μετρημένη σκηνοθεσία, εξαιρετικές, χωρίς περιττούς θεατρινισμούς ερμηνείες, φως και σκοτάδι, ένταση και σιωπή, συνδέονται και συντελούν ένα έργο κοινωνικο‒ ιστορικού ενδιαφέροντος που κάθε ανήσυχος θεατής και θεατρόφιλος οφείλει να παρακολουθήσει.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο:http://quintatheater.blogspot.gr/2017/11/raq-9.html#more
Της Μαρίας-Ελπινίκης Ζαφειράκη, 7/12/17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου