- Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τον αυτοσχεδιασμό;
Ο αυτοσχεδιασμός μπήκε στην ζωή μου με τον Λάμπρο Φισφή το 2011 όταν κάναμε γυρίσματα για την γενιά των 592 ευρώ, μια φίλη μου που συνεργαζόμασταν τότε στην σειρά η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, μου είπε ότι ο Λάμπρος θα κάνει ένα κάστινγκ για να φτιάξει μια αυτοσχεδιαστική εκπομπή. Έτσι λοιπόν πήγα σε αυτό το κάστινγκ και για πρώτη φορά αυτοσχεδίασα σε κάτι, πέρα από τα μαθήματα που κάναμε στη σχολή, και από εκεί ξεκίνησε μια ολόκληρη διαδικασία προβών και σεμιναρίων με το Λάμπρο όπου μάθαμε τα κόλπα και τα μυστικά του αυτοσχεδιασμού.
- Μετά από τόσα χρόνια τι είναι αυτό που σε γοητεύει ακόμα στον αυτοσχεδιασμό;
Το μαγικό κομμάτι του αυτοσχεδιασμού είναι ότι κάθε βράδυ μπορείς να κάνεις μια διαφορετική παράσταση. Κάθε βράδυ μπορείς να ξεκινάς από το μηδέν, να παίρνεις προτάσεις από το κοινό και αυτό είναι που με ξαφνιάζει και με ενεργοποιεί κάθε φορά σε αυτές τις παραστάσεις. Γιατί πρέπει από το μηδέν και με τελείως διαφορετικές εφαλτήρια να δημιουργώ σκηνές, να δημιουργώ θέατρο χωρίς να έχω προετοιμάσει κάτι. Αυτή η πρόκληση, αυτή η έναρξη κάθε βράδυ από το μηδέν με γοητεύει πάρα πολύ.
- Πως ξεκίνησε η ιδέα να ανέβει το "Taylor made comedy" στη σκηνή;
Η ιδέα ξεκίνησε το 2011. Από εκεί βάλαμε τους πρώτους σπόρους για τον αυτοσχεδιασμό. Αυτό άρχισε να γιγαντώνεται συνέχεια και να φτάσει τώρα σε μία μορφή όπου σε μία θεατρική παράσταση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τα κομμάτια του θεάτρου και τα κομμάτια του αυτοσχεδιασμού μαζί. Είναι μία παράσταση η οποία έχει μεν αυτοσχεδιασμό, έχει και γραμμένα κείμενα και πάρα πολύ μουσική. Θεωρώ ότι είναι μία μίξη πολλών πραγμάτων, πολλών ειδών σε μία παράσταση.
- Πως είναι να δουλεύετε μαζί ύστερα από τόσα χρόνια με τον Φισφή και τον Ρούμπο; Υπάρχουν δυσκολίες ή κόντρες μεταξύ σας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ούτε δυσκολίες ούτε κόντρες και αυτό είναι πραγματικά σπάνιο. Δουλεύουμε συνέχεια είναι η αλήθεια τα τελευταία 7 χρόνια, σχεδόν καθημερινά θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο, σχεδόν καθημερινά θα έχουμε μία ενασχόληση με το αντικείμενό μας. Εφτά χρόνια κάνουμε περιοδείες, παραστάσεις, το αγαπάμε τόσο πολύ όλο αυτό και επικοινωνούμε τόσο πολύ μεταξύ μας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο, που δεν έχουμε καθόλου ρίξεις μεταξύ μας. Είναι μεγάλη ευτυχία να βρίσκεις τέτοιους συνοδοιπόρους και δεν μου έχει ξανά προκύψει στα τόσα χρόνια που είμαι σε αυτόν το χώρο και ελπίζω να παραμείνει έτσι.
Το κομμάτι του αυτοσχεδιασμού έχει αλλάξει πάρα πολύ και στην υποκριτική. Η ετοιμότητα, η εγρήγορση, η ταχύτητα, όλα αυτά είναι στοιχεία τα οποία ούτως η άλλως τα δουλεύεις και θέλεις να τα έχεις στην δουλειά σου, είτε είναι αυτοσχεδιασμός είτε όχι. Οπότε νιώθω ότι με έχει βελτιώσει σε πάρα πολλά επίπεδα γιατί δεν είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος κάνει αποκλειστικά αυτοσχεδιασμό, δεν κάνω stand up ας πούμε, κάνω μόνο αυτοσχεδιασμό και το υπόλοιπο κομμάτι μου που είναι η θεατρική πρόζα. Μόνο εξέλιξη νιώθω και αυτό με έχει αλλάξει και σαν άνθρωπο στην καθημερινότητά μου και γενικότερα στην διαχείριση των πραγμάτων. Όλα αυτά είναι εφόδια για να διαχειριστείς τα πάντα.
- Το κομμάτι του stand up comedy δεν σε ενδιαφέρει;
Εγώ δεν γράφω κείμενα. Δεν το έχω δοκιμάσει τουλάχιστον γιατί δεν είχα ποτέ χρόνο να κάτσω να γράψω κείμενα οπότε δεν το έχω αγγίξει καθόλου. Θα μου άρεσε πάρα πολύ αλλά επειδή βλέπω κυρίως από τον Λάμπρο που θεωρώ ότι είναι ο κορυφαίος Έλληνας stand up comedian πόσο πολύ δουλεύει για αυτό και πόσο δύσκολο είναι για να το κάνεις τόσο καλά δεν θα ήθελα να το ξεκινήσω και να το κάνω μέτρια. Οπότε νιώθω ότι είναι πολύ δύσκολο και θέλει χρόνο. Ίσως αν βρω χρόνο κάποια στιγμή να ασχοληθώ με αυτό.
- Σε συναντάμε καθημερινά στο πλατό της εκπομπή "Τι λέει". Σε αγχώνει η καθημερινή έκθεση στην τηλεόραση, οι εκπομπές στο διαδίκτυο και οι ταυτόχρονες παραστάσεις που κάνεις μήπως "καείς";
Αυτό δεν το έχω αισθανθεί ποτέ. Συνέχεια μου το λένε συνάδελφοι και φίλοι να προσέχω να μην καώ, να μην κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα, εμένα όμως αυτή είναι η δουλεία μου, αυτή είναι η ζωή μου. Μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα. Μου αρέσει να ασχολούμαι με το αντικείμενό μου, μου αρέσει να προσφέρω διαφορετικά πράγματα στους θεατές είτε είναι στο θέατρο είτε είναι στην τηλεόραση. Θέλω να προσφέρω κάτι διαφορετικό και αν μπορώ να συνδυάσω θεατές που θα έρθουν να με δουν και στο "taylor made comedy" και το Δευτερότριτο στο "Cock" στο θέατρο Αθηνών θα ήταν ευτυχία μου. Νιώθω ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό το τηλεοπτικό και οι παραστάσεις. Νιώθω ότι το κοινό μπορεί να πάρει κάτι διαφορετικό από μένα. Νιώθω ότι ξεδιπλώνω άλλες πτυχές της ιδιότητάς μου και της προσωπικότητάς μου οπότε ο καθένας μπορεί να πάρει κάτι άλλο.
- Έγινες γνωστός κυρίως μέσα από δυο σήριαλ του Mega. Την "γενιά των 592 ευρώ" και "το κάψε το σενάριο". Τι συναισθήματα σου γέννησε το κλείσιμο του Mega;
Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Ήταν σαν να έχασα έναν δικό μου άνθρωπο. Το Mega πέρα από το ότι εκεί δούλεψα, αυτό φυσικά από μόνο του φέρνει μια άλλη συγκίνηση, είναι ένα κανάλι όπου μεγάλωσε η δική μου γενιά. Είναι το πρώτο ιδιωτικό κανάλι που στην ουσία μας εισήγαγε στην ιδιωτική τηλεόραση. Έβαλε τις βάσεις, και μάλιστα πολύ γερές, για όλη την μετέπειτα ιδιωτική τηλεόραση. Επομένως το ότι δεν θα ξαναδώ αυτά τα σήριαλ που αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε, που αποτελούν μια τηλεοπτική ιστορία, με θλίβει. Με θλίβει που φεύγει από τον δέκτη μου, με θλίβει που χάνω το νούμερο τέσσερα στο τηλεκοντρόλ. Μακάρι να βρεθεί μια λύση, δεν λέω να ξανανοίξει το Mega γιατί ήταν μια ιδιωτική επιχείρηση η οποία δεν πήγε καλά και έκλεισε, αλλά να βρεθεί ένας τρόπος να σωθεί όλο αυτό το υλικό και να μπορούμε κάπως να το διαχεΙριζόμαστε στο μέλλον.
Κάθε εποχή και κάθε στιγμή έχει κάτι διαφορετικό. Όταν κάνεις το ένα σου λείπει το άλλο. Όταν πήγαινα στην Επίδαυρο με τον Ηρακλή Μαινόμενο ένιωθα πλήρης, ένιωθα ότι αυτό ακριβώς είναι που θέλω να κάνω. Όταν την επόμενη χρονιά μου ήρθε μια τηλεοπτική πρόταση ήταν κάτι που μου άρεσε τόσο πολύ που ήθελα να το κάνω. Νομίζω ότι βρίσκω την ευτυχία και βρίσκω κομμάτια μου να καλύψω ανάλογα με τις δουλειές που κάνω. Αυτή τη στιγμή, σήμερα που μιλάμε, δεν μου λείπει η Επίδαυρος. Νιώθω πολύ καλυμμένος με αυτό που κάνω και με την επαφή που έχω με τον κόσμο και το θέαμα που προσφέρω, είτε είναι στο θέατρο είτε είναι στην τηλεόραση. Νομίζω ότι κάθε εποχή και κάθε στιγμή ανάλογα με το πως δημιουργούμαστε και εξελισσόμαστε σου προτάσει και τις επιλογές σου. Το κάθε τι έχει την δική του γλύκα, την δική του ιστορία. Είναι άλλο να συμμετέχεις σε μία τηλεοπτική ζωντανή εκπομπή για παράδειγμα, άλλο να συμμετέχεις σε ένα σήριαλ όπως το νησί με πολύμηνα γυρίσματα σε ένα νησί και να βγαίνει αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα, άλλο να παίζεις στην Επίδαυρο ένα ανοιχτό θέατρο μπροστά σε 10.000 κόσμο ένα αρχαίο δράμα και άλλο να παίζεις μία εμπορική κωμωδία και να απευθύνεσαι σε ένα διαφορετικό κοινό. Το καθετί είναι μια διαφορετική ιστορία.
- Είσαι στον χώρο αρκετά χρόνια. Υπάρχει κάποια δουλειά σου που ξεχωρίζεις;
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα μόνο πράγμα θα ήταν ο Ηρακλής Μαινόμενος με τον Μαρμαρινό στην Επίδαυρο γιατί ένιωσα ότι ήταν μία τομή. Μία παράσταση που είχε να προτείνει κάτι το τελείως διαφορετικό στο αρχαίο δράμα και με συγκινούσε κάθε βράδυ από το μηδέν. Ένιωθα κάθε βράδυ να ανατριχιάζω με αυτή την παράσταση. Είχε κάτι με το οποίο συνδέθηκα πάρα πολύ έντονα.
- Τι δεν έχεις κάνει ακόμα στο θέατρο και θέλεις να κάνεις;
Δεν έχω τέτοια στεγανά ούτε έχω όνειρα να πω θέλω να κάνω έναν ρόλο, ούτε μπορώ να σου πω ότι αν αύριο σταματήσω να κάνω θέατρο δεν θα μπορούσα να ζήσω. Νιώθω ότι είμαι πλήρης με αυτά που κάνω. Δεν μου λείπουν ρόλοι, μου λείπει η επαφή με το κοινό, μου λείπει να παίζω μπροστά στον κόσμο και να μεταφέρω αυτά που θέλω και να τους δώσω ένα μάθημα ζωής μέσα από την θεατρική πράξη. Οπότε είτε αυτό λέγεται Άμλετ είτε Taylor made comedy αν καταφέρνει τον στόχο του εγώ είμαι καλυμμένος.
Νομίζω όχι. Νιώθω αρκετά πλήρης και ευτυχισμένος αυτή την στιγμή. Γενικότερα είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος και ένας άνθρωπος που προσπαθεί να διαχειριστεί την καθημερινότητά του. Προσπαθεί να διαχειριστεί την απώλεια, προσπαθεί να διαχειριστεί οτιδήποτε στερείται ή όχι. οπότε νιώθω ότι πάντα θα είμαι καλυμμένος με αυτά που έχω.
- Είπες νωρίτερα ότι Δευτερότριτα σε συναντάμε στην παράσταση Cock στο θέατρο Αθηνών. Τι συμβαίνει όταν ένας gay άντρας ερωτεύεται μια γυναίκα;
Νομίζω ότι είναι μια ωραία ανατροπή. Είναι μια ωραία στιγμή αναζήτησης όπως και πολλά πράγματα στην ζωή μας. Νιώθω ότι είναι ωραίο να αναζητούμε διαφορετικά πράγματα, είναι ωραίο να ψάχνουμε τον εαυτό μας, να σκαλίζουμε βαθιά στην ψυχή μας, στον ερωτισμό μας, στην σκέψη μας, στον συναισθηματικό μας κόσμο και να βρίσκουμε πράγματα που δεν είχαμε ανακαλύψει. Κάπως έτσι και στο Cock αυτός ο άνθρωπος αναζητά κάτι που δεν του έχει περάσει ίσως απο το μυαλό στο παρελθόν. Είχε περιοριστεί κάπως και αν ακολουθήσεις την αλήθεια σου χωρίς να βάζεις κοινωνικά πρέπει και όρια νομίζω θα είσαι πιο πολύ ο εαυτό σου.
- Ποια είναι η ιστορία του Cock;
Το Cock διαχειρίζεται την ελευθερία μας στο να είμαστε αυτοί που θέλουμε. Να έχουμε μία ταυτότητα η οποία δεν χρειάζεται να έχει μία ταμπέλα αλλά να είμαστε εμείς σαν προσωπικότητα. Βασικά στηρίζει την διαφορετικότητα με έναν πολύ απλό τρόπο ότι ο καθένας από εμάς είναι τελείως διαφορετικός από τον άλλον. Αυτό δεν χρειάζεται να το περιορίσουμε στο τι σημαίνει διαφορετικό σε ποιο τομέα η σε ποιο κομμάτι είναι διαφορετικός. Τελειώνει στην φράση είμαστε όλοι διαφορετικοί. Αυτό ακριβώς προτείνει το Cock και το κάνει μέσα από έναν κωμικό τρόπο και μία ωραία γλυκιά, ρομαντική και συγκινητική ιστορία.
- Κάνεις ταυτόχρονα και παιδικό θέατρο στο Θέατρο Κάππα. Θες να πας πεις δυο λόγια και για αυτήν την παράσταση;
Στο θέατρο Κάππα κάνω για δεύτερη χρονιά "Το αγόρι με την βαλίτσα". Είναι και αυτή μία από τις δουλειές που θα ξεχώριζα στην ζωή μου γιατί κάθε πρωί που πηγαίνω στα παιδιά με συγκινεί αφάνταστα. Κάθε πρωί κλαίω και συγκινούμαι από το μηδέν γιατί αφηγούμαι την ιστορία ενός παιδιού που φεύγει από την Ανατολή, από μια εμπόλεμη χώρα για να φτάσει στην πολιτισμένη Ευρώπη. Πολιτισμένη όπως την έχουμε ονοματίσει εμείς. Μόνη του αποσκευή είναι μια βαλίτσα γεμάτη ιστορίες που του έλεγαν οι γονείς του και με αυτές τις ιστορίες προσπαθεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έχει στον δρόμο του και να φτάσει σε μία πολιτισμένη Ευρώπη η οποία μάλλον τελικά δεν έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει από μία εμπόλεμη περιοχή της ανατολής. Ίσως να είναι και πιο σκληρή από την καθαρότητα μιας εμπόλεμης ζώνης.
- Ποιο δύσκολο κοινό το παιδικό ή το ενήλικο;
Το παιδικό κοινό δεν σου χαρίζεται με τίποτα. Άπαξ και βαρεθεί ή δεν του αρέσει αυτό που βλέπει θα στο εκδηλώσει κατευθείαν. Δεν υπάρχει καμία αντίσταση, δεν υπάρχει σεβασμός, δεν υπάρχει η σκέψη να είμαι ευγενικός με τον ηθοποιό. Αν δεν τους αρέσει θα στο δείξουν και θα το καταλάβεις αμέσως. Δεν φιλτράρεται. Ενώ το ενήλικο κοινό έχει ακόμα λίγες αντιστάσεις, δεν θα σηκωθεί να φύγει μέσα στα μούτρα σου αν δεν του αρέσει.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.com/2018/10/tailor-made-comedy.html#more
Του Περικλή Μπίκου, 08/11/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου