Τι μένει όμως να ειπωθεί για τον έρωτα που δεν έχει ήδη ειπωθεί; Και πόσο καλύτερα ή διαφορετικά μπορεί να γράφει κάποιος για τον έρωτα; Η παράσταση του Faust Bar Theatre "Έλα να παίξουμε" έρχεται να μας αποδείξει με εντυπωσιακό τρόπο ότι μπορεί. Ο έρωτας και οι ανθρώπινες σχέσεις πάντα θα έχουν νέα πράγματα να πουν.
Στην σκηνή του θεάτρου Faust λοιπόν λαμβάνει χώρα ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι του έρωτα. Μια πατρίδα σκάκι όπου ο μαύρος βασιλιάς και η λευκή βασίλισσα ξεκινούν ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι. Γιατί τα πάντα στην ζωή κρύβουν έναν ανταγωνισμό. Πόσο μάλιστα όταν τίθενται αντιμέτωποι το αρσενικό με το θηλυκό, το άσπρο με το μαύρο. Με αυστηρά σκακιστικούς όρους η βασίλισσα έχει το αβαντάζ. Κινείται όπου θέλει, όπως θέλει. Ο βασιλιάς κάνει συγκεκριμένες κινήσεις, συγκεκριμένα βήματα. Κάπως έτσι συμβαίνει και στην αληθινή ζωή. Η γυναίκα από την φύση της πιο αυθόρμητη, πιο δοτική, έτοιμη να παραδωθεί στον μεγάλο έρωτα. Ο άντρας κουμπωμένος, επιφυλακτικός δεν ανοίγεται εύκολα. Τα πιόνια στήνονται και το παιχνίδι ξεκινά.
Εκείνη και Εκείνος, και συνοδοιπόροι τους εμείς, σε όλα τα στάδια του έρωτα. Η γνωριμία στο μπαρ, οι έξοδοι με κοινούς φίλους, το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί, το πρώτο ερωτικό άγγιγμα, οι πρώτες διακοπές, η επιστροφή με την ανία που κουβαλάει, η συγκατοίκηση, ο πρώτος τσακωμός, η συμφιλίωση, και σιγά σιγά εμφανίζεται η καθημερινότητα με την φθορά που κουβαλάει. Αλλά και ο ζωτικός χώρος του άλλου, και τελικά ο αδηφάγος εχθρός κάθε σχέσης η βαρεμάρα χτυπάει την πόρτα τους. Τελικά ο χωρισμός έρχεται....και η επανασύνδεση...και πάλι ο χωρισμός...και το παιχνίδι συνεχίζεται. Και τελικά ποιος κερδίζει;
Το κείμενο που υπογράφει η Γεωργία Πιερρουτσάκου διακρίθηκε στο πλαίσιο του Στούντιο νέων συγγραφέων του Εθνικού Θεάτρου και ανέβηκε για πρώτη φόρα στην σκηνή Black Box του Θεάτρου Επί Κολωνώ το 2018. Είναι ένα κείμενο μεστό, ρεαλιστικό, ζωντανό, που εκπέμπει αλήθεια και νιάτα. Γραμμένο με πάθος, τρυφερότητα, σκληράδα όπου χρειάζεται και πολλή αγάπη έχει ως μεγαλύτερο αβαντάζ ότι την ιστορία που διηγείται την έχεις ζήσει. Σε βάζει μέσα στο κείμενο και σου δείχνει την δική σου ιστορία με τα δικά σου λάθη και τελικά είναι κάτι που σε αφορά. Δεν μπορείς να αποστασιωποιηθείς και να το δεις σαν απλός θεατής γιατί είσαι εσύ. Είναι το δικό σου πρώτο ραντεβού, οι δικές σου πρώτες διακοπές και τελικά οι δικές σου αναμνήσεις.
Η Γεωργία Πιερρουτσάκου είναι μία πανέμορφη αέρινη βασίλισσα μέσα στο gothic φόρεμα της. Πότε γλυκιά και ναζιάρα, πότε ερωτική και πότε άγρια κλέβει τις εντυπώσεις στον ρόλο Εκείνης και παραδίδει έναν ρόλο που περνάει μέσα από όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Ακόμα και τις στιγμές που πρέπει να είναι σιωπηλή το βλέμμα και η στάση του σώματος της σου επιβάλλονται.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη δημιουργούν ένα παραμυθένιο σύμπαν. Ακροβατεί μεταξύ ενός παραμυθένιου και ενός gothic σύμπαντος και περιμένεις ότι από κάποιο σημείο του σκηνικού θα πεταχτεί ένα άσπρο κουνέλι που θα το ακολουθήσεις για να βρείτε τον Τρελό Καπελά!. Ένα ξεχωριστό σκηνικό με ευρηματικές σημαιούλες - κεφάλαια που σε βάζουν στο επόμενο επεισόδιο του σκοτεινού παραμυθιού. Στα συν της παράστασης οι φωτισμοί της Ευγενίας Μακαντάση και τα μουσικά κομμάτια που ακούγονται που σίγουρα για κάποιους είναι το soundtrack της ζωής τους.
Η Γεωργία Πιερρουτσάκου έχει αναλάβει, εκτός της συγγραφής και του ρόλου της Εκείνης, και την σκηνοθεσία μαζί με τον Λάζαρο Βαρτάνη. Το αποτέλεσμα είναι μια σωστά δομημένη παράσταση με γρήγορο ρυθμό που πρωταρχικό ρόλο είχε να αναδείξει την ίδια την ιστορία. Με γρήγορο ρυθμό περνάει από στάδιο σε στάδιο ξεδιπλώνοντας όλα τα αισθήματα τον ηρώων. Ο πύργος με τα σημαιάκια κεφάλαια που καθοδηγούν την ιστορία μόνο στα θετικά θα μπορούσε να συμπεριληφθεί. Ο Λάζαρος Βαρτάνης που αυτή την περίοδο σκηνοθετεί και την "Φροσύνη" μαζί με τον Στέφανο Παπατρέχα, που έχει γράψει και το συγκεκριμένο έργο, έχει μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ματιά που του επιφυλάσσει ένα λαμπρό μέλλον.
Και όταν η παράσταση τελειώσει και τα φώτα ανάβουν, παραμένεις στην καρέκλα σου με ένα χαμόγελο στα χείλη. Γιατί αυτό είναι ο έρωτας...ένα παιχνίδι. Και το "'Ελα να παίξουμε" είναι μια ερωτική ιστορία πασπαλισμένη με λουκουμόσκονη και άφθονη κανέλλα.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.com/2019/02/2-28.html#more
Του Περικλή Μπίκου, 26/3/19
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου