Η Αγγελική Κοντού που πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Αγγέλα" στο Altera Pars μας συστήνεται:
Ήμουν αρκετά μικρή, προς το τέλος του Δημοτικού , ο πατέρας μου με πήγαινε συχνά στο θέατρο. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτή, η παράσταση ήταν ο λόγος να ασχοληθώ με το θέατρο, αλλά με είχε πάει στο Εθνικό όπου ο Μαυρίκιος σκηνοθετούσε το Έξη πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Πιραντέλο, εντυπωσιάστηκα και γοητεύτηκα πάρα πολύ από αυτό που έβλεπα. Την επόμενη χρονιά μπήκα στο θεατρικό όμιλο του σχολείου και από τότε το είχα αποφασισμένο.
- Είχατε κάποιον άλλο προσανατολισμό πριν ασχοληθείτε με τον χώρο;
Επειδή ασχολήθηκα από μικρή με το θέατρο, ο άλλος προσανατολισμός μου προέκυψε, μάλλον μετά, στο Λύκειο, μου άρεσε πολύ η Ιστορία, πέρασα στο Ιστορικό αρχαιολογικό της Αθήνας και σπούδαζα εκεί παράλληλα με τις σπουδές μου στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
- Ποια λέξη ή φράση χρησιμοποιείτε κατά κόρον;
αφενός, αφετέρου
- Τι σας λείπει από τα παιδικά σας χρόνια;
Σχεδόν τα πάντα! Δεν μου λείπει μόνο το πρωινό ξύπνημα για το σχολείο!
- Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Μ' αρέσει να περνάω χρόνο με τους φίλους μου, βλέπω πολύ κινηματογράφο και διαβάζω όσο μπορώ, δυστυχώς όχι όσο θα 'θελα, γιατί δεν έχω πάντα την απαιτούμενη ηρεμία και συγκέντρωση
- Τι αγαπάτε και τι όχι στην Αθήνα;
Αγαπάω τις αντιθέσεις , τις πολλές επιλογές και την πολυπολιτισμικότητα. Αντιπαθώ τις μυρωδιές από τα σκουπίδια και το καυσαέριο
Το να πιστεύω ότι μπορώ να εξελιχθώ καλλιτεχνικά μέσα από αυτή και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ και μπορώ να συνυπάρξω δημιουργικά και αρμονικά
- Εάν βρίσκατε μια χρονομηχανή, πού θα επιλέγατε να ταξιδέψετε;
Δεν ξέρω, όλες οι εποχές έχουν τις σκοτεινές και φωτεινές πλευρές τους. Νομίζω όμως ότι ένα από τα πλεονεκτήματα που έχεις όταν ασχολείσαι με τις τέχνες είναι ακριβώς αυτό, μπορείς να μεταφέρεσαι, να ταξιδεύεις στο χωροχρόνο, σε χρονικές περιόδους και σε καταστάσεις που δεν θα μπορούσες να έχεις βιώσει, η ίδια η τέχνη μπορεί να λειτουργεί ως χρονομηχανή, ακούς μια μουσική, βλέπεις μια ταινία ή μια παράσταση, διαβάζεις ένα λογοτεχνικό βιβλίο και αυτόματα συνδέεσαι με την εκάστοτε εποχή με τρόπο πολύ προσωπικό και άμεσο.
- Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο ίδιος ο φόβος νομίζω είναι ο μεγαλύτερος φόβος από όλους τους φόβους. Μαθαίνουμε να φοβόμαστε τόσα πολλά πράματα, αρρώστιες ανίατες , αρρώστιες καινούργιες, αρρώστιες που επανεμφανίζονται, εγκληματικότητα, τρομοκρατία, ναρκωτικά, κατάθλιψη, φτώχεια, ανεργία, φοβόμαστε τη μοναξιά και ταυτόχρονα φοβόμαστε να έχουμε ανάγκη τους άλλους, φοβόμαστε την επαγγελματική αποτυχία, την παχυσαρκία, την ανορεξία. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει τόσα πολλά πράματα να φοβάται, θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα λεξικό και να καταχωρήσουμε όλους τους σύγχρονους φόβους . Δε νομίζω πως κάποιος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος να σκέφτεται και να αποφασίζει όταν νιώθει διαρκώς απειλούμενος. Έχω κι εγώ πολλούς φόβους, αλλά προσπαθώ να τους αποθώ και να μην τους αναγνωρίζω ως υπαρκτούς.
-Τι έχετε μετανοιώσει και εάν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω, δεν θα ξανακάνατε;
Ευτυχώς τίποτα ακόμα, έχω προς το παρόν το προνόμιο να λέω πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο
- Αγαπημένος ρόλος, συγγραφέας, ηθοποιός
Δεν έχω, είναι πολλοί οι ρόλοι, πολλοί οι συγγραφείς και οι ηθοποιοί που εκτιμώ και με συγκινούν καθένας με τον τρόπο του και για διαφορετικούς λόγους. Είναι πολύ σημαντικό η τέχνη να μπορεί να αγγίξει κομμάτια μας εγκεφαλικά ,συναισθηματικά, αισθητικά κι ευτυχώς μου συμβαίνει πολύ συχνά με διαφορετικούς καλλιτέχνες και ρόλους.
- Ποια ήταν η πιο αμήχανη ή αστεία επαγγελματική σας στιγμή;
Αμήχανη μάλλον έχω, ήταν όταν έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις στη δραματική του Εθνικού, ήμουν 19 χρονών, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που βρισκόμουν μπροστά σε επιτροπή και στο μυαλό μου είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, έτρεμα πάνω στη σκηνή και για μια εβδομάδα πριν τις εξετάσεις έπαιρνα βαλεριάνες για να κοιμηθώ! Ευτυχώς μεγαλώνουμε!
Τους φίλους μου. Τις φιλίες μου τις "έχτισα" κι είμαι πολύ υπερήφανη γι' αυτές.
- Είχατε κάποιο πρόσωπο (εντός ή εκτός χώρου) που να λειτούργησε σαν ερέθισμα να ασχοληθείτε με τον χώρο;
Όχι, δεν μπορώ να πω ότι ήταν κάποιο πρόσωπο συγκεκριμένο που συνδέεται άμεσα με την επιλογή μου αυτή, ο πατέρας μου, ωστόσο είναι ο άνθρωπος που μου εμφύσησε την αγάπη για την τέχνη γενικότερα, οπότε εμμέσως λειτούργησε ως ερέθισμα
- Πως αντιμετωπίζετε τις θετικές και πως τις αρνητικές κριτικές;
Πιστεύω στην αντικειμενικότητα της τέχνης και ταυτόχρονα στην υποκειμενικότητα των ανθρώπων απέναντι σ' αυτή και στους καλλιτέχνες, επομένως και στις θετικές και στις αρνητικές κριτικές προσπαθώ ,όσο είναι δυνατό, να ανακαλύψω τα στοιχεία αυτά που αποκαλύπτουν μια αντικειμενική αλήθεια πίσω από την υποκειμενικότητα της οπτικής.
- Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Θα ήθελα να δουλεύω στο θέατρο κάνοντας δουλειές μέσα από τις οποίες να συνεχίσω να μαθαίνω και να εξελίσσομαι υποκριτικά, να τις πιστεύω και να πιστεύω κυρίως ότι μπορούν να συνομιλήσουν με τον κόσμο σ' ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.Υποκριτικά με ενδιαφέρει πολύ και ο κινηματογράφος, είναι σίγουρα μέσα στα πράγματα που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον.
Φέτος έχω τη χαρά και την τύχη να συμμετέχω σε μια παράσταση που αγαπώ πολύ και πιστεύω βαθιά, στην "Αγγέλα" του Γ. Σεβαστίκογλου, που σκηνοθετεί ο Πέτρος Νάκος στο θέατρο Altera Pars και παίζουμε κάθε Πέμπτη Σάββατο και Κυριακή στις 9 15. Το έργο, από τα σημαντικότερα στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, αγαπημένο μου από τη σχολή ακόμα, είναι ένα κείμενο βαθιά πολιτικό χωρίς ωστόσο καθόλου διδακτισμό και συνθηματολογίες, με αγάπη και κατανόηση για τον άνθρωπο και την τρωτή του φύση, αλλά και με πίστη στο εν δυνάμει μεγαλείο του. Προσωπικά πιστεύω πως η Αγγέλα είναι μια σύγχρονη λαϊκή τραγωδία που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις σαιξπηρικές ή τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Ο Πέτρος Νάκος με τον οποίο έχω την τύχη να συνεργάζομαι για δεύτερη φορά, είναι ένας καλλιτέχνης που σέβομαι, θαυμάζω και εμπιστεύομαι πολύ. Προσεγγίζει τα κείμενα μ' ένα τρόπο σχεδόν ευλαβικό, με μεγάλη διεισδυτικότητα και οξυδέρκεια και πιστεύω πως έχει στήσει μια πολύ όμορφη παράσταση με αυθεντικότητα, αλήθεια και αμεσότητα που μπορεί να αγγίξει ένα ευρύ και ετερόκλιτο κοινό. Όλος ο θίασος νομίζω, έχει αγαπήσει αυτή τη δουλειά, έχουμε δουλέψει πολύ και συλλογικά, πιστεύουμε στο αποτέλεσμα και αυτό φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται κι ο κόσμος που βλέπει την παράσταση και μας έχει αγκαλιάσει
- Ποια είναι τα επόμενα σας επαγγελματικά βήματα;
Προς το παρόν συζητάω για διάφορες δουλείες την επόμενη σεζόν, αλλά περισσότερα γι' αυτά θα μπορώ να πω στο εγγύς μέλλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου