Συνέντευξη - Ζήσης Ρούμπος

Ο Ζήσης Ρούμπος έχει διαγράψει μια σπουδαία πορεία για πάνω από μια δεκαετία στον χώρο του θεάτρου, όχι μόνο ως stand up comedian.  Από το χρόνια του Νοσφεράτους Διδόντικους (μυθικά παράσταση για μένα) μιας low budget παράστασης, στην τηλεόραση και φέτος σε μια πρωτότυπη επιθεώρηση-sketchy comedy την χαρακτηρίζει ο ίδιος- ο δρόμος δεν ήταν πάντα ρόδινος αλλά αν έχεις ταλέντο και πίστη σε αυτό που υπηρετείς σίγουρα θα βρεις τον δρόμο σου.  Με αφορμή την παράσταση "Τι ζούμε" που ανεβαίνει στο Θέατρο Βέμπο είχαμε μια όμορφη συζήτηση με τον Ζήση Ρούμπο την οποία ελπίζουμε να απολαύσετε όσο κι εμείς.

-Θεωρώ ότι είστε ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους αυτού που λέμε σωματικό θέατρο.  Πώς σας προέκυψε η ενασχόληση με το είδος;
Δεν ξέρω αν είμαι ο καλύτερος εκπρόσωπος του σωματικού θεάτρου στην Ελλάδα. Ξέρω όμως ότι είναι ένα είδος που αγάπησα από το ξεκίνημα μου σε αυτόν τον χώρο, γιατί μου έδωσε τα περισσότερα εργαλεία για να εκφραστώ σε αντίθεση με το κλασικό θέατρο/ρεπερτόριο. Έτσι πήρα από πολύ νωρίς την απόφαση ότι αυτό με ενδιέφερε να κάνω και ασχολήθηκα σχεδόν αποκλειστικά με αυτό.

-Ποιοί κωμικοί σας επηρέασαν στο ξεκίνημά σας;
Μεγάλωσα βλέποντας πολύ κινηματογράφο. Όλη μου η παιδική ηλικία είναι χρωματισμένη από τις ερμηνείες των Τσάπλιν, Μπάστερ Κήτον, Τζέρρυ Λούις, Ντάννυ Κέι. Αργότερα Τζιμ Κάρρει, Έντι Μέρφι και Τζον Κλιζ (Monty Python).

-Από την ομάδα Ex-Animο στο θέατρο και στο stand up, και μετά στην τηλεόραση και τώρα επιθεώρηση.  Πόσο δύσκολος ή εύκολος ήταν αυτός ο δρόμος;
Περισσότερο δύσκολος απ’ ότι εύκολος θα έλεγα, χωρίς διάθεση γκρίνιας. Απλά, το να κάνεις καλλιτεχνικό επάγγελμα σε μία χώρα που έχει τεράστιες ελλείψεις στο θέμα στήριξης νέων ταλέντων/δημιουργών, περιλαμβάνει μεγάλες θυσίες και ένα τίμημα που το πληρώνει μόνο αυτός που πραγματικά το λέει η καρδιά του.  Με πιο απλά λόγια: ο δρόμος αυτός είχε πολύ πείνα μέσα και τρομερή ανασφάλεια για το μέλλον. Δεν θα τον άλλαζα όμως με τίποτα.

-Η τελευταία σας δουλειά στην τηλεόραση δεν είχε την πορεία που περιμέναμε.  Τι πιστεύετε ότι δεν δούλεψε;  Θα επιστρέφατε στην τηλεόραση;
Είναι πολλοί οι παράγοντες που συντέλεσαν στο να μην συνεχιστούν οι ‘Άσφαιροι’. Εγώ κρατάω μόνο τα δικά μου λάθη σε αυτό το εγχείρημα, ως μάθημα για το μέλλον. Νομίζω αν την ξαναέκανα, πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Φυσικά και θα επέστρεφα στη τηλεόραση, αρκεί να με ενδιέφερε η δουλειά και οι συντελεστές της.

-Είναι εύκολος ο κωμικός αυτοσχεδιασμός και τι προετοιμασία απαιτείται για κάτι τέτοιο;
Δεν μπορώ να πω ότι είναι εύκολο, γιατί χρειάζεται ένας συνδυασμός εργαλείων που πρέπει να έχει κανείς κατακτήσει πριν το δοκιμάσει. Χρειάζεται πρόβα σε ομαδικό επίπεδο, αυτογνωσία και απόλυτη απελευθέρωση σε σχέση με την έκθεση στη βλακεία και στο απρόοπτο.

-Σας συναντάμε φέτος στην παράσταση "Τι ζούμε;" με ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών.  Τι να περιμένουμε να δούμε στην παράσταση;
Ένα sketch comedy όπως μας αρέσει να κάνουμε συχνά με τα παιδιά, 2 ώρες αβίαστου γέλιου.

-Μέσα από τα σκετς (facebook, ikea, γυμναστήρια κ.α) περνούν όλες οι παθογένειες της νεοελληνικής πραγματικότητας.  Είμαστε έτοιμοι να τις αλλάξουμε;
Μονολεκτικά: όχι. Αλλά δεν είμαι σίγουρος και ότι θέλουμε κιόλας.

-Στην σκηνή συνυπάρχετε με ορισμένους σπουδαίους κωμικούς.  Παίρνετε στοιχεία απ΄αυτούς;
Όποτε βρίσκομαι στη σκηνή με συνεργάτες σαν και τα παιδιά (με τα οποία συνεργάζομαι χρόνια), νιώθω μία ασφάλεια και σιγουριά γιατί όλοι τους έχουν ένα εξαιρετικό κωμικό ρυθμό και μία ετοιμότητα που δεν έχω συναντήσει αλλού. Γι’ αυτό άλλωστε ανεβάζουμε μαζί παραστάσεις, χρόνια τώρα.

-Αισθάνεστε υπερήφανος με το αποτέλεσμα του "Τι ζούμε" ;
Αισθάνομαι χαρούμενος που συμμετέχω σε ένα τέτοιο εγχείρημα.

-Όταν ξεκινούσατε περιμένατε μια τέτοια θετική εξέλιξη;
Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για την αποδοχή που θα έχει μία παράσταση. Όταν όμως αυτή έρχεται, σίγουρα παίρνεις δύναμη.

-Νιώθετε ανασφάλεια μέσα σε έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο;
Καθόλου. Μετά από 17 χρόνια, ξέρω ακριβώς τι μπορώ να κάνω και τι δεν θα δοκιμάσω ποτέ. Ξέρω επίσης ότι δεν έχω να χωρίσω τίποτα με κανέναν, οπότε κοιμάμαι ήρεμος.

-Θεωρείτε ότι βρίσκεστε στο ζενίθ της καριέρας σας;
Όχι ακόμα. Το 2019 θα είναι το ζενίθ μου.

-Θα παροτρύνατε κάποιον νέο να ασχοληθεί με τον κωμικό αυτοσχεδιασμό στην Ελλάδα;
Όχι μόνο παροτρύνω αλλά διδάσκω κιόλας νέους ανθρώπους, στη δραματική σχολή Ίασμος. Πώς αλλιώς θα υπάρξει συνέχεια σε αυτή την υπέροχη τέχνη;

-Τι απαντάει ο Ζήσης Ρούμπος στο ερώτημα Τι ζούμε;
Ζούμε ένα όνειρο μίας λιβελούλας που έχει κουρνιάσει πάνω σε ένα νούφαρο που πηγαίνει προς έναν καταρράκτη. Αλλά ο καταρράκτης δεν είναι μεγάλος. Είναι γύρω στο ένα μέτρο και πέφτει μέσα σε μία πανέμορφη λίμνη.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.gr/2017/10/h.html#more

Του Μπίκου Περικλή, 18/12/17