Πρόσωπο - Μαρίνα Τριανταφύλλου

Η Μαρίνα Τριανταφύλλου έχει ένα από τα πιο εκφραστικά πρόσωπα στον χώρο του θεάτρου. Με μεγάλα εκφραστίκα μάτια που σε μαγνητίζουν μέσα στο βλέμμα τουςκαι φυσική ομορφιά θα ήταν πολύ εύκολο να να βρεί μια θέση σε μιά θεατρική σκηνή. Είναι όμως κάτι πολύ παραπάνω. Είναι μία ηθοποιός με μεγάλες δυνατότητες και ένα μέλλον που απλώνετει γενναιόδωρα μπροστά της. Την συναντήσαμε στην σκηνή του Θεάτρου Αργώ όπου ερμηνεύει την Κλυταιμνήστρα σε μια παρωδία της Ιφιγένειας στην "Ιφιγένεια εν γένει...Tragic" της Λίλιαν Δημητρακοπούλου και μας απάντησε σε μια σείρα ερωτήσεων. Κυρίες και κύριοι....η Μαρίνα Τριανταφύλλου αποκαλύπτεται.

- Πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Από μικρή ακόμα ηλικία θυμάμαι, ήξερα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός.
Παρακολουθούσα με τις ώρες τις εκφράσεις των ανθρώπων όταν μιλούσαν, τα συναισθήματα που ζωγραφίζονταν στα πρόσωπα τους όταν γελούσαν, όταν έκλαιγαν.
Έχω πιάσει αμέτρητες φορές τον εαυτό μου να προσπαθεί να μιμηθεί αυτές τις εκφράσεις και μάλιστα με κίνδυνο να με αντιληφθούν.
Γυρνώντας από το σχολείο στεκόμουν μπροστά σε παλιά εγκαταλελειμμένα κτήρια και κάθε φορά ζωντάνευε μπροστά στα μάτια μου και μια διαφορετική ιστορία, στην οποία εγώ είχα και διαφορετικό ρόλο. Αυτό το κάνω ακόμα και τώρα, όταν βρεθώ μπροστά σε κλειστά σπίτια και μαγαζιά, ζωντανεύει όλη η γειτονιά μπροστά μου.
Μου άρεσε να κάνω τον κόσμο να γελάει, και να υποδύομαι διάφορους ρόλους.
Δεν ήμουν όμως από τα παιδάκια που το έλεγαν, ούτε καν στους γονείς τους .
Μια ωραία μέρα λοιπόν αποφάσισα να πάω σε δραματική σχολή, το ίδιο βράδυ το ανακοίνωσα στους δικούς μου –ακολούθησε για λίγο σιωπή- (επειδή δεν το είχαν ξανακούσει μάλλον τους εξέπληξα).
Κατάλαβαν πως δεν έκανα πλάκα, όταν το επόμενο βράδυ άργησα να γυρίσω κι όταν με έψαξαν τους είπα ότι είχα το πρώτο μου μάθημα.

- Είχατε κάποιον άλλο προσανατολισμό πριν ασχοληθείτε με τον χώρο;
Πριν την υποκριτική η αγάπη μου ήταν η ζωγραφική.
Μου άρεσε να εκφράζομαι μέσα από τα χρώματα και τα σχέδια και θέλοντας να εργαστώ πάνω σε αυτό επέλεξα την γραφιστική.
Έχω κάνει μάλιστα και κάποιες δικες μου δουλειές.
Από την ημέρα όμως που γράφτηκα στην δραματική σχολή, η γραφιστική μπήκε σε δεύτερη μοίρα και πλέον είναι μόνο χόμπι.

- Ποια λέξη ή φράση χρησιμοποιείτε κατά κόρον;
«Να ζεις, να αγαπάς και να ονειρεύεσαι»

 - Τι σας λείπει από τα παιδικά σας χρόνια;
Θα με έκρινα ως λίγο πιο ρομαντική απ΄ ότι συνηθίζεται στην εποχή μας.
Από τα παιδικά μου χρόνια μου λείπει η ανεμελιά της ηλικίας, οι φωνές και τα παιχνίδια στα πλακόστρωτα ακόμα και ο ήχος της λατέρνας τις Κυριακές τα πρωινά.
Μεγάλωσα σε μια γειτονιά στον Πειραιά όπου η δική μας γενιά ήταν και η τελευταία που έπαιζε στην γειτονιά.
Μετά από μας αυτό το ποδοβολητό και οι φωνές σταμάτησαν.
Όχι ότι δεν τα ευχαριστήθηκα, κάθε άλλο.
Αν όμως υπήρχε ακόμα αυτή η βοή των παιδικών γέλιων, φωνών , ο ήχος της μπάλας να ¨μπισταει¨ στα πεζοδρόμια …ίσως τότε, αν έβλεπα ακόμα αυτές τις εικόνες από άλλα παιδιά,  να μην μου έλειπε τόσο.

- Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Να περνώ χρόνο με την οικογένεια μου, με τους φίλους μου, με τα σκυλάκια μου.
Όταν αφιερώνεις τόσο χρόνο στην δουλειά σου και ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος σαφώς χρειάζεται και να ξεκουράζεσαι αλλα η επικοινωνία και η συντροφιά με τους ανθρώπους σου ή γενικά με τα πλάσματα που έχεις στην ζωή σου ίσως μπορούν να σε ξεκουράσουν περισσότερο ψυχικά και να σε ανανεώσουν.

- Τι αγαπάτε και τι όχι στην Αθήνα;
Στην Αθήνα, αγαπώ τις ώρες που ησυχάζει …που ανάβουν τα φώτα και όλα φαίνονται τόσο ήρεμα σε αντίθεση με τις ώρες αιχμής που μεταμορφώνεται σε θηρίο.

- Ποιο είναι το πιο σημαντικό κριτήριο όταν επιλέγετε μια συνεργασία;
Κυρίως το κείμενο  είναι αυτό που θα με κάνει να επιλέξω.
Φυσικά παίζουν μεγάλο ρόλο και οι υπόλοιποι παράγοντες, συνάδελφοι, σκηνοθέτης.
Για μένα είναι βασικό να εκτιμώ και να σέβομαι τους συναδέλφους μου όχι μόνο ως προς το υποκριτικό ή σκηνοθετικό τους ταλέντο άλλα και ως ανθρώπους.
Φυσικά αυτό δεν μπορείς να το κρίνεις πάντα μέχρι να συνεργαστείς μαζί τους, οπότε ξεκινώ από το κείμενο και τον ρόλο και σιγά σιγά έρχονται και τα υπόλοιπα.

- Εάν βρίσκατε μια χρονομηχανή, πού θα επιλέγατε να ταξιδέψετε;
Θα ήθελα να ταξιδέψω σε μια λίγο πιο ρομαντική εποχή.
Μάλλον έχω επηρεαστεί από τις ιστορίες που μου έλεγε μικρή ο παππούς μου λογω καταγωγής, ήταν από την Ζάκυνθο, οπότε οι ρομαντικές ιστορίες και οι καντάδες που μας έκανε κατά καιρούς  με έχουν κάνει να αναρωτιέμαι αρκετές φορές πως θα ήταν να ζεις σε εκείνη της εποχή.

- Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος? Έχω πολλούς.  Ο μεγαλύτερος όμως νομίζω πως είναι αυτός του χρόνου.
Όχι απαραίτητα σε σχέση με την ηλικία. Όχι, η κάθε ηλικία έχει τα ωραία της.
Ο χρόνος σε σχέση με την ταχύτητά του. Που περναει και δεν καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα πέρασε….

-Τι έχετε μετανοιώσει και εάν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω, δεν θα ξανακάνατε;
Δεν θα έλεγα πως έχω μετανιώσει για κάτι, έχω αναθεωρήσει όμως σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις και τις ¨δεύτερες ευκαιρίες¨ που δίνουμε στους ανθρώπους.
Μου αρέσει να συζητάω τις διαφορές μου και ακόμα κι αν έχει προηγηθεί παρεξήγηση δεν κρατώ κακίες, η ζωή είναι μικρή.
Σε οποιαδήποτε σχέση έχουμε αναπτύξει, συναδελφική, φιλική ή ερωτική, ο διάλογος και ο σεβασμός της άποψης του άλλου δεν οδηγεί ποτέ σε μονόδρομο.
Ισα ισα, θεμελιώνει.

- Αγαπημένος ρόλος, συγγραφέας, ηθοποιός;
Πολλοί. Δεν ξεχωρίζω κάποιον που να αγαπώ περισσότερο, τουλάχιστον προς το παρόν.
Σίγουρα όμως θα αγαπήσω όποιον ρόλο αποφασίσω να υποδυθώ.

- Ποια ήταν η πιο αμήχανη ή αστεία επαγγελματική σας στιγμή;
Αμήχανη θα έλεγα πως ήταν η στιγμή που πάτησα στην σκηνή του θεάτρου στις εισαγωγικές εξετάσεις του Υπ. Πολιτισμού.
Έτρεμα ολόκληρη και θυμάμαι ότι προσπαθούσα να κρατήσω τα γόνατα μου να μην λυγίσουν από το άγχος.
Αστείες έχουν υπάρξει πολλές που άλλο να σας τις διηγηθώ κι άλλο να τις ζείτε!!!!

 - Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο επίτευγμά σας;
Το επίτευγμά μου αν θα μπορούσα να το ονομάσω έτσι, είναι η υπομονή και η επιμονή που είχα για να κυνηγήσω αυτό που αγαπώ.

- Είχατε κάποιο πρόσωπο (εντός ή εκτός χώρου) που να λειτούργησε σαν ερέθισμα να ασχοληθείτε με τον χώρο;
Πάντα θαύμαζα αρκετούς ηθοποιούς, αλλά όχι σαν ερέθισμα δεν μπορώ να πω πως λειτούργησε κανένας συγκεκριμένα.

- Πως αντιμετωπίζετε τις θετικές και πως τις αρνητικές κριτικές;
Μια κριτική είναι το αποτέλεσμα που είχε η δουλειά σου , αφού η δουλειά του ηθοποιού είναι να εκτίθεται στον κόσμο.
Εκεί ή τους παίρνεις μαζί σου ή όχι.
Η κριτική είναι φυσικό επακόλουθο και είναι άκρως αποδεκτή είτε θετική είτε αρνητική.
Φυσικά και μια θετική κριτική με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη αφού είναι η επιβράβευση των κόπων μου.

- Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Ένα βήμα κάθε φορά.
Προς το παρών θα ήθελα να συνεχίσω να παίζω στο θέατρο για πολλά χρόνια ακόμα.

- Πείτε μας που σας βλέπουμε αυτή την περίοδο και δυο λόγια για την παράσταση
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο θέατρο Αργώ, στο Μεταξουργείο, με την θεατρική ομάδα theatreloi, η οποία απαρτίζεται από 7 νέους ηθοποιούς , γεμάτους όρεξη , ταλέντο και μεράκι για το θέατρο.
Η παράσταση ονομάζεται Ιφιγένεια εν γένει…tragic, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Λίλιαν Δημητρακοπούλου και παίζεται κάθε Τετάρτη στις 21:00.
Πρόκειται για μια συρραφή -παρωδία των δυο τραγωδιών του Ευριπίδη , Ιφιγένεια εν Αυλίδι και Ιφιγένεια εν Ταύροις όπου η γνωστή σε όλους μας ιστορία μεταπηδά στο σήμερα και παίρνει άλλη τροπή.
Μια διαφορετική εκδοχή της Ιφιγένειας, που φυσικά θίγει επίκαιρα θέματα, όπως την έπαρση και την απληστία, αλλά με έναν μοναδικό  κωμικό τρόπο που ξέρει πολύ καλά να κάνει η Λιλιαν Δημητρακοπούλου.

- Ποια είναι τα επόμενα σας επαγγελματικά βήματα;
Μέχρι τώρα γίνονται ακόμα συζητήσεις.
Δεν έχω κάτι που θα μπορούσα επίσημα να ανακοινώσω.