Πέμπτη 7 Μαρτίου 2019

Συνέντευξη - Αναστασία Ζάχου


Είναι πραγματικά μεγάλη τύχη και ευλογία για νέους ηθοποιούς με το "καλημέρα" κιόλας να συστήνονται σε ένα ευρύ κοινό μέσα από μια μεγάλη θεατρική επιτυχία. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί η Αναστασία Ζάχου, ένα νέο και ταλαντούχο κορίτσι που διεκδικεί της δική της φέτα επιτυχίας στον σκληρό κόσμο του θεάματος.

Συμμετέχει στην πολύ πετυχημένη θεατρική παράσταση "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες" που ανεβαίνει σε διασκευή και σκηνοθεσία των Ρέππα-Παπαθανασίου στο Θέατρο Βέμπο. Από την πρώτη εμφάνιση της Αναστασίας στην σκηνή αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το κορίτσι έχει "κάτι", μια γνήσια κωμική φλέβα ακατέργαστη που σε συνδυασμό με τον αυθορμητισμό της νιότης της και με σκληρή δουλειά θα έχει ένα λαμπρό ελπιδοφόρο μέλλον.

- Πότε συνειδητοποίησες πρώτη φορά ότι ήθελες να γίνεις ηθοποιός?
Ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο στην ηλικία των 3. Γύρω στα 6 μου ξεκίνησα θεατρικό παιχνίδι. Στην εφηβεία μου το πήρα απόφαση. Το μικρόβιο όμως είχε μπει από πολύ νωρίς.

- Τι σημαίνει για σένα υποκριτική?
Υποκριτική για μένα σημαίνει μαγεία. Να ονειρεύεσαι και να ζεις καταστάσεις που ίσως να μη σου δωθεί η ευκαιρία να ζήσεις ποτέ. Ανακαλύπτεις κόσμους υπέροχους.

- Πως αντιλαμβάνεσαι την οικονομική κρίση σε ένα επάγγελμα με μεγάλα ποσοστά ανεργίας
Η οικονομική κρίση είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη δουλειά μας και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Είναι τόσο πιθανό να τα παρατήσει κάποιος λόγω αυτών που προανέφερα. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα, αλλά είμαι της άποψης πως όποιος δουλέψει σκληρά και έχει πίστη θα τα καταφέρει.

- Έχεις την τύχη ούσα πολύ νέα στον χώρο να συμμετέχεις σε μία μεγάλη παραγωγή με καταξιωμένους ηθοποιούς και μάλιστα σε συμπρωταγωνιστικό ρόλο.  Πως νιώθεις για αυτό?
Ευλογημένη και ευτυχισμένη. Το να είσαι τόσο νέος στο χώρο και να έχεις την τύχη και την τιμή να δουλέψεις μ’ αυτούς τους ανθρώπους και να σε εμπιστεύονται οι Παπαθανασίου-Ρέππας, είναι πραγματικά ευλογία.

- Πως προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία?
Πέρασα από ακρόαση. Όπως όλοι και εγώ.

- Τι έχεις κερδίσει από τους συναδέλφους σου και πως σε υποδέχτηκαν ως την νεότερη της παρέας?
Με υποδέχτηκαν πολύ ζεστά, όλοι τους. Ανεξαιρέτως. Είναι όλοι αξιολάτρευτοι. Υπάρχει αγάπη μεταξύ μας και περνάμε πολύ όμορφα στα καμαρίνια.

- Φοβάσαι την απογοήτευση ή την απόρριψη που κάποια στιγμή μπορεί να έρθει στην δουλειά σου?
Δεν ξέρω αν το φοβάμαι αλλά το ότι έχω αγωνία για το μέλλον αυτό είναι αλήθεια.

-Συμμετέχεις στην παράσταση "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες" των Ρέππα - Παπαθανασίου.   Θες να μας πεις ποιος είναι ο δικός σου ρόλος?
Είμαι η Λεμόνα Μακρυκώστα. Ένα κορίτσι πολύ ερωτευμένο με τον εχθρό Γιάννο Κοντογιώργη καθώς οι οικογένειες μας μισιούνται θανάσιμα. Ζω έναν απαγορευμένο έρωτα και θέλω με νύχια και με δόντια να είμαι μαζί του όποιο και αν είναι το τίμημα.

- Είναι η κλασική ιστορία που γνωρίζουμε από την κινηματογραφική της εκδοχή ή πρόκειται για διασκευή?
Πρόκειται για διασκευή των υπέροχων Παπαθανασίου-Ρέππα κρατώντας την βασική υπόθεση της κινηματογραφικής ταινίας. Δυο άνθρωποι που υπάρχει βεντέτα ανάμεσα στις οικογένειες τους αλλά ο ένας κρύβεται από τον άλλον καθώς δεν θέλουν να έχουν ανάμιξη σ’ αυτό. Έχουν προσθέσει και μια παράλληλη ιστορία θα έλεγα μέσα σε όλο αυτό που διαδραματίζεται. Ο απαγορευμένος έρωτας της Λεμόνας και του Γιάννου. Και άλλα πολλά συμβαίνουν στο Θέατρο Βέμπο.

- Η ανταπόκριση του κοινού είναι μεγάλη.  Ποιο είναι το feedback που λαμβάνετε?
Η αγάπη του κόσμου, το γέλιο τους και το γεμάτο θέατρο είναι πραγματικά η επιβεβαίωση της επιτυχίας.

- Πως σκέφτεσαι τα επόμενα βήματά σου στον χώρο?
Ελπίζω να συνεχίσω να έχω συνεργασίες σαν αυτή που έχω τώρα.

- Τι εύχεσαι για το μέλλον τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο?
Θέλω να είμαι δημιουργική, να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και με ευχαριστούν και να είμαι υγιής.

- Πες μας λίγα πράγματα για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Δύσκολο να περιγράψει κανείς τον εαυτό του. Όπως όλοι οι άνθρωποι έχουμε στιγμές. Ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου είναι η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Όταν έχω χρόνο προτιμώ να τον περνάω στο σπίτι μου με παρέα όταν οι υποχρεώσεις μου το επιτρέπουν. Και πολλά ακόμη...




Του Περικλή Μπίκου, 07/03/19

1 σχόλιο: