Η Κασσάνδρα του Δ. Δημητριάδη είναι ένα πρόσωπο που πια δεν ευαγγελίζεται καταστροφές.
Αντιθέτως. Ευαγγελίζεται την επικράτηση του έρωτα και την επερχόμενη αυτοκρατορία του πόθου. Πρόκειται για ένα κείμενο-παρτιτούρα που φλέγεται στον πυρετό από λαχτάρα για ζωή εδώ και τώρα, μια λυτρωτική κατάβαση στον πυρήνα του ανθρώπινου πόθου με όχημα την Έλλη Τρίγγου.
Ο Θάνος Σαμαράς ανατέμνει την πυκνή και χειμαρρώδη γραφή του Δ. Δημητριάδη με το ιδιοσυγκρασιακό εικονοποιητικό του αλφάβητο, παραδίδοντας, έτσι όπως πολύ καλά γνωρίζει, μια λεπτοδουλεμένη χειροποίητη παράσταση, υπογράφοντας συνολικά τη δημιουργία της (σκηνοθεσία, κίνηση, σκηνικό, κοστούμια, φωτισμοί, σχεδιασμός ήχου).
Πολυσχιδής και ακούραστος, έχοντας μοιράσει τη ζωή του μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Ελλάδας, ο Θ. Σαμαράς είναι ευρύτερα γνωστός για τις ερμηνείες του στο θέατρο (“Καθαροι, Πια”, “Βρικόλακες” κ.ά.) και τον κινηματογράφο (“Delivery”, “Valse Sentimentale”, “Χώρα Προέλευσης” κ.ά.), ενώ πρόσφατα έκανε ιδιαίτερη αίσθηση η ματιά του στον σχεδιασμό και υλοποίηση της καμπάνιας “The Greeks” (2015-16), έπειτα από ανάθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Ο θεός Απόλλωνας ερωτεύεται την Κασσάνδρα, η οποία ζητάει ως αντάλλαγμα του έρωτά της την ικανότητα να μαντεύει αλάνθαστα το μέλλον. Ο Απόλλωνας της εκπληρώνει την επιθυμία, αλλά η Κασσάνδρα αθετεί την υπόσχεσή της και αρνείται να του δοθεί. Της ζητάει μόνο ένα φιλί. Εκείνη δέχεται και ο Απόλλωνας, ως τιμωρία θεού και εκδίκηση εραστή, φτύνει στο στόμα της μια κατάρα, να λέει την αλήθεια αλλά να μη την πιστεύει κανείς. Η Κασσάνδρα, ασφυκτιώντας στις συνέπειες αυτής της κατάρας αλλά και στο πείσμα της να ταυτίζεται μόνο με την αμόλυντη πνευματική και ιερατική της υπόσταση, απαρνούμενη την ανθρώπινη και την γυναικεία, συνειδητοποιεί το λάθος να αρνείται τη ζωώδη της φύση και κάνει έρωτα με τον Απόλλωνα. Η διαύγεια που την κατακλύζει από την έκσταση της ένωσης αυτής την οδηγεί στην υπέρβαση των απαγορεύσεων, των φόβων, της στέρησης και θέλει να προλάβει το κακό. Και το κακό είναι το ανολοκλήρωτο της ζωής· δηλαδή να αρνείσαι τη φύση σου και ό,τι σου ζητάει αυτή. Η γνώση που αποκτά την πλημμυρίζει με τη διάσταση εκείνη, που αυτό που λέει δεν είναι πια πρόγνωση κακού αλλά πρόγνωση καλού, μόνο. Αυτή είναι και η βαθύτερη μεταστροφή. Στον μονόλογο αυτό, εξαγγέλλει στο παρόν πια, ένα μέλλον στους ανθρώπους· να συναντηθούν ξεδιάντροπα με τον πόθο τους, όποιος κι αν είναι αυτός, όποια συνέπεια κι αν έχει αυτό. Η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή για να την ζήσεις χωρίς χαρά.
Δείτε το teaser της παράστασης
https://youtu.be/LLnRjPZf7nk
Δείτε περισσότερα για την παράσταση
https://www.facebook.com/mistersamaras
Hashtag #thenewcassandra
Σκηνοθεσία, κίνηση, σκηνικό, κοστούμια, φωτισμοί, σχεδιασμός ήχου: Θάνος Σαμαράς
Ερμηνεία: Έλλη Τρίγγου
Δραματουργία: Έρι Κύργια
Συνεργάτης στη διδασκαλία κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κυβέλη Δραγούμη
Προβολή-Επικοινωνία: Μαρία Αδαμοπούλου
Εκτέλεση Παραγωγής: Λία Κίκερη / ΕΩΣ - ΑΜΚΕ
Παραγωγή: Θοδωρής Παναγιωτόπουλος
Πληροφορίες
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.15
Ημερομηνίες: Από Παρασκευή 4 Μαΐου έως Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018
Διάρκεια: 70 λεπτά
Εισιτήρια: 12 (Κανονικό), 10 (Μειωμένο - Φοιτητών, Ανέργων, Άνω των 65, ΑΜΕΑ)
Προπώληση εισιτηρίων:
www.viva.gr/tickets/theater/ksenodoxeio-mpageion/o-euaggelismos-tis-kassandras
Χώρος διεξαγωγής: Ξενοδοχείο Μπάγκειον (Πλ. Ομόνοιας 18, Αθήνα, 105 52), Πληροφορίες - Κρατήσεις: 6936717347
Διαβάστε περισσότερα
Ο Θάνος Σαμαράς σπούδασε υποκριτική στη Royal Academy of Dramatic Art (RADA) στο Λονδίνο, αφού προηγουμένως σπούδασε Art & Design στο Guildhall University και έχοντας εγκαταλείψει σπουδές αρχιτεκτονικής στο London Metropolitan University. Ακολούθησε ένα internship στη Νέα Υόρκη στο Ontological Theater του σκηνοθέτη και συγγραφέα Richard Foreman.
Ως ηθοποιός στο θέατρο, ξεχώρισε για την ερμηνεία του ως Καρλ στο “Καθαροί, Πια” σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή (υποψήφιος για το βραβείο Χορν). Στη συνέχεια, ερμήνευσε τον Τρέμπλιεφ στον “Γλάρο” του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, τον Όσβαλντ στους “Βρικόλακες” του Ίψεν σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου στο Φεστιβάλ Αθηνών, τον ομώνυμο ρόλο στην “Τέταρτη Αδερφή” του Γ. Γκλοβάτσκι, σε σκηνοθεσία Σλόμποταν Ουνκόφσκι στο Εθνικό Θέατρο, τον Ντάρεν στο “Ο Κόσμος στο Βυθό” του Γκάρυ Όουεν σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου στο Θέατρο Αμόρε, τον Άντον στο “Eldorado” του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γιάνναρη κ.ά.
Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στις ταινίες “Χώρα Προέλευσης” (σκην. Σύλλα Τζουμέρκα / υποψηφιότητα Ά ανδρικού ρόλου Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου), “Δεμένη Κόκκινη Κλωστή” (σκην. Κώστα Χαραλάμπους), “Valse Sentimentale” (σκην. Κωνσταντίνας Βούλγαρη / υποψηφιότητα Ά ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), “Delivery” (σκην. Νίκου Παναγιωτόπουλου / διαγωνιστικό τμήμα Φεστιβάλ Βενετίας), “Όλο το Βάρος του Κόσμου” (σκην. Θάνου Αναστόπουλου), “Μια μέρα Τη Νύχτα” (σκην. Γιώργου Πανουσόπουλου) κ.ά.
Ως art director, σχεδίασε και φωτογράφησε τη καμπάνια προγράμματος της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση “The Greeks” καθώς και της παράστασης “Post Inferno” σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, για τον ίδιο οργανισμό. Με την ίδια ιδιότητα εργάστηκε επίσης στις παραστάσεις Χρονικό Διάστημα της Λουκίας Μιχαλοπούλου (Θέατρο Τέχνης), Καυκασιανός Φοίνικας της Γιούλας Μπούνταλη (Χώρος Προσωρινός), Chez Alba της Έφης Γούση (Θέατρο Χώρα) και Ο Παπαγάλλος Μου, της Άννας Κοκκίνου (Θέατρο Σφενδόνη).
Ως φωτογράφος συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με Ιαπωνικά περιοδικά και βιβλία, κάνοντας την πρώτη του έκθεση φωτογραφίας στο Tokyo το 2008.
Δείτε περισσότερα για τον ίδιο, εδώ: www.donteverloveme.com/visuals.html
O Δημήτρης Δημητριάδης για τον Θάνο Σαμαρά
Τον Θάνο Σαμαρά τον γνωρίζω προ πολλού. Όσα όμως κι αν γνωρίζω από αυτόν, και δεν είναι καθόλου λίγα – λέω μερικά: πρωτοφανής οξυδέρκεια, ακατάβλητη τόλμη, αμιγής διανοητική, ψυχική και συναισθηματική παραβατικότητα, παντελής έλλειψη κοινοτοπίας και συμβατικότητας, αβυθομέτρητη ανάγκη υπέρβασης και αναζήτησης, εξίσου βαθιά ανάγκη δημιουργικότητας πέρα από στερεότυπα και συνήθειες.
Όλα τα εξαιρετικά χαρίσματά του, με προεξάρχον την ανένδοτα απρόσφορη ενδοτικότητά του σε οτιδήποτε φτηνό και τετριμμένο, άτολμο και περιορισμένο, τρέχον και ανούσιο, μόλις τώρα αρχίζουν να εκδηλώνονται, να μορφοποιούνται.
Θα τον χαρακτήριζα επίσης με όρους ανατρεπτικούς, ριζοσπαστικούς, δίνοντας στις λέξεις αυτές αυθεντικό νόημα, γιατί ο Θάνος Σαμαράς είναι φορέας εκρηκτικών υλών, είναι ένας καλλιτέχνης-βομβιστής, δεν χωράει σε σχήματα και πλαίσια κοινώς αποδεκτά και συνεπώς ανώδυνα, δεν χωράει παρά μόνο στο απεριόριστο άγνωστο.
Είναι πάνοπλος για υπερβάσεις και συγκρούσεις, προικισμένος για ό,τι αντιτίθεται στην ρουτίνα και στην μετριότητα. Η φύση του είναι το Εκπληκτικό.
Η Έλλη Τρίγγου, ηθοποιός της νεότερης γενιάς, αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2016. Πρωταγωνίστησε στο “Suntan”, ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, αποσπώντας το βραβείο Β Γυναικείου Ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου καθώς και το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενης Ηθοποιού στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Αυτήν την εποχή, πρωταγωνιστεί στο Γερμανικό web series “Just Push Abuba” παραγωγή της ZDF, συμμετέχει στην τρίτη σεζόν της βρετανικής σειράς ''The Durrells'', παραγωγή της ITV, όπως και στη νέα ταινία του Σταύλου Τσιώλη, ''Γυναίκες που περάσατε από ’δώ’’, η οποία αναμένεται να προβληθεί στις αίθουσες σύντομα.
Έκανε ιδιαίτερη αίσθηση με την συμμετοχή της στις παραστάσεις παραστάσεις ''Στέλλα Κοιμήσου'' σε σκηνοθεσία του Γιάννη Οικονομίδη στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και “Lolita Reversed'' του Χρήστου Καρασσαββίδη στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
O Δημήτρης Δημητριάδης για τον “Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας”
Η Κασσάνδρα είναι το πρόπλασμα τής ξένης, όχι μόνο γιατί είναι Ασιάτισσα, έστω Μικρασιάτισσα, αλλά κι επειδή η μαντική της ιδιότητα την τοποθετεί αυτομάτως σ’ ένα άλλο επίπεδο, κυρίως την θέτει απέναντι στους άλλους στους οποίους απευθύνει τις προβλέψεις της. Στο πρόσωπό της συναιρείται το πρόβλημα τής καταγωγής και της γλώσσας, στοιχεία και τα δύο καθοριστικά για την αποδοχή και την ένταξη.
Στον «Ευαγγελισμό», αυτά τα δύο στοιχεία δοκιμάζονται ριζικά από την ανατρεπτική δύναμη τού πόθου. Εδώ, η Κασσάνδρα αναλαμβάνει η ίδια την διαπραγμάτευση τού προσωπικού της μύθου, που την θέλει ανέραστη και εχθρική προς την ερωτική προσφορά, και ανασκευάζει άρδην την γνωστή και καθιερωμένη εικόνα της. Γίνεται το αντίθετό της.
Απευθυνόμενη και πάλι προς όλους, αφηγείται την μεταστροφή της και τους λόγους που την οδήγησαν σ’ αυτήν. Η απόρριψη τού έρωτα που ένιωθε ο Απόλλων γι’ αυτήν, απόρριψη για την οποία εκείνος την καταράστηκε να προλέγει την αλήθεια αλλά να μην γίνεται από κανέναν πιστευτή, διακόπτεται και αντικαθίσταται από την απόλυτη παράδοση στο ερωτικό πάθος τού άντρα που, με την ανταπόκριση αυτή, την κάνει γυναίκα, αλλά κι από το γεγονός ότι τώρα πια, χάρις στην αποδοχή τού πόθου και στην ανταπόδοσή του, ό,τι λέει γίνεται από όλους πιστευτό.
Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στην Κασσάνδρα, παίρνει, μέσα από τα λόγια της κι από τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται την μεταστροφή της, πολύ ευρύτερες διαστάσεις: γίνεται μία παράφορη εξαγγελία υπέρ τής ερωτικής προσφοράς στην οποία η Κασσάνδρα αποδίδει τον καταλυτικό ρόλο για την επίτευξη μιάς ριζικής τομής. Η ιστορία τής ανθρωπότητας χωρίζεται σ’ ένα πριν την προσφορά και σ’ ένα μετά απ’ αυτήν.
Το προσωπικό πριν της Κασσάνδρας είναι το πριν όλων των ανθρώπων, και το προσωπικό της μετά είναι το μετά όλων των ανθρώπων. Το καταδικασμένο πριν και το αναγεννητικό μετά γίνονται, μέσα από τον ενθουσιώδη μονόλογό της, τα δύο άκρα όπου ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρεθεί αλλά και όπου μπορεί να επιλέξει ποιο από τα δύο θα ακολουθήσει, αφού πρόκειται πάντα για θέμα προσωπικής επιλογής και όχι έξωθεν καταναγκασμού.
Με την φρενήρη αφήγησή της η Κασσάνδρα καταρρίπτει όλες τις δεσμεύσεις τού παρελθόντος αποκαλύπτοντάς τες αποτυχημένες, και διακηρύσσει, ως φλεγόμενη συνήγορος, την ολική επικράτηση τής προσφοράς και τής αποδοχής του πόθου στην ζωή τού κάθε ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου