Αφιέρωμα - Δημήτρης Χορν

Ο Δημήτρης Χορν (το πλήρες όνομά του ήταν Δημήτριος - Ελευθέριος Χορν, 9 Μαρτίου 1921 - 16 Ιανουαρίου 1998) ήταν Έλληνας εβραϊκής καταγωγής ηθοποιός.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάρτιο του 1921 σε ξενοδοχείο της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας. Πατέρας του ήταν ο γνωστός στρατιωτικός και θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Νονά του η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη Ανδριανού. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940. 

Είχε πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες θεατρικά έργα. Έκανε το ντεμπούτο του το 1940 στην οπερέτα του Στράους "Η Νυχτερίδα". Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο "Θέατρο Ρεξ" της Μαρίκας Κοτοπούλη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ανάμεσα σ΄ αυτά "Δωδεκάτη νύκτα", "Ριχάρδος Β'", "Ριχάρδος Γ'", "Άμλετ", "Τίμων ο Αθηναίος" (Σαίξπηρ), "Ημερολόγιο ενός τρελού" (Γκόγκολ), "Ιβάνωφ" (Τσέχωφ), "Ερρίκος Δ'" (Πιραντέλο).

Το 1943 - 1944 συμμετείχε στο θίασο Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1951 μετέβη στην Αμερική και Αγγλία, όπου και παρέμεινε επί διετία παρακολουθώντας την εξέλιξη του θεάτρου.

Από το 1953 που επέστρεψε μέχρι το 1959 συγκρότησε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη και το Γιώργο Παππά δικό τους θίασο και ανεβάζουν έργα όπως το "Νυφικό κρεβάτι", "Ο βροχοποιός" κ.ά., επιχειρώντας "τουρνέ" σε Κωνσταντινούπολη και Αίγυπτο.

Ξακουστή η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος Έφτασε". Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Ο Δημήτρης Χορν "άφησε" και δεκάδες μαγνητοφωνήσεις θεατρικών έργων.

Ξακουστό είναι το επτάχρονο ειδύλλιο με τη μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, την οποία ανάγκασε να κάνει έκτρωση στο παιδί τους αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Πολλά χρόνια αργότερα παραδέχτηκε πως "...η Έλλη δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου". Πριν όμως υπήρξε παντρεμένος με τη Ρίτα Φιλίππου.

Το 1967, χρόνια μετά το τέλος της σχέσης του με την Λαμπέτη παντρεύτηκε την Άννα Γουλανδρή (χήρα Παπάγου), η οποία είχε ήδη δύο παιδιά. Έζησαν μαζί μέχρι το θάνατο της το 1988.  Παρά τις ιδιοτροπίες του, ο συνδυασμός του ταλέντου με τη γοητεία και τη φινέτσα των τρόπων του τον ανέδειξε ως έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς.  Λέγεται πως κάποτε μετά από το τέλος μιας παράστασης στην οποία πρωταγωνιστούσε, ζήτησε συγγνώμη για την "άθλια" ερμηνεία του από τους θεατές, οι οποίοι παρ' όλα αυτά τον καταχειροκρότησαν.

Μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 - 1975. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1980 ίδρυσαν μαζί με τη σύζυγο του, Άννα Γουλανδρή, το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.

Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.

Ο Δημήτρης Χορν τα τελευταία τέσσερα χρόνια (απ' το 1994), έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Τελικά, πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998, ύστερα από πολύμηνη μάχη, με την επάρατη νόσο. Κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του βραβείο (Βραβείο Χορν), το οποίο απονέμεται σε νέους ηθοποιούς του θεάτρου.

Προς τιμήν του, το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο-Λύκειο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης ονομάστηκε "Δημήτρης Χορν".

Πολιτικές πεποιθήσεις και παρεμβάσεις

Ο Χορν δεν είχε αναπτύξει έντονη πολιτική δραστηριότητα και σπανιότατα εξέφραζε δημόσια τη γνώμη του για τα πολιτικά τεκταινόμενα. Παρόλα αυτά είχε συντηρητικές ιδέες και συνδέθηκε με τη δεξιά, ιδιαίτερα με την Νέα Δημοκρατία. Υπήρξε στενός φίλος με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ένιωθε αποστροφή για τον Ανδρέα Παπανδρέου.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ:

- "Μια ζωή την έχουμε" (1958)

- "Μια του κλέφτη" (1960) (για την ερμηνεία του σε αυτή την ταινία ο Χορν τιμήθηκε με βραβείο Α' ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1960)

- " Αλίμονο στους νέους" (1961)

- "Η κάλπικη λίρα" (1954)

-  "Το κορίτσι με τα μαύρα" (1956)

- "Ο μεθύστακας" (1950)

- "Η φωνή της καρδιάς" ( 1942)

- "Χειροκροτήματα" (1944)

- "Κυριακάτικο ξύπνημα" (1954)

- "Η Αθήνα τη νύχτα" (1962).

ΘΕΑΤΡΟ:

- Αλάτι και πιπέρι (1942) - Θίασος Κοτοπούλη

- Κυρία με τις καμέλιες (1942) - Θίασος Κοτοπούλη

- Φάντασμα του Μετροπόλ (1943) - Θίασος Κοτοπούλη

- Σύζυγοι με δοκιμή (1943) - Θίασος Κατερίνας

- Παράξενο ιντερμέτζιο (1943) - Θίασος Κατερίνας

- Ρομάντζο (1944) - Θίασος Κατερίνας

- Θυσία (1944) - Θίασος Αρώνη-Χορν

- Δωδέκατη νύχτα (1945) - Θίασος Μανωλίδου-Χορν

Βασιλικό (Εθνικό) Θέατρο 1946-1950:

- Ρουί Μπλας

- Άνθρωπος και υπεράνθρωπος

- Ριχάρδος Β΄

- Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι

- Κουρέας της Σεβίλης

- Βολπόνε

- Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης

- Ανυπόμονη καρδιά

Θίασος Λαμπέτη-Χορν Παππά 1952-1955:

- Βαθιά γαλάζια θάλασσα

- Νόρα

- Αγαπούλα

- Τρεις άγγελοι

- Γαλάζιο φεγγάρι
- Μια γυναίκα χωρίς σημασία

 Θίασος Μουσούρη 1955-56:
- Πρόσκληση στον Πύργο
 - Το τελευταίο βαλς

Θίασος Λαμπέτη Χορν 1956-1959:

- Αριστοκρατικός δρόμος

- Βροχοποιός

- Ζίζη

- Νυφικό κρεβάτι

- Παιχνίδι της Μοναξιάς

- Βάβας

- Μαθήματα γάμου

- Εταιρεία θαυμάτων

- Ρομανσέρο

- Εραστής από χαρτόνι

Θίασος Δημήτρη Χορν:

- Ο δειλός κι ο τολμηρός (1960-61)

- Αλίμονο στους νέους (1961)

- Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές (1962)

- Θωμάς ο δίψυχος (1962)

- Οδός Ονείρων (1962)

- Κορίτσια στον αέρα (1963)

- Ο ανθρωπάκος (1963)

- Ένα φιλί μπροστά στον καθρέφτη (1963)

- Το ημερολόγιο ενός τρελού (1963-64)

- Δικέφαλος Αετός (1964)

- Ένας έρωτας που δεν τελειώνει ποτέ (1964)

- Ο Κοζάκος (1964)

Εθνικό θέατρο 1964-65:

- Λορεντζάτσιο

- Το ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα

Επίσης ως θιασάρχης:

- Το αυγό (1966)

- Ιβάνοφ (1967)

- Δον Ζουάν (1968)

- Η καλή καρδιά της Ελεωνόρας (1968)

- Σλουθ (1970)

- Ριχάρδος Γ΄ (1980)

- Τίμων ο Αθηναίος (1980)

- Άρχουσα τάξη (1981)

- Χιτ (1981)

- Ερρίκος ο Δ΄ (1982)

- Αρχιμάστορας Σολνές (1983)

- Ο Πέτρος και ο λύκος (1993)

ΡΗΣΕΙΣ:

"Ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι ήταν λάθος μου να γίνω ηθοποιός"

"Μη φοβάσαι το τρακ. Πηγαίνει πάντα εκεί, όπου υπάρχει ταλέντο"

"Δεν αρκεί να θέλεις κάτι. Πρέπει να είσαι και έτοιμος να παλέψεις γι' αυτό"

"Κανένα ελάττωμα δεν μπορεί να σου στερήσει την επιτυχία" (Ο ίδιος δεν έβλεπε τους συμπρωταγωνιστές του στη σκηνή, επειδή είχε μυωπία)

"Δεν είναι κακό να βασανίζεσαι. Κακό είναι να βαριέσαι"

"Η επιτυχία είναι εξίσου δύσκολη να τη χειριστείς, με την αποτυχία"

ΓΝΩΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ:

- "Ηθοποιός σημαίνει φως"

- "Οι θαλασσιές οι χάντρες"

- "Ποιος το ξέρει"

- "Ας είναι καλά το γινάτι σου"

- "Πες μου μια λέξη"
- "Το πάρτυ"

ΠΗΓΗ: wikipedia