Το χρέος του ηθοποιού

Ο ηθοποιός είναι ένας άνθρωπος με πολλά καθήκοντα φορτωμένα στις πλάτες του. Όταν ένας ηθοποιός δουλεύει μόνο από τη μια πλευρά το πιθανότερο είναι να αποτύχει, όταν δηλαδή η προσπάθεια του περιορίζεται μόνο στο πως να μάθει να παίζει είναι σαν να πλατσουρίζει σε ρηχά νερά και δεν βουτάει μέσα στον ωκεανό να εξερευνήσει ολόκληρο το βυθό.

Ο ηθοποιός είναι απαραίτητο να δουλέψει με τον εαυτό του, με τη ψυχή του, να μάθει να τα αγαπά. Να μάθει να ζει στο τώρα, να κλειδαμπαρώνει το μυαλό του και να ακολουθεί μόνο την ορμή του. Έτσι θα βρίσκεται στην εσωτερική σιωπή, στην ήσυχη ροή. Αν καταφέρει όλα αυτά και κυρίως να αγαπήσει τον εαυτό του τότε θα τρέφει αγάπη για όλους τους ανθρώπους, θα γίνει φιλάνθρωπος και θα έχει λόγο που θα θέλει να ανέβει στη σκηνή και να φέρει το θέατρο. Θα το κάνει για τον κόσμο, για να του περάσει κάτι από το φως του όχι όμως για να καλύψει το ναρκισσισμό του.

Με αυτό τον τρόπο θα πει στο κοινό ότι δεν μπορεί να πει μεμονωμένα, θα δώσει δηλαδή κάτι στον καθένα ξεχωριστά, ταυτόχρονα ωστόσο που θα λειτουργήσει καλύτερα και από προσωπική συμβουλή. Και αυτό γιατί όλο αυτό θα επιδράσει από το εσωτερικό του θεατή δεν θα είναι απλώς ένα εξωτερικό ερέθισμα. Έτσι ένα λιθαράκι θα χει συμπληρωθεί στη ψυχή του και αυτό μόνο αν ο ηθοποιός φέρει αληθινά το θέατρο και αφήσει όλη του την ενέργεια να ρεύσει. Όμως για να έχεις το χάρισμα της αίσθησης του αληθινού και της φιλανθρωπίας είναι σημαντικό να φέρεσαι με αγνότητα και ευλάβεια και στο θέατρο και στους ανθρώπους που υπηρετείς.

Ο ηθοποιός δεν είναι απλά ένα επάγγελμα. Αν γεννήθηκες με την αποστολή αυτή οφείλεις να το κάνεις. Είναι χρέος σου! Θα ανοίξεις το σώμα σου και θα χύσεις το αίμα και τη ψυχή σου για τους ανθρώπους. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει να δουλέψεις με το σώμα σου με τόση δύναμη και πίστη όπως ένας χορευτής. Με τη φωνή σου με τόση ακρίβεια και προσοχή μην την τραυματίσεις και να μπορεί να συνοδεύσει μια μελωδία.

Αφού λοιπόν έχεις επιλύσει τα τεχνικά ζητήματα αλλά και τα υπαρξιακά Ήρθε η ώρα να επιλύσεις και τις εγκυκλοπαιδικές σου γνώσεις. Μαθηματικά, φυσική, οικονομικά, πολιτικά, ιστορία δεν αρκεί μόνο να είσαι φίλος της τέχνης γιατί οι άνθρωποι για τους οποίους μοχθείς δεν ανήκουν όλοι στη δική σου τέχνη και πρέπει να βρεις γέφυρες και με εκείνους γιατί όπως σέβεσαι τους ίδιους οφείλεις να σεβαστείς και τις δικές τους αγάπες και να τις γνωρίσεις. Μην τις απορρίπτεις επειδή νομίζεις πως δεν συνδέονται με τον τομέα σου.

Είναι λειτούργημα λοιπόν το έργο αυτό. Είναι τόσο σημαντικό όσο και εκείνο του παιδαγωγού. Ο παιδαγωγός έχει να κάνει με παιδιά ο ηθοποιός και με ενήλικες. Φανταστείτε λοιπόν ότι αφού οι άνθρωποι ήταν κάποτε παιδιά δεν κουβαλάνε μόνο προβλήματα του παρόντος μα και του παρελθόντος. Και όλα αυτά καλείται ο ηθοποιός να τα αγγίξει και να τα ταρακουνήσει με ένα μόνο όπλο τη γνησιότητα της ψυχής του.

Της Μαρίας Φραγγεδάκη, 27/6/18