
Στο πρώτο μονόπρακτο τo "Σοβαρό ατύχημα επιβάτη", που βραβεύτηκε στο Α’ Εργαστήρι θεατρικής γραφής του Εθνικού Θεάτρου, μεταφερόμαστε στην Θεσσαλονίκη του 2020. Δύο οικογένειες συγγενείς μεταξύ τους βασανίζονται από ένα περιστατικό που συνέβη στα παιδιά τους για το οποίο όμως δεν γνωρίζουν τίποτα. Ο γιος της μίας, ένοχος όπως φαίνεται για ένα περιστατικό εκφοβισμού που συνέβη στην κόρη της δεύτερης, θα έρθει αντιμέτωπος με τις ευθύνες του και τις επιλογές του.
Μια συγνώμη όμως είναι ικανή να διαγράψει ότι έγινε;
Στο πρώτο μέρος της παράστασης ο Κοραής Δαμάτης δημιουργεί ένα κλίμα φόβου για έναν άγνωστο εχθρό που παραμονεύει στο σκοτάδι και επιτείνεται κάθε φορά με το πέρασμα του μετρό και τον φόβο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο των γονιών για ένα νέο "ατύχημα". Απαγόρευση κυκλοφορίας, άνθρωποι ομοιόμορφα ντυμένοι για να αφομοιωθούν από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο επιτείνουν το ζοφερό μέλλον της κοινωνίας μας. Μόνη ελπίδα η νεολαία η οποία όμως έχει αναλωθεί στα δικά της "προβλήματα" και στον δικό της μικρόκοσμο όπου προσπαθεί ο ένας να κυριαρχήσει επί του άλλου, μία εικόνα μικρογραφία ενός γενικότερου κακού το οποίο επηρεάζει το σύνολο της κοινωνίας. Οι ηθοποιοί αποδίδουν τα μέγιστα αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον. Ο Βασίλης Αφεντούλης και η Ντέπυ Πάγκα ερμηνεύουν ταιριαστά τους γονείς που θεωρούν ότι έχουν καλή σχέση με το παιδί τους αλλά τελικά είναι απόμακροι και δεν γνωρίζουν τίποτα για αυτό. Απ'την άλλη το ζεύγος Πεφάνη - Στεφόπουλου είναι ένα ζευγάρι πιο σκληρό με το παιδί τους όχι όμως γιατί είναι βίαιοι αλλά γιατί φοβούνται αν το μεγαλώνουν σωστά και αν θα καταφέρει να επιβιώσει στον κόσμο. Τα δύο παιδιά καταφέρουν να αποδώσουν ιδανικά, ο μεν Τσιάλος τον επαναστάτη αλλά και φοβισμένο έφηβο και η δε Μιάρη το θύμα του εκφοβισμού αλλά ταυτόχρονα το κορίτσι που θέλει να διεκδικήσει αυτό που του αξίζει.

Ο Κοραής Δαμάτης σκηνοθετεί στα όρια μία παράσταση και από το φουτουριστικό αποστασιωποιημένο περιβάλλον περνάει σε μία βίαιη αντιπαράθεση σωματική και λεκτική. Νιώθεις ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς σκηνοθέτες αλλά πρόκειται για τον ίδιο ιδιοφυή άνθρωπο. Η Πεφάνη παίζει στα όρια της τρέλας και της παραφροσύνης και για μια ακόμα φορά καθηλώνει με την ερμηνεία της καταρρακώνοντας τον θεατή αφού πρώτα έχει τσακίσει τον εαυτό της. Ο Στεφόπουλος είναι ένας εξαιρετικά βίαιος και σκληρός πατέρας ο οποίος αδυνατώντας να δεχτεί το "πρόβλημα" που υπάρχει στην οικογένειά του το μετατωπίζει στους άλλους γιατί για αυτόν τα προβλήματα λύνονται με τα χέρια και όχι με τον διάλογο. Ο Αφεντούλης τέλος ερμηνεύει με συστολή έναν άνθρωπο που θέλει να βοηθήσει αλλά αμφιταλαντεύεται για το αν τελικά είναι σωστό αυτό που κάνει ή όχι. Μοναδικός για μια ακόμα φορά.
Το Delete-Διαγραφή είναι μία παράσταση που μας αφορά όλους. Είναι μία ωμή παράσταση με καθαρότητα λόγου και προθέσεων όπου δεν ωραιοποιεί και δεν προσπαθεί να κολακέψει καμία κατάσταση. Προσφέρει έναν γνήσιο θυμό, μια οργή και μια συγκίνηση που σε οδηγεί σε μια αλήθεια που είσαι υποχρεωμένος να την κοιτάξεις κατάματα. Γιατί άμα δεις το πρόβλημα πρέπει να το αντιμετωπίσεις.
Πληροφορίες για την Παράσταση:
http://quintatheater.blogspot.gr/2016/11/delete-underground.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου