Η Άποψή μας για την παράσταση «Δάχτυλο στο Μέλι» στο ELIART

Τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου βρεθήκαμε στο Θέατρο Eliart, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Το δάχτυλο στο μέλι» του Μίμη Καπέρδου, σε σκηνοθεσία Χρήστου Ευθυμίου και Μίμη Καπέρδου.

Μια ξεκαρδιστική κωμωδία παρεξηγήσεων μας γυρνά πίσω στην εποχή του ’80, την χρυσή εποχή, εκεί όπου το «μέλι» ήταν πολύ και πολλοί εκείνοι που ήθελαν να το γευτούν. Το ίδιο και οι ήρωες της ιστορίας μας, πιο συγκεκριμένα κάποιοι από αυτούς και ακόμη πιο συγκεκριμένα ο Δήμαρχος. Ένας απλός και λαϊκός άνθρωπος που χωρίς πολλές γνώσεις και πτυχία κατάφερε να γίνει Δήμαρχος και να πάρει τη θέση του πεθερού του, του πρώην Δήμαρχου. Μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων, συμπτώσεων, φόβου και απειρίας τελικά δεν καταφέρνει να καρπωθεί το «μέλι». Την ιστορία δένουν τα μέλη της οικογένειας του Δημάρχου, ο μελλοντικός γαμπρός του, η υπηρέτρια, ο κολλητός φίλος και ένας λιγάκι τρελός γραμματέας.

Μια κωμωδία που στους παλαιότερους κυρίως ίσως θυμίζει κάτι λόγω της εποχής στην οποία αναφέρεται αλλά παράλληλα με μια φρεσκάδα που δεν σε κάνει να χάσεις το ενδιαφέρον σου.

Έξυπνες ατάκες και χιούμορ μαζί με μια γρήγορη και ευχάριστη σκηνοθεσία, χωρίς υπερβολές κάνουν την ώρα των θεατών να περνά ευχάριστα. Το γεγονός ότι όλη η παράσταση εκτυλίσσεται στο σαλόνι του σπιτιού του Δημάρχου σου δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθείς μέσα από μια κλειδαρότρυπα τι ακριβώς συμβαίνει και παράλληλα σου δημιουργεί αγωνία για το αν κάποιος από τα μέλη θα κρυφακούει όπως εσύ και όλες οι δολοπλοκίες στο τέλος θα αποκαλυφθούν. Τα μπερδέματα και οι παρεξηγήσεις, το ένα μετά το άλλο, σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι πως στο τέλος θα έρθει η λύτρωση αλλά και πως θα γλιτώσουν.

Η σκηνοθετική ματιά των Χρήστου Ευθυμίου και Μίμη Καπέρδου σε κάνει να βρίσκεσαι σε εγρήγορση καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Οι στιγμές γέλιου αμέτρητες. Οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, βγάζοντας δυναμισμό και σιγουριά.

Η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της παράστασης σε έκαναν να ταυτιστείς με την εποχή στην οποία αναφέρονται και έντυναν το έργο με τον καλύτερο τρόπο. Η μουσική ήταν τόση όση χρειαζόταν, με το τραγούδι έκπληξη να κλέβει την παράσταση και να προκαλεί άφθονο γέλιο. Ο φωτισμός απλός, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι για να θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός σπιτιού.

«Το Δάχτυλο στο μέλι» για τους λάτρεις της κωμωδίας είναι ίσως μια καλή πρόταση, ένα ευχάριστο διάλειμμα για γέλιο.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://quintatheater.blogspot.com/2019/11/eliart_28.html#more

Της Κατερίνας Μπουκάλα, 03/12/19
Θεατρολόγος