Πρόσωπο - Μυρτώ Στράμπη

Η Μυρτώ Στράμπη είναι μια πολλά υποσχόμενη ηθοποιός που με αργά αλλά σταθερά και αποφασιστικά βήματα διεκδικεί το δικό της κομμάτι απο την πίτα του θεάτρου.  Εμφανίζεται στην "LULU" στο Bios σε μια παράσταση έξω από τα καθιερωμένα.  Ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

- Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα
Γεννήθηκα καλοκαίρι, Αύγουστο στην Αθήνα κι ίσως γι αυτό αναζητώ τον ήλιο και τη ζεστασιά.  Αγαπώ το θέατρο, τον κινηματογράφο, το χορό και θεωρώ την μουσική ο,τι πιο συγκλονιστικό υπάρχει. Έχω πίστη στον άνθρωπο και είμαι πολύ ευγνώμων γι αυτούς που έχω στην ζωή μου. Αγαπώ την θάλασσα κι έχω συλλογή από γοργόνες. Στο ψυγείο μου υπάρχει πάντα μαγιονέζα. Από μικρή χαζεύω τους ανθρώπους, τους παρατηρώ και καμιά φορά το παρακάνω αλλά δεν μπορώ ν'αντισταθώ...είναι για μένα πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη! Έζησα 5 χρόνια στο μαγευτικό Μεξικό, 2 χρόνια στο διαρκώς εξελισσόμενο Βερολίνο και τα τελευταία 5 ζω στα αγαπημένα Εξάρχεια και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να μένω κάπου αλλού...

- Πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Δεν ξέρω εάν ήταν ακριβώς απόφαση...από τότε που με θυμάμαι αυτό ήθελα να κάνω.  Έφτιαχνα φανταστικούς κόσμους κι έπαιζα όλους τους ρόλους.

- Είχατε κάποιον άλλο προσανατολισμό πριν ασχοληθείτε με τον χώρο;
Όχι, ήταν ο ένας και μοναδικός

- Ποιο είναι το πιο σημαντικό κριτήριο όταν επιλέγετε μια συνεργασία;
Να εμπνέομαι

- Αγαπημένος ρόλος, συγγραφέας, ηθοποιός;
Μου είναι αδύνατο να διαλέξω συγγραφέα, θέλω να παίξω άπειρους ρόλους, μ αρέσει πολύ να βλέπω την Μέριλ Στρηπ, την Κέητ Μπλάνσετ, τον Χωακίν Φοίνιξ και πάλι δυσκολεύομαι να διαλέξω είναι κι άλλοι πολλοί!

- Τι αισθανθήκατε την πρώτη φορά που βρεθήκατε στην σκηνή;
Απίστευτη ταχυπαλμία και πιο ζωντανή από ποτέ!

- Ποια ήταν η πιο αμήχανη ή αστεία επαγγελματική σας στιγμή;
Αμήχανη κι αστεία μαζί, έπρεπε να "κατουρηθώ πάνω μου" για τα γυρίσματα μια ταινίας!

- Σας έχει ποτέ απογοητεύσει το επάγγελμα που ακολουθήσατε;
Θα ήμουν πολύ τυχερή εάν δεν είχα βιώσει απογοητεύσεις...

- Είχατε κάποιο πρόσωπο που να λειτούργησε σαν ερέθισμα να ασχοληθείτε με τον χώρο;
Κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο όχι.  Όπως έχω ήδη πει οι άνθρωποι γενικότερα είναι για μένα πηγή έμπνευσης και ερέθισμα μεμονωμένα κι όλοι μαζί.

- Πως αντιμετωπίζετε τις θετικές και πως τις αρνητικές κριτικές;
Η κριτική είναι ευπρόσδεκτη και απαραίτητη.  Είναι η υποκειμενική άποψη ενός ατόμου ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες, τα βιώματά του, την αισθητική του.  Βεβαίως μ ενδιαφέρει και με αφορά είτε είναι θετική είτε αρνητική και συμβάλλει στην εξέλιξη αυτού που κάνουμε

- Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Δεν έχω συγκεκριμένους στόχους και σε δέκα μήνες και σε δέκα χρόνια θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ,να μπορώ να ζω από αυτό και να δοκιμάζω συνεχώς διαφορετικά πράγματα σε αυτό.

- Πείτε μας που σας βλέπουμε αυτή την περίοδο.
Αυτή την περίοδο είμαι στη "LULU"στο BIOS σε σκηνοθεσία-διασκεύη Δήμητρας Ταμπαση με μια καινοτόμο προσέγγιση ενός παλαιού έργου.    Η σκηνοθέτης δημιουργεί ένα σύμπαν και μας βάζει όλους μέσα σ αυτό, ένα σύμπαν εξωπραγματικό φτιαγμένο από μουσικές και εικόνες όπου σημασία έχει κυρίως αυτό που γίνεται κι όχι αυτό που λέγεται, και με τον τρόπο αυτό παρακολουθούμε την πορεία της Λούλου από θύμα σε θύτη και τέλος σ έναν θάνατο-λύτρωση.

-  Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην παράσταση;
Εγώ όπως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί εμφανίζομαι σε διπλό ρόλο.  Σε αυτόν της Λούλου αλλά και της Κόμισσας Γκέσβιτς...του μοναδικού ανθρώπου που είδε την Λούλου σαν ψυχή και οντότητα, που κινείται από έρωτα κι όχι ερωτισμό, που θέλησε να της προσφέρει την αγάπη σε αντίθεση με τους άνδρες που θέλουν να πάρουν από εκείνη, που ο καθένας της προβάλει την φαντασίωσή του και την αποκαλεί με ένα άλλο όνομα, που επηρεάζονται από τις μάταιες αξίες της ζωής όπως η εξουσία,το χρήμα, η φήμη, την αγνοούν, την πουλούν, την ανταλλάζουν...δυστυχώς η Λούλου δεν γνωρίζει την αγάπη και δεν θα τη γνωρίσει ποτέ.

- Ποια είναι τα επόμενα σας επαγγελματικά βήματα;
Από τον Φεβρουάριο θα είμαι στο¨" ΙΛΛΙΝΟΙ" σε σκηνοθεσία Γιώργου Σίμωνα από την ομάδα Νοσταλγία,στο θέατρο Rabbithole.