Πρόσωπο- Νίτσα Μαμουζέλου

Η Νίτσα Μαμουζέλου είναι ένα νέο πρόσωπο που έχει κάνει αίσθηση και έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στην κωμωδία "Το Ελεύθερο ζευγάρι" των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου που ανεβαίνει στο Θέατρο Μπέλλλος μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου.  Παίζει πιάνο, κιθάρα, τραγουδάει, έχει γράψει ένα θεατρικό μονόλογο, ένα μονόπρακτο και ένα διήγημα.  Αντιμετωπίζει με μεγάλο σεβασμό την τέχνη που διάλεξε να υπηρετήσει και με σταθερά και σίγουρα βήματα διεκδικεί την θέση της στον σκληρό κόσμο του θεάματος.  Ας την γνωρίσουμε καλύτερα. Καλή ανάγνωση.

-Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νάξο. Από μικρή ήξερα ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο. Οι γονείς μου και η αδερφή μου με στήριζαν πάντα. Στην Αθήνα ήρθα μόλις τελείωσα το λύκειο και έδωσα εξετάσεις στο εθνικό θέατρο. Πέρασα στην πρώτη φάση, αλλά δεν πήγα να δώσω στη δεύτερη, καθώς οι δάσκαλοι που ήθελα να με διδάξουν τότε, δίδασκαν στη σχολή του Γιώργου Αρμένη. Έτσι έδωσα εξετάσεις στο Νέο Ελληνικό θέατρο του Γιώργου Αρμένη, απ' όπου και αποφοίτησα πρώτη σε βαθμολογία στο έτος μου. Αγαπώ πολύ τη μουσική, παίζω πιάνο κιθάρα και τραγουδάω οπότε μου δοθεί η ευκαιρία σε μουσικές σκηνές. Έχω γράψει ένα θεατρικό μονόλογο και ένα μονόπρακτο έργο, τώρα τελειώνω και ένα μικρό διήγημα.

-Πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός; 
Το πως πραγματικά δεν το γνωρίζω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός. Και δεν ήταν απλώς ένα θέλω ... είχα ανάγκη να ασχοληθώ με το θέατρο. Έψαχνα χρόνια μέσα μου να καταλάβω το γιατί, καθώς από παιδί δυσκολευόμουν τρομερά όταν βρισκόμουν σε μέρη με πολύ κόσμο. Με θυμάμαι πάντα να απομονώνομαι να γράφω, ή να παίζω πιάνο και δεν μου άρεσε ποτέ να εκτίθεμαι! Μου άρεσε να δημιουργώ μόνη μου, γιατί έτσι ένιωθα ότι έφτιαχνα έναν κόσμο μόνο δικό μου, που δεν μπορούσε να βρει κανείς κι έτσι ηρεμούσα και ένιωθα ασφάλεια. Ακόμα και να διάβαζε κάποιος τα γραπτά μου, στον κόσμο μου δεν μπορούσε να μπει, πάρα μόνον στον κόσμο που θα δημιουργούσε η δική του φαντασία. Αναρωτιόμουν λοιπόν πως γίνεται να θέλω να ακολουθήσω μια τέχνη που υπέρ εκτίθεσαι, που πρέπει να "ανοίξεις" για να μπορείς να εμβαθύνεις και στη συνέχεια να μεταφέρεις κόσμους στους άλλους και τέλος να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι το αποτέλεσμα της δουλειάς μου δεν θα εξαρτάται ποτέ μόνο από μένα. Στην πορεία κατάλαβα ότι το θέατρο για μένα είναι ο "Πάρκερ" μου (ο τίγρης απ' την ταινία του Ανγκ Λι "Η ζωή του ΠΙ" ).

-Είχατε κάποιον άλλο προσανατολισμό πριν ασχοληθείτε με τον χώρο; 
Όχι

-Ποιο είναι το πιο σημαντικό κριτήριο όταν επιλέγετε μια συνεργασία; 
Η κοινή εσωτερική ανάγκη, το όραμα και η εμπιστοσύνη.

-Αγαπημένος ρόλος, συγγραφέας, ηθοποιός;
Ονειρεύομαι συνεργασίες, όχι ρόλους. Όποτε καταφέρνω να ζήσω το ρόλο μου, ανεξάρτητα απ το πόσο γοητευτικός είναι ένας ρόλος, είναι μια αίσθηση μαγική πάντα. Οι συνεργασίες όμως με ενδιαφέροντες και παθιασμένους ανθρώπους είναι αφενός σπάνιες, αφετέρου τότε είναι που βουτάς πραγματικά στα βαθιά.

-Τι αισθανθήκατε την πρώτη φορά που βρεθήκατε στην σκηνή; 
Την πρώτη φορά που βρέθηκα πάνω στη σκηνή ένιωσα ότι μέσα μου άναψε μια φωτιά που δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ.

-Ποια ήταν η πιο αμήχανη ή αστεία επαγγελματική σας στιγμή; 
Αμήχανη επαγγελματική στιγμή που θα θυμάμαι πάντα, ήταν πριν τρία χρόνια που έπαιζα στο θέατρο κωμωδία ενώ είχα χάσει έναν πολύ αγαπημένο μου άνθρωπο μια μέρα πριν.

-Σας έχει ποτέ απογοητεύσει το επάγγελμα που ακολουθήσατε; 
Δυστυχώς ναι. Με απογοητεύουν συχνά άνθρωποι που εκμεταλλεύονται αυτή τη σπουδαία τέχνη για προσωπικούς σκοπούς.

-Είχατε κάποιο πρόσωπο που να λειτούργησε σαν ερέθισμα να ασχοληθείτε με τον χώρο; 
Όχι. Υπάρχουν άνθρωποι στην οικογένεια μου που ασχολήθηκαν με το θέατρο κάποτε, αλλά αυτό το έμαθα αφού είχα ήδη αποφασίσει τι θέλω να κάνω.

-Πως αντιμετωπίζετε τις θετικές και πως τις αρνητικές κριτικές; 
Με αφορά η γνώμη των ανθρώπων που εκτιμώ και εμπιστεύομαι. Επίσης δίνω πολύ προσοχή στο ένστικτο μου.

-Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι; 
Προσανατολίζομαι στο να κάνω δικές μου δουλειές κάποια στιγμή. Έχω κάποια πράγματα να μοιραστώ με τους ανθρώπους που ουρλιάζουν μέσα μου και τώρα αισθάνομαι έτοιμη να το κάνω.

-Τι επιθυμείτε για τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από σήμερα; 
Να είμαι υγιής εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ. Όλα τ' αλλά θεωρώ ότι εξαρτώνται από εμάς.

-Πείτε μας που σας βλέπουμε αυτή την περίοδο (και δυο λόγια για την παράσταση) 
Βρίσκομαι στο θέατρο Μπέλλος στην Πλάκα μαζί με τον Γιώργη Κοντοπόδη, με την κωμωδία των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε "Το Ελεύθερο ζευγάρι", σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου.

-Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην παράσταση (μιλήστε λίγο για αυτό) 
Η Αντωνία είναι μια γυναίκα εγκλωβισμένη στις ανασφάλειες της για χρόνια. Η κατάσταση φεύγει απ' τον έλεγχο της και αγγίζει σχεδόν τα άκρα, όταν ο άντρας της, παραδέχεται ότι έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. Δεν γνωρίζει ούτε η ίδια μέχρι που είναι ικανή να φτάσει μέχρι που το μυαλό της ξαφνικά αλλάζει πορεία και μπαίνει επιθετικά στο παιχνίδι..